Hallo, ik zat sinds februari thuis met een burn-out. Ik werk in een administratieve job en door Corona, het thuiswerken en op den duur ook weekend werken is het allemaal teveel geworden. Echter deed ik ook voor deze duidelijke oorzaken een te groot takenpakket, wil ik altijd dat alles goed loopt in mijn bedrijf, help ik heel graag mensen en vind het vaak onbeleefd om “nee” te zeggen tegen simpele vragen (die men eigenlijk zelf ook kan oplossen of die bij iemand anders zijn takenpakket horen). Ik moet dus leren afblokken en “nee” zeggen en voelen wanneer het teveel is. Mijn psycholoog heeft me goed geholpen doorheen mijn thuisperiode, wat ik erg moeilijk vond omdat ik ook graag controle over de situatie heb, maar echte actieplannen komen er maar niet. Sinds 3 weken ben ik terug aan het werk, halftijds (ik werkte tevoren voltijds). Een moeilijke stap om te zetten want ik wist niet of ik er wel “klaar” voor was maar gezien ik op dat moment erg depressief aan het worden was en heel veel down momenten (huilen, negatieve gedachten) had leek een doel wel een goed plan. Huisarts en psy dachten ook dat dat goed idee was. Bleek ook een goed idee te zijn, ik had plots weer een doel, mijn down momenten verdwenen bijna volledig, iedereen op mijn werk is erg begripvol en mijn leidinggevende schermt me sterk af en remt me ook erg zodat ik niet teveel taken op mij neem. Ik ben nog steeds heel erg moe na een halve dag werken, wat ik uiteindelijk aanvaardt heb (ik doe dan ook elke dag een dutje). Ik veronderstel dat dat nog wel even zal duren maar dit lijkt niet heel sterk te beteren. Daarnaast heb ik sinds eind vorige week enkele taken die moeilijker af te bakenen zijn en komt iedereen al voorzichtig polsen met vragen die opnieuw niet echt voor mij zijn OF die niemand anders weet (doordat ik daar al langer werk zijn er zaken die ik al ooit tegenkwam bv). Als er nu iemand iets komt vragen of een extra taak geven voel ik me meteen overweldigd en zie ik dat helemaal niet zitten. Nogthans heb ik niet zo heel veel taken en lukt dat wel (mits ik er tijd voor krijg, wat zo is). Het piekeren en plannen en nadenken over mijn werk is sinds eind vorige week moeilijk te laten. Ik slaap ook slecht en moet terug soms huilen. Hoe kan ik dit beter afblokken en mezelf herpakken? Ik vind het erg zielig van mezelf dat ik me direct zo overweldigd voel, dat ik het heel moeilijk vind als ik een taak heb waarbij ik naar een ruimte met veel mensen moet gaan etc
Anoniem
> 2 jaar geleden
