Mijn partner is niet kwaadwillig,hij doet veel voor mij en helpt waar hij kan.
Hij heeft zijn eigen café en een heel druk sociaal leven.Hij drinkt dagelijks,ik heb het daar moeilijk mee.Als ik hem erover aanspreek dat het ook iets minder mag zijn verwijt hij mij ervan dat ik geen respect heb en geen flauw benul heb wat horeca is!
Drank hoort daar nu eenmaal bij en dit is normaal.Als het mij niet aan staat moet ik maar vertrekken.
Nu met de lockdown dacht ik dat het beter zou gaan,idd hij drinkt niet dagelijks.Maar als hij drinkt staat er geen rem op.
Maar weer de reactie dat ik geel begrip toon voor de moeilijkheden in de horeca,is zijn uitlaatklep.
Help alcohol daarbij,moet ik als verpleegkundige ook pillen beginnen slikken omdat het mijn job is.
Ben ten einde raad,dacht echt dat ik bij de liefde van mijn leven was..Nu voel ik mij zo triest.Ik kan het niet aanzien.
Zwijg ik beter en laat ik hem doen,laat ik hem in zijn ongeluk lopen...Trek ik het mij teveel aan en verdring het beter.Echt triest