Mijn man is al jaren bekend met een depressie en gebruikt hiervoor sertraline.
Hij vond het zelf erg gênant dat hij medicatie nodig heeft om te functioneren en heeft een aantal jaar heleden besloten er mee te stoppen waarna hij een suïcide poging gedaan heeft.
Gelukkig heeft hij toen in gezien dat hij de medicatie echt nodig heeft en heeft deze ook weer geslikt.
Tot 3 weken geleden, toen wij onze hond van 14 verloren. Hij is zijn verdriet weg gaan drinken, is continu weg, sluit zich volledig voor mij af en is na een kleine 2 weken gestopt met zijn medicatie. Doet suïcidale uitspraken en liegt tegen mij. Praten doet hij nog steeds niet. Sinds 3 dagen neemt hij wel zijn medicatie weer, maar in zijn gedrag is er nog niets anders te merken.
Ik voel me ontzettend eenzaam en machteloos.
Heeft iemand tips wat te doen of hoe dingen aan te pakken? Communicatie is bijna niet mogelijk, omdat hij me zoveel mogelijk ontwijkt.
Hij vond het zelf erg gênant dat hij medicatie nodig heeft om te functioneren en heeft een aantal jaar heleden besloten er mee te stoppen waarna hij een suïcide poging gedaan heeft.
Gelukkig heeft hij toen in gezien dat hij de medicatie echt nodig heeft en heeft deze ook weer geslikt.
Tot 3 weken geleden, toen wij onze hond van 14 verloren. Hij is zijn verdriet weg gaan drinken, is continu weg, sluit zich volledig voor mij af en is na een kleine 2 weken gestopt met zijn medicatie. Doet suïcidale uitspraken en liegt tegen mij. Praten doet hij nog steeds niet. Sinds 3 dagen neemt hij wel zijn medicatie weer, maar in zijn gedrag is er nog niets anders te merken.
Ik voel me ontzettend eenzaam en machteloos.
Heeft iemand tips wat te doen of hoe dingen aan te pakken? Communicatie is bijna niet mogelijk, omdat hij me zoveel mogelijk ontwijkt.
L
> 2 jaar geleden
