(16-8-2021)
Hoi hoi,
Zelf ben ik een gescheiden vader (40), van een zoon (9).
Het hebben van kinderen maakt niet dat je niet eenzaam bent.
Onze kinderen zijn qua hersenen nog niet onze gelijken dus ondanks dat er mensen om je heen zijn, kun je je niet uiten of zeggen wat je denkt omdat de ander dan geen bruikbare feedback kan geven.
Althans dat merk ik persoonlijk, daarbij kunnen kinderen je bewegingsvrijheid behoorlijk indammen waardoor je mogelijkheden om anderen te leren kennen ook minder worden.
Weet jouw situatie niet volledig, maar sportende kinderen bieden ouders op de zijlijn kansen tot contact.
Zelf merk ik dat werk voornamelijk vluchtige contacten oplevert, waar je niet even mee aan de telefoon gaat hangen. Een aantal collega's en oude collega's heb ik nog altijd contact mee, dit zijn echter ook veelal oppervlakkige contacten.
Zelf merk ik dat ik gewoon steeds minder uit handen krijg. Eerst ging ik nog best aan de hobby, tegenwoordig boeit het me allemaal weinig en denk ik vaak, waarom... Waarom zou ik, voor wie etc etc.
Het hebben van veel vrienden is wat mij betreft een schijn, bel ze maar als er echt iets is, van de 30 blijft er hopelijk 1 over die het iets interesseert, totdat er ook echt nog moeite bij komt kijken, dan valt die wellicht ook nog af.
Mijn vertrouwen in de mensheid is wat dat betreft al wel in puin.
Zgn mensen die iets terugdoen nadat je hun een dienst hebt bewezen, beloven alsmaar gouden bergen en als het er op aankomt..
Sta je er alleen voor
Hoi hoi,
Zelf ben ik een gescheiden vader (40), van een zoon (9).
Het hebben van kinderen maakt niet dat je niet eenzaam bent.
Onze kinderen zijn qua hersenen nog niet onze gelijken dus ondanks dat er mensen om je heen zijn, kun je je niet uiten of zeggen wat je denkt omdat de ander dan geen bruikbare feedback kan geven.
Althans dat merk ik persoonlijk, daarbij kunnen kinderen je bewegingsvrijheid behoorlijk indammen waardoor je mogelijkheden om anderen te leren kennen ook minder worden.
Weet jouw situatie niet volledig, maar sportende kinderen bieden ouders op de zijlijn kansen tot contact.
Zelf merk ik dat werk voornamelijk vluchtige contacten oplevert, waar je niet even mee aan de telefoon gaat hangen. Een aantal collega's en oude collega's heb ik nog altijd contact mee, dit zijn echter ook veelal oppervlakkige contacten.
Zelf merk ik dat ik gewoon steeds minder uit handen krijg. Eerst ging ik nog best aan de hobby, tegenwoordig boeit het me allemaal weinig en denk ik vaak, waarom... Waarom zou ik, voor wie etc etc.
Het hebben van veel vrienden is wat mij betreft een schijn, bel ze maar als er echt iets is, van de 30 blijft er hopelijk 1 over die het iets interesseert, totdat er ook echt nog moeite bij komt kijken, dan valt die wellicht ook nog af.
Mijn vertrouwen in de mensheid is wat dat betreft al wel in puin.
Zgn mensen die iets terugdoen nadat je hun een dienst hebt bewezen, beloven alsmaar gouden bergen en als het er op aankomt..
Sta je er alleen voor
Loe
> 2 jaar geleden
