Ik heb geen enkele vriend of vriendin

Je bent niet hopeloos...deze 50 plusser heeft het ook wel
Ik heb 2 kids maar die gaan redelijk hun eigen gang.
Meestal ga ik er wel erop uit maar sta je toch vaak alleen ( in een hoekje) dan denk ik waarom..en ga ik maar naar huis..mn eigen omgeving....

Zo herkenbaar

beste waar woon je? ik zelf ben van lommel 64 jaar

groetjes

ik herken dit zo. ben achter in de 50. woon je zuid holland?
je bent niet alleen! grtz thea

Hoi, ik herken heel goed wat je schrijft. Ben 61 en getrouwd, maar mijn relatie met m’n vrouw is compleet over. Omdat we al ruim 20 jaar een familiebedrijf hebben met onze kinderen kunnen we niet scheiden, maar in werkelijkheid hebben geen liefdesrelatie mee. Ik ben graag alleen en hou van stilte, maar ik heb geen vrienden om een mee te praten of te wandelen of eens samen te zijn. Ik heb Asperger en veel mensen vinden mij te direct of vreemd. Heb een hoge IQ en ben zeer creatief. Ik mis de gezelligheid van een leuke vriendin. Daarnaast heb ik al enkele jaren een spier- en zenuwzieke en ik ben daardoor in veel activiteiten beperkt geworden. De meeste mensen begrijpen mijn manier van communiceren niet goed. Ik zoek vrienden en heb vooral behoefte aan iemand die ook Asperger heeft. Gek genoeg klikt dat vaak heel goed. Deze ervaring heb ik opgedaan bij een autisme groep, maar helaas is er geen contact gebleven. Alle mensen waren een stuk jonger en hadden totaal andere interesses.
Ik heb na jaren nu eindelijk een autisme coach, die mij helpt en stuurt om acties te nemen of contacten te zoeken, dit vind ik altijd heel lastig. Ik zoek contact, maar hoe doe je dat precies? Ik probeer het nu of dit misschien wel lukt via lotgenoten....
Wie weet krijg ik nog een leuke reactie

Hoi hoi dit is zo herkenbaar, waar woon jij ?? Zelf woon ik in de kop van drenthe. Als jij niet te ver weg woont zouden wij elkaar eens kunnen ontmoeten ??

Hoi, ik begrijp je volkomen. Het is inderdaad niet gemakkelijk.
Er gaat elke dag zoveel om in je hoofd en dan nog steeds maar vechten tegen moeilijk aanvaardbare invulling van dag tot dag.
zelf ben ik ook reeds lang weduwnaar maar verlang naar eerlijke mensen die ik kan vertrouwen om zo een vriendschapsband op te bouwen. Niet opgeven is de boodschap, elk mens is uniek en dat willen we graag uiten, dat is toch de normaalste zaak nietwaar.
Moest je willen reageren, dan kan dat gerust.
Vele groeten.

ik heb bijna zelfde situatie.

Halo Josiane,ook ik ben in de vijftig en eenzaam en alleen. Mss kunnen wij eens afspreken?

Hallo,ik ben wel getrouwd , maar mijn man heeft andere interesses. Ik zou graag iemand willen kennen om te lachen leuke dingen doen , maar ik woon in Limburg en ben 67 jaar.

Hoi ik kan me 100% in je verhaal vinden want ben ook eenzaam na het overlijden van mijn vriendin.Misschien een idee om een keer een kop koffie te drinken ?

Herken mij hierin.voel meer en meer eenzaam.hoe geraak ik hieruit?

Ik zou graag in contact willen komen met deze vrouw ben zelf ook wel eenzaam moer heb het wel goed.En misschien kan ik die vrouw wer wat helpen en daar in elkaar wat aanvullen,ik kijk uit naar een reactie hier op.Vriendelijke groet. Leen.

Ik ben ook heel eenzaam heb niets van vrienden momenteel in een zware depressie ook in mijn job geen enkele vriendschap

wat moet ik doen als mijn 2 zussen mij pijn doen en iedereen op de wereld tegen mij is? niemand gelooft mij!

Hoi ik las je verhaal en herken hierin helemaal mezelf

Herkenbaar, ik ben helemaal alleen , geen familie en echte vrienden! Uitzichtloos gewoon.

Hoi...ik ben al lang alleenstand sinds mijn vrouw overlijd...ik ben 47 jaar..en ik heb ook weinig mensen om mij heen.
Groetjes

Hoi ik herken het ben de laatste tijd ook eenzaam,mijn man heeft dementie hij is 10 jaar ouder dan ik,ben zelf 61 jaar en merk dat mensen niet meer langs komen ik had ook vriendinnen maar doordat mijn man de hele dag thuis is komen ze niet meer gelukkig werk ik nog maar dat zijn collega's, zou graag
Leuke dingen doen maar er alleen erop uit trekken doe ik niet gauw

Hoi ik heb ook geen vrienden,mijn man heeft dementie dus ik kan daar geen leuke dingen meer mee doen,we gingen vaak naar van der valk mar wat moet ik daar alleen doe,had wel vriendinnen maar die heb ik anderhalf jaar niet meer gezien ze beloven van alles maar komen niet,mis het zo elke avond zit ik alleen op de bank.

Hier ook heel eenzaam geen enkele vriend of vriendin

Er zijn heel veel mensen alleen,ben nu 61 jaar heb heel men leven hard gewerkt heb gelukkig wa vrienden maar …..nog altijd geen vaste partner, en mis dit wel maar elke dag haal ik voldoening uit door bezig te zijn met leuke dingen en ik hoop zo toch nog iemand te ontmoeten.

Ik zit met hetzelfde probleem en ben naarstig op zoek om nieuwe mensen te leren kennen. Waar woon jij?

Beste redactie, zoals jullie kunnen lezen is hier een enorme behoefte aan de mogelijkheid om elkaar te ontmoeten. Jammer dat jullie dit niet oppakken. Althans, zo lees ik het hier. En ik ben pas net begonnen met lezen. Ik ben zelf communitymanager van een online platform, dat nog maar net in de lucht is, voor eenzame jongeren en ook daar blijkt de behoefte aan het maken van nieuwe vrienden enorm groot is. Wij gaan proberen dit juist wel mogelijk te maken of op zijn minst de jongeren zelf de ruimte te bieden elkaar te vinden en met elkaar af te spreken. Daar richten we onze community op in: interesses, verhalen, maar ook regio’s. Misschien iets om over na te denken? En excuses alvast als jullie dit inmiddels al doen!

Ik vind het erg dat je zo zit...ik heb ook niemand meer. Het is zwaar maar probeer er weer op uit te gaan. Vrijwilligerswerk of een vereniging of een hobby. Ga niet bij de pakken neer zitten meid. Er zijn veel meer mensen eenzaam en je kunt nog zoveel doen in het leven... probeer het gewoon thuis zitten blijf je eenzaam.
Ik wens jou veel sterkte toe en schrijf jou dit uit mijn hart
Groetjes akkie

Hoi Nathalie, Bedankt voor je feedback en je betrokkenheid. Wij houden het met dit forum bij de mogelijkheid om anoniem je verhaal te kunnen delen en elkaar op die manier te steunen. Super dat je voor de jongeren een aanbod hebt gecreert waar ook behoefte aan is. Succes met je initiatief!
Vriendelijke groet,

Hoi Josiane,
Ik ben wel benieuwd hoe het nu met je gaat, zie deze berichten ook nu pas.
Ik herken mij helaas nu hier ook in
Groetjes

Ik heb precies hetzelfde als jij ben ook in de 50 ook geen mensen om me heen hoe is het nu met je?

Ik ben 55 jaar, geen kinderen en heb al 20 een fijne relatie, met mijn partner. Ik heb dat gevoel ook, ik heb mijn leukste tijd wel gehad, met veel vrienden en vriendinnen in het verleden, gezellige familiebijeenkomsten (bij tantes, ooms, neven en nichten) etc. zijn er voor mij niet meer sinds 2019. Ik heb sinds 2019 een moeizaam contact met ouders, die mij keer, op keer een nieuw trauma bezorgen, mij negeren, buitensluiten mij afwijzen etc. Vermoedelijk is het contact met mijn broer en schoonzus hierdoor ook van beide kanten minder geworden. Dan te bedenken, dat ik tot tweemaal toe, zo uit had gekeken, naar een gezellig samenzijn, met ouders en mijn broer en diens gezin, en dat dit weer eens, door mijn ouders is verpest. Sinds kort heb ik ontdekt, dat het voor mij blijkbaar meer een gemis is, dat ik het contact met mijn broer en diens gezin, niet meer heb, dan andersom en dat doet pijn. Wie blijf er dan nog over en hierdoor ga ik nog meer vermijden, dan ik al deed, zelfs met een lieve achternicht, met wie ik al jaren intensief email contact had, ga ik nu uit de weg.
Ik heb een half jaar geleden, voor het laatst iets leuks ondernomen buitenshuis en ga eigenlijk maar eens in de paar weken naar buiten, voor een wandeling, mede door veel lichamelijke klachten Ptss/vermijdingsdrang/Trauma (licht angstig en lichte depressie) en sinds kort geestelijk uitgeput. (waardoor ik gestopt ben met vrijwilligerswerk, als ook het doen van cursussen) Het enige waar ik nog plezier uit kan halen, is mijn creativiteit en het zelf maken, van poppenhuis miniatuur meubels etc. Maar wat ik wil is gewoon wat leuke contacten, buitenshuis. Poppenhuis miniatuur maken, is beslist niet voor ouderen, wat ik overigens altijd heb gedacht, maar dingen in huis doen, kan altijd nog als je straks/ooit helemaal aan huis gekluisterd blijk te zijn.
Ben wel heel blij, met mijn partner en twee katten; als ik mijn man niet meer zou hebben, wat heb ik dan nog om voor te leven, mijn lieve katten, maar die hebben ook niet het eeuwige leven. Ik weet het: ik moet mijn zegeningen tellen, maar dat valt verdomd niet mee.
Als ik dan terug kijk, naar het leven, wat ik vroeger had, met zoveel sociale contacten, uitjes, met anderen etc.

zoals je hierboven al ziet je bent niet de enigste. zou graag ook wel vrienden willen hebben ,maar aan de andere kant het kost weer zoveel tijd.