Beste, ik ben een man van 31, heb twee kinderen met een bloedmooie dame waar ik al 16 jaar mijn leven mee deel. We waren heel jong samen al vanaf ons 14e levensjaar. We waren jong en energiek, ontzettend verliefd en konden niet met en zonder elkaar leven. Dat laatste kwam omdat wij beiden een zware rugzak droegen vanuit onze moeilijke jeugd. Beiden waren we koppig en konden niet over onze gevoelens praten. Hierdoor kregen we een hele zware relatie met onze up en downs. Wij zijn niet de hele 16 jaar trouw aan elkaar geweest. We waren nog jong en kind. Mijn vriendin ging hierbij als 1e de fout in. Dit deed mij zoveel pijn dat een deel van mij brak van binnen. Ik heb mij twee weken opgesloten op mijn kamer en alleen maar gehuild. Ze is toen ook verder een relatie aangegaan met die persoon. Door deze moeilijke periode is mijn vertrouwen geschaad en ging het volledig mis. Na een paar maanden vonden wij elkaar weer, maar de wantrouwen bleven knagen. Ook zou ze destijds hebben gezoend met iemand waarmee ik haar heb geconfronteerd terwijl ze in de mc donalds zat met haar vriendinnen. Ze ging helemaal af. Ik was nog dieper gezonken. Vanaf dat moment ging het heen en weer. Uit en aan. Ik die afleiding zocht bij andere meiden wanneer we weer uit elkaar waren en zij die ook haar trekken ergens anders zocht. Maar elke keer kwamen we weer terug bij elkaar. Het was een heel ongelukkige tijd voor ons die veel pijn met zich meedroeg.
In deze tijd verloor ik mezelf in softdrugs. Ik kwam er snel achter dat mijn emoties werden onderdrukt en de pijn verdoofde. Jaren lang hebben wij gestruggeld. Beide koppig, een verlaagd zelfbeeld en een diepte punt in ons vertrouwen. Ik was te koppig en te trots om mijn pijn te delen en andersom ook. Ik zocht mijn steun daarom in de softdrugs en verloor mijzelf helemaal. Op school, op voetballen en in het dagelijkse leven. Ik zocht steun en aandacht (bevestiging) in anderen en ging dus telkens weer de fout in met de gedachte dat zij hetzelfde aan het doen was. Na vele jaren geknokt te hebben met en tegen onszelf, kwamen we erachter hoe ongezond onze relatie was en hebben we besloten de knoop door te hakken en onze rugzak met pijn en verdriet achter ons te laten en ervoor te vechten wat er nog van over was. Verbazingwekkend genoeg ging dit heel goed en heb ik heel erg hard moeten knokken om haar vertrouwen weer te krijgen en andersom ook. We zaten nu meer in die roze wolk dan ooit, dan dat er oorlog was. Ook hadden we veel seks en had ik het gevoel dat we sterk met elkaar verbonden waren.
Op latere leeftijd besloten wij om kinderen te maken en gingen ermee aan de slag. We kregen ons eerste kindje en waren beide heel erg onzeker over dit nieuwe hoofdstuk omdat alles heel nieuw voor ons was. Vooral mijn vriendin wist niet wanneer ze hier klaar voor zou zijn, maar door veel te hebben gesproken met vrienden en vriendinnen, kennissen en familie, kwamen we er gauw achter dat niemand weet wanneer hij of zij er klaar voor zou zijn, maar dat je wel alles op je beste manier en je beste kunnen zou doen. Na een jaar proberen was het eindelijk zo ver. Mijn vriendin was zwanger van onze eerste zoon. Er vonden veel ontwikkelingen plaats bij haar. Men zegt een zwangere vrouw heeft veel zin in seks, maar bij haar was dit niet het geval. Ze vond het geen prettig idee met iets dat groeit in haar baarmoeder dat leeft. Ik heb des tijds 9 maanden het respect gehad en gewacht totdat de baby geboren zou zijn. We waren beiden in de wolken. Verliefd op onze zoon en dag en nacht bezig met de kleine man. Ik heb nooit een afkeer gekregen van de hele zwangerschap en ook niet van de bevalling zelf. Ik heb mijn vriendin ook nooit niet mooi gevonden. Altijd even mooi. Dus ik kon ook niet wachten om weer verbonden te worden op een seksueel niveau. Maar dit was nog ver uit beeld. Het heeft nog een half jaar geduurd voordat ze überhaupt los kwam en enigszins de kans gaf om het te proberen. Na dat half jaar was 1x in de 2 maanden veel. Dit heeft zich nog een half jaar zo doorgezet, totdat ze langzaam wat losser kwam. Toch was het anders dan ooit. Ik voelde me niet meer verbonden. Ik kreeg sterk het gevoel dat ze het deed om mij een plezier te doen en dat het voor haar niet hoefde. Ook brachten we onze zoon nooit weg. Ze was sterk verbonden met hem. Toen we op vakantie gingen hebben we ook nog gevreeën. In deze periode waren we niet klaar voor een tweede maar tevergeefs. We werden weer zwanger van een tweede. Ik was in de wolken. Ik wilde altijd al twee kinderen. En ik heb altijd in het nu geleefd en geleerd dat angst en onzekerheid je leven niet mag laten overnemen. Deze tijd was voorbij voor mij. Maar bij mijn vriendin kwam het niet ten goede. Ze moest huilen en was er totaal niet klaar voor. Ik was er zeker van dat wij dit samen aankonden. Maar mijn vriendin was hierin ver te zoeken. Met heel veel struggles en gepraat heeft ze de moed gekregen om het toch aan te durven, al wilde ze niet. Dit was voor ons weer een nieuw hoofdstuk en kregen een tweede jongen erbij. Zoals je kunt verwachten verliep deze zwangerschap precies hetzelfde as de vorige. Waarin ik hier ook 9 maanden heb gewacht. En daarna weer dezelfde sleur heb moeten meekan waarin de affectie ver te zoeken was. Dit heeft weer heel lang doorgetrokken. En ook weer vanaf dit moment hetzelfde liedje. Ik voel mij totaal niet verbonden met haar. Het voelt alsof ze t doet voor mij. Nooit niet wordt er initiatief getoond. En begin mijn hoop te verliezen. Ik besluit om het bespreekbaar te stellen. Al vind ze het moeilijk om hierover te praten. Maar steeds weer werd ik teleurgesteld en kwam ik thuis van een koude kermis. Het was allemaal niet meer echt voor mij het voelde allemaal geforceerd. Het voelde allemaal half om half en dat is nog netjes uitgedrukt. Door mijn frustraties begon ik mijn gevoel hierover steeds meer uit te drukken en wat harder te worden in mijn verlangens. Ik ging zinnen zeggen als: 'ik heb zin in je vandaag'. Of 'zullen we vandaag een spannende avond houden'. Ik probeerde haar een richting in te sturen. Maar tevergeefs. Met de tijd leek t wel alsof het voor haar allemaal gepland moet worden vanuit mijn en het niet meer natuurlijk aanvoelt. Nu zit ik met een nog groter probleem. Mijn vriendin houd niet van seks, neemt geen initiatief en nu ben ik ook nog eens de oorzaak hiervan dat zij er niet warm van wordt. In de loop der jaren ben ik vaker uitgevallen op haar en heb mijn frustraties op tafel gelegd. We zitten in een visuele cirkel waarin we niet meer uitkomen. Als we seks hadden dan voelde het niet fijn. Ze was niet geil, het voelde geforceerd en nog steeds deed ze omdat ze er dan vanaf is. Ook was ze nooit nat maar kurkdroog. En steeds weer kreeg ik te horen dat het aan mij lag dat ik maar gewoon liefde moeste geven en dat de rest vanzelf kwam. Op dit moment zijn onze kids 4 en 2 jaar oud. Ik kan niets beter wensen dan ons gezin. Ik ben super trots op wat wij samen hebben. Mijn vriendin doet het super goed en mijn kinderen, daar ben ik apetrots op. Maar de affectie is nog altijd niet wat het zijn moet. Elke keer zit ik op mijn tenen te lopen hoe ik hiermee moet omgaan. Hoe gooi ik het balletje op? Hoe moet ik hiermee omgaan? De afgelopen tijd komt er drank in het spel. Dit kreeg ik destijds als tip van een vriend. En inderdaad ze komt losser. Het lijkt wel alsof ze geil is en meer laat merken dat ze ervan geniet. Hier wordt ik erg opgewonden van. Ook is ze nu wat natter beneden, waar ik super geil van wordt. Het voelt soms alsof ik haar weer terug krijg en alsof ik weer seksueel tot haar wordt aangetrokken. Het is niet altijd zo maar ik mag met trots zeggen dat ze zich 1 op de 3 keer wel goed los laat. Laatst heb ik een keuze gemaakt die ten goede uitkwam. In het verleden kampte ik wel eens met een semi stijve. Dit kwam vaak omdat mijn vriendin mij niet kon geven wat ik zocht. Dat ze het deed omdat ze er dan vanaf was. Daar werd ik vaak niet warm van. Ik wilde dat ze genoot van ons. Nu heb ik in t verleden vaker (op advies) een kamagra gepakt. Dit is een Viagra. Hierdoor zou hij niet slap worden als je het gevoel had dat je ergens van afknapte, zoals het gevoel dat mijn vriendin niet warm werd van mij. Dat was zo een afknapper. Maar door de frustraties heb ik dus wel eens een kamagra tot mij genomen, zodat ze misschien het vertrouwen zou krijgen dat ik ervan genoot en ik ook niet mijn stijve zou verliezen. Ik kreeg altijd een stijve van mijn vriendin en nog altijd! Alleen het stuk dat mijn vriendin zich niet kon los laten of mij het gevoel gaf dat ze er geen zin in had of sterker nog, vaker deed alsof ze er zin in had (ik ken mijn vriendin al 16 jaar en weet of ze echt doet of niet) maakten mij heel onzeker. Hierdoor was de spanning ervan af en belandde ik weer uit mijn vibe. Daarom op advies de kamagra. Ik moet zeggen dat ik de afgelopen tijd meer hoop heb en niet op het gebied dat zij initiatief toont maar eerder dat zij ervan geniet. Ik ben laatst uitgevallen en heb ik gezegd wat ze van een open relatie vind. Hierbij om haar duidelijk te maken dat ik niet langer meer zo kan door gaan. Ik bied vaker hulp aan van specialisten. Ik bied vaker aan of ik haar mag masseren of dat ik haar vraag wat ze leuk vind, waar ze warm van wordt en wat ze verlangt. Alles hoeft niet en nergens wordt over gepraat. Omdat ik zo ben uitgevallen is ze geschrokken dat ik ergens anders liefde zal zoeken. Dit is niet het geval, maar ik ben wel sterk geneigd om aandacht te zoeken bij andere vrouwen. Meer dan dit is het niet. Voor nu dan. Omdat er hoop is.
De laatste keer dat we seks hebben gehad was super. Ze was zo geil en zo nat. Haar vagina was zelfs gezwollen en merkte dat ze echt geil was. Ik genoot er super van. Ik had toen een kamagra gepakt. Niet omdat ik niet stijf van haar wordt, eerder omdat ik weet dat het net wat extra pomp geeft en een langer vermogen om door te gaan. Maar dit keer had ik dit niet moeten doen. Want ik zou zonder al keihard van haar worden op de manier hoe ze was dit keer en hoe ze genoot. Wel moet ik zeggen dat het er weer alcohol in het spel zit en dat ze daardoor ook weer wat losser is. Na de vrijpartij kan ik dagen lang nagenieten. Dit is waar ik naar verlangde. Dit is wat ik gemist heb in mijn leven. Verbondenheid met mijn vriendin. Twee dagen verstrijken en ben weer helemaal in mijn ding. Ik geniet ervan om voor mijn kids te zorgen ik geniet ervan om mijn vriendin in de watten te leggen en wil haar het liefst de hele dag knuffelen. Stiekem heb ik weer een Viagra klaarliggen voor als het weer zou gebeuren. Die extra pomp om haar te stimuleren om haar te laten genieten. Meer dan dat was t niet. En of het nodig zou zijn geweest is de vraag. Ik denk het zelf niet. Maar had zo genoten van haar en zij van mij, dat ik weer eentje had klaar liggen. We hadden pizza besteld en de pizzakoerier stond aan de deur. Mijn vriendin vroeg waar de beurs lag want ik zat al in mijn boksershort op de bank. Ik zeg ik weet het niet moet je even zoeken. Ze keek in mijn jas en vond de kamagra. Ze was helemaal uit haar vibe. En begon gelijk te zeggen: 'en waarom voel je je zo betrapt waarom kijk je zo'. Dit terwijl ik me niet betrapt voelde. Ik deed het om mijn vriendin meer te stimuleren en niet omdat ik geen stijve krijg van der. Als ik geen stijve krijg van haar dan is dat door haar toedoen. Er was voor mij dus helemaal niets aan de hand en voelde mij ook niet betrapt. Maar tevergeefs. Je had haar gezicht moeten zien. Ik zag verraadt in haar ogen. Gelijk een lang gezicht. En meteen was mijn hoop en moed weer weg. 'Daar is ze weer, terug bij af'. Er kwam geen lach meer vanaf. We keken samen tv, aten samen pizza en zoals gewoonlijk ging ze slapen op de bank, zoals al die jaren. Als ik dan zou zeggen kom we gaan naar boven. Dan zegt ze nee we kijken eerst nog tv. Waarnaar ze altijd kort daarna haar ogen sluit en in slaap valt op de bank. Dit gaat al jaren zo. Altijd zegt ze ik wil alles plannen. Het tegendeel juist. Maar zij rekt altijd uit totdat ze in slaap valt met de hoop dat ik niet meer warm wordt en het opgeef. Ik word afgestraft voor iets dat ik neem niet om geil van haar te worden of een stijve te krijgen, want dat is het probleem niet. Ik neem het om haar extra te stimuleren. Terwijl zij het iedere keer nodig heeft om te drinken om te genieten of los te komen. Maar als wij onder invloed zijn kan ik nog niet volledig genieten. Omdat het een opgezet stuk is. Het komt niet van binnenuit. Mijn vriendin houd helemaal niet van seks. En het is niet zo dat ik haar niet goed kan penetreren. Ze speelt nieteens met haarzelf. Ik heb speeltjes gekocht, puur en alleen voor haar zodat ze zichzelf kan ontdekken. Maar ze liggen in de la te rotten. En als ik vraag of we de speeltjes samen kunnen gebruiken dan krijgt ze een brok in haar keel en moet ze er niets van weten. Nu zit het zo dat we al 4 dagen niet met elkaar praten en ik wil nu echt een punt maken. Daarom schrijf ik deze brief om een beetje raad en ondersteuning. Aan mijn liefde voor mijn gezin ligt het niet. Ik ben totaal veranderd in alle opzichten tegenover hoe ik vroeger was. Ik doe mijn uiterste best voor mijn gezin en voor haar. Ik ga niet meer op stap ben zelden nog met vrienden. Ik heb gekozen voor dit leven, ons leven. De tijd die ik heb probeer ik zoveel mogelijk door te brengen met hun. Daarnaast ga ik de deur uit voor werk en om te sporten. Sporten doe ik al vanaf dat ik haar ken. Ik heb haar jaren links laten liggen en kreeg alles van der. Nu ben ik totaal het tegenovergestelde en krijg haar niet terug. Ik ben ten einde raad. Ik ben 31 jaar, hou ziens veel van haar en mijn kinderen. Ben in alle opzichten trots op haar en mijn kinderen en hetgeen wat wij hebben. Maar ik trek dit niet meer. Ik voel mij niet meer man. Ik voel me in de steekgelaten. En als ik vraag of het aan mij ligt en of ik iets kan doen om dingen te veranderen, dan sta ik er open voor. Communicatie, sta ik open voor op welk gebied en onderwerp dan ook. Als dit na 16 jaar niet kan worden besproken waar de fout is en waar het verlangen ligt en wat we hieraan kunnen doen, dan vrees ik het ergste. Mijn vriendin is een controlfreak. Wilt alles in de hand hebben. Haar leven moet perfect zijn. Ze houd niet van avontuur en spanning. Ze houd eerder van veiligheid en rust. Ze kijkt realityshows waarin mensen die elkaar net kennen gaan trouwen en kan daar helemaal in opgaan. Kom op zeg wat verwacht ze? Ze zit gevangen in haar eigen illusie. Ik ben een man van alle mannen. Ik ben een echte alfa met veel testosteron. Ik ben een leeuw. En ik wil mezelf niet vergeten. Ik voel me soms geen leeuw meer. Wat kan ik doen? Hoop op deskundige raad en hulp!
In deze tijd verloor ik mezelf in softdrugs. Ik kwam er snel achter dat mijn emoties werden onderdrukt en de pijn verdoofde. Jaren lang hebben wij gestruggeld. Beide koppig, een verlaagd zelfbeeld en een diepte punt in ons vertrouwen. Ik was te koppig en te trots om mijn pijn te delen en andersom ook. Ik zocht mijn steun daarom in de softdrugs en verloor mijzelf helemaal. Op school, op voetballen en in het dagelijkse leven. Ik zocht steun en aandacht (bevestiging) in anderen en ging dus telkens weer de fout in met de gedachte dat zij hetzelfde aan het doen was. Na vele jaren geknokt te hebben met en tegen onszelf, kwamen we erachter hoe ongezond onze relatie was en hebben we besloten de knoop door te hakken en onze rugzak met pijn en verdriet achter ons te laten en ervoor te vechten wat er nog van over was. Verbazingwekkend genoeg ging dit heel goed en heb ik heel erg hard moeten knokken om haar vertrouwen weer te krijgen en andersom ook. We zaten nu meer in die roze wolk dan ooit, dan dat er oorlog was. Ook hadden we veel seks en had ik het gevoel dat we sterk met elkaar verbonden waren.
Op latere leeftijd besloten wij om kinderen te maken en gingen ermee aan de slag. We kregen ons eerste kindje en waren beide heel erg onzeker over dit nieuwe hoofdstuk omdat alles heel nieuw voor ons was. Vooral mijn vriendin wist niet wanneer ze hier klaar voor zou zijn, maar door veel te hebben gesproken met vrienden en vriendinnen, kennissen en familie, kwamen we er gauw achter dat niemand weet wanneer hij of zij er klaar voor zou zijn, maar dat je wel alles op je beste manier en je beste kunnen zou doen. Na een jaar proberen was het eindelijk zo ver. Mijn vriendin was zwanger van onze eerste zoon. Er vonden veel ontwikkelingen plaats bij haar. Men zegt een zwangere vrouw heeft veel zin in seks, maar bij haar was dit niet het geval. Ze vond het geen prettig idee met iets dat groeit in haar baarmoeder dat leeft. Ik heb des tijds 9 maanden het respect gehad en gewacht totdat de baby geboren zou zijn. We waren beiden in de wolken. Verliefd op onze zoon en dag en nacht bezig met de kleine man. Ik heb nooit een afkeer gekregen van de hele zwangerschap en ook niet van de bevalling zelf. Ik heb mijn vriendin ook nooit niet mooi gevonden. Altijd even mooi. Dus ik kon ook niet wachten om weer verbonden te worden op een seksueel niveau. Maar dit was nog ver uit beeld. Het heeft nog een half jaar geduurd voordat ze überhaupt los kwam en enigszins de kans gaf om het te proberen. Na dat half jaar was 1x in de 2 maanden veel. Dit heeft zich nog een half jaar zo doorgezet, totdat ze langzaam wat losser kwam. Toch was het anders dan ooit. Ik voelde me niet meer verbonden. Ik kreeg sterk het gevoel dat ze het deed om mij een plezier te doen en dat het voor haar niet hoefde. Ook brachten we onze zoon nooit weg. Ze was sterk verbonden met hem. Toen we op vakantie gingen hebben we ook nog gevreeën. In deze periode waren we niet klaar voor een tweede maar tevergeefs. We werden weer zwanger van een tweede. Ik was in de wolken. Ik wilde altijd al twee kinderen. En ik heb altijd in het nu geleefd en geleerd dat angst en onzekerheid je leven niet mag laten overnemen. Deze tijd was voorbij voor mij. Maar bij mijn vriendin kwam het niet ten goede. Ze moest huilen en was er totaal niet klaar voor. Ik was er zeker van dat wij dit samen aankonden. Maar mijn vriendin was hierin ver te zoeken. Met heel veel struggles en gepraat heeft ze de moed gekregen om het toch aan te durven, al wilde ze niet. Dit was voor ons weer een nieuw hoofdstuk en kregen een tweede jongen erbij. Zoals je kunt verwachten verliep deze zwangerschap precies hetzelfde as de vorige. Waarin ik hier ook 9 maanden heb gewacht. En daarna weer dezelfde sleur heb moeten meekan waarin de affectie ver te zoeken was. Dit heeft weer heel lang doorgetrokken. En ook weer vanaf dit moment hetzelfde liedje. Ik voel mij totaal niet verbonden met haar. Het voelt alsof ze t doet voor mij. Nooit niet wordt er initiatief getoond. En begin mijn hoop te verliezen. Ik besluit om het bespreekbaar te stellen. Al vind ze het moeilijk om hierover te praten. Maar steeds weer werd ik teleurgesteld en kwam ik thuis van een koude kermis. Het was allemaal niet meer echt voor mij het voelde allemaal geforceerd. Het voelde allemaal half om half en dat is nog netjes uitgedrukt. Door mijn frustraties begon ik mijn gevoel hierover steeds meer uit te drukken en wat harder te worden in mijn verlangens. Ik ging zinnen zeggen als: 'ik heb zin in je vandaag'. Of 'zullen we vandaag een spannende avond houden'. Ik probeerde haar een richting in te sturen. Maar tevergeefs. Met de tijd leek t wel alsof het voor haar allemaal gepland moet worden vanuit mijn en het niet meer natuurlijk aanvoelt. Nu zit ik met een nog groter probleem. Mijn vriendin houd niet van seks, neemt geen initiatief en nu ben ik ook nog eens de oorzaak hiervan dat zij er niet warm van wordt. In de loop der jaren ben ik vaker uitgevallen op haar en heb mijn frustraties op tafel gelegd. We zitten in een visuele cirkel waarin we niet meer uitkomen. Als we seks hadden dan voelde het niet fijn. Ze was niet geil, het voelde geforceerd en nog steeds deed ze omdat ze er dan vanaf is. Ook was ze nooit nat maar kurkdroog. En steeds weer kreeg ik te horen dat het aan mij lag dat ik maar gewoon liefde moeste geven en dat de rest vanzelf kwam. Op dit moment zijn onze kids 4 en 2 jaar oud. Ik kan niets beter wensen dan ons gezin. Ik ben super trots op wat wij samen hebben. Mijn vriendin doet het super goed en mijn kinderen, daar ben ik apetrots op. Maar de affectie is nog altijd niet wat het zijn moet. Elke keer zit ik op mijn tenen te lopen hoe ik hiermee moet omgaan. Hoe gooi ik het balletje op? Hoe moet ik hiermee omgaan? De afgelopen tijd komt er drank in het spel. Dit kreeg ik destijds als tip van een vriend. En inderdaad ze komt losser. Het lijkt wel alsof ze geil is en meer laat merken dat ze ervan geniet. Hier wordt ik erg opgewonden van. Ook is ze nu wat natter beneden, waar ik super geil van wordt. Het voelt soms alsof ik haar weer terug krijg en alsof ik weer seksueel tot haar wordt aangetrokken. Het is niet altijd zo maar ik mag met trots zeggen dat ze zich 1 op de 3 keer wel goed los laat. Laatst heb ik een keuze gemaakt die ten goede uitkwam. In het verleden kampte ik wel eens met een semi stijve. Dit kwam vaak omdat mijn vriendin mij niet kon geven wat ik zocht. Dat ze het deed omdat ze er dan vanaf was. Daar werd ik vaak niet warm van. Ik wilde dat ze genoot van ons. Nu heb ik in t verleden vaker (op advies) een kamagra gepakt. Dit is een Viagra. Hierdoor zou hij niet slap worden als je het gevoel had dat je ergens van afknapte, zoals het gevoel dat mijn vriendin niet warm werd van mij. Dat was zo een afknapper. Maar door de frustraties heb ik dus wel eens een kamagra tot mij genomen, zodat ze misschien het vertrouwen zou krijgen dat ik ervan genoot en ik ook niet mijn stijve zou verliezen. Ik kreeg altijd een stijve van mijn vriendin en nog altijd! Alleen het stuk dat mijn vriendin zich niet kon los laten of mij het gevoel gaf dat ze er geen zin in had of sterker nog, vaker deed alsof ze er zin in had (ik ken mijn vriendin al 16 jaar en weet of ze echt doet of niet) maakten mij heel onzeker. Hierdoor was de spanning ervan af en belandde ik weer uit mijn vibe. Daarom op advies de kamagra. Ik moet zeggen dat ik de afgelopen tijd meer hoop heb en niet op het gebied dat zij initiatief toont maar eerder dat zij ervan geniet. Ik ben laatst uitgevallen en heb ik gezegd wat ze van een open relatie vind. Hierbij om haar duidelijk te maken dat ik niet langer meer zo kan door gaan. Ik bied vaker hulp aan van specialisten. Ik bied vaker aan of ik haar mag masseren of dat ik haar vraag wat ze leuk vind, waar ze warm van wordt en wat ze verlangt. Alles hoeft niet en nergens wordt over gepraat. Omdat ik zo ben uitgevallen is ze geschrokken dat ik ergens anders liefde zal zoeken. Dit is niet het geval, maar ik ben wel sterk geneigd om aandacht te zoeken bij andere vrouwen. Meer dan dit is het niet. Voor nu dan. Omdat er hoop is.
De laatste keer dat we seks hebben gehad was super. Ze was zo geil en zo nat. Haar vagina was zelfs gezwollen en merkte dat ze echt geil was. Ik genoot er super van. Ik had toen een kamagra gepakt. Niet omdat ik niet stijf van haar wordt, eerder omdat ik weet dat het net wat extra pomp geeft en een langer vermogen om door te gaan. Maar dit keer had ik dit niet moeten doen. Want ik zou zonder al keihard van haar worden op de manier hoe ze was dit keer en hoe ze genoot. Wel moet ik zeggen dat het er weer alcohol in het spel zit en dat ze daardoor ook weer wat losser is. Na de vrijpartij kan ik dagen lang nagenieten. Dit is waar ik naar verlangde. Dit is wat ik gemist heb in mijn leven. Verbondenheid met mijn vriendin. Twee dagen verstrijken en ben weer helemaal in mijn ding. Ik geniet ervan om voor mijn kids te zorgen ik geniet ervan om mijn vriendin in de watten te leggen en wil haar het liefst de hele dag knuffelen. Stiekem heb ik weer een Viagra klaarliggen voor als het weer zou gebeuren. Die extra pomp om haar te stimuleren om haar te laten genieten. Meer dan dat was t niet. En of het nodig zou zijn geweest is de vraag. Ik denk het zelf niet. Maar had zo genoten van haar en zij van mij, dat ik weer eentje had klaar liggen. We hadden pizza besteld en de pizzakoerier stond aan de deur. Mijn vriendin vroeg waar de beurs lag want ik zat al in mijn boksershort op de bank. Ik zeg ik weet het niet moet je even zoeken. Ze keek in mijn jas en vond de kamagra. Ze was helemaal uit haar vibe. En begon gelijk te zeggen: 'en waarom voel je je zo betrapt waarom kijk je zo'. Dit terwijl ik me niet betrapt voelde. Ik deed het om mijn vriendin meer te stimuleren en niet omdat ik geen stijve krijg van der. Als ik geen stijve krijg van haar dan is dat door haar toedoen. Er was voor mij dus helemaal niets aan de hand en voelde mij ook niet betrapt. Maar tevergeefs. Je had haar gezicht moeten zien. Ik zag verraadt in haar ogen. Gelijk een lang gezicht. En meteen was mijn hoop en moed weer weg. 'Daar is ze weer, terug bij af'. Er kwam geen lach meer vanaf. We keken samen tv, aten samen pizza en zoals gewoonlijk ging ze slapen op de bank, zoals al die jaren. Als ik dan zou zeggen kom we gaan naar boven. Dan zegt ze nee we kijken eerst nog tv. Waarnaar ze altijd kort daarna haar ogen sluit en in slaap valt op de bank. Dit gaat al jaren zo. Altijd zegt ze ik wil alles plannen. Het tegendeel juist. Maar zij rekt altijd uit totdat ze in slaap valt met de hoop dat ik niet meer warm wordt en het opgeef. Ik word afgestraft voor iets dat ik neem niet om geil van haar te worden of een stijve te krijgen, want dat is het probleem niet. Ik neem het om haar extra te stimuleren. Terwijl zij het iedere keer nodig heeft om te drinken om te genieten of los te komen. Maar als wij onder invloed zijn kan ik nog niet volledig genieten. Omdat het een opgezet stuk is. Het komt niet van binnenuit. Mijn vriendin houd helemaal niet van seks. En het is niet zo dat ik haar niet goed kan penetreren. Ze speelt nieteens met haarzelf. Ik heb speeltjes gekocht, puur en alleen voor haar zodat ze zichzelf kan ontdekken. Maar ze liggen in de la te rotten. En als ik vraag of we de speeltjes samen kunnen gebruiken dan krijgt ze een brok in haar keel en moet ze er niets van weten. Nu zit het zo dat we al 4 dagen niet met elkaar praten en ik wil nu echt een punt maken. Daarom schrijf ik deze brief om een beetje raad en ondersteuning. Aan mijn liefde voor mijn gezin ligt het niet. Ik ben totaal veranderd in alle opzichten tegenover hoe ik vroeger was. Ik doe mijn uiterste best voor mijn gezin en voor haar. Ik ga niet meer op stap ben zelden nog met vrienden. Ik heb gekozen voor dit leven, ons leven. De tijd die ik heb probeer ik zoveel mogelijk door te brengen met hun. Daarnaast ga ik de deur uit voor werk en om te sporten. Sporten doe ik al vanaf dat ik haar ken. Ik heb haar jaren links laten liggen en kreeg alles van der. Nu ben ik totaal het tegenovergestelde en krijg haar niet terug. Ik ben ten einde raad. Ik ben 31 jaar, hou ziens veel van haar en mijn kinderen. Ben in alle opzichten trots op haar en mijn kinderen en hetgeen wat wij hebben. Maar ik trek dit niet meer. Ik voel mij niet meer man. Ik voel me in de steekgelaten. En als ik vraag of het aan mij ligt en of ik iets kan doen om dingen te veranderen, dan sta ik er open voor. Communicatie, sta ik open voor op welk gebied en onderwerp dan ook. Als dit na 16 jaar niet kan worden besproken waar de fout is en waar het verlangen ligt en wat we hieraan kunnen doen, dan vrees ik het ergste. Mijn vriendin is een controlfreak. Wilt alles in de hand hebben. Haar leven moet perfect zijn. Ze houd niet van avontuur en spanning. Ze houd eerder van veiligheid en rust. Ze kijkt realityshows waarin mensen die elkaar net kennen gaan trouwen en kan daar helemaal in opgaan. Kom op zeg wat verwacht ze? Ze zit gevangen in haar eigen illusie. Ik ben een man van alle mannen. Ik ben een echte alfa met veel testosteron. Ik ben een leeuw. En ik wil mezelf niet vergeten. Ik voel me soms geen leeuw meer. Wat kan ik doen? Hoop op deskundige raad en hulp!
Anoniem
> 2 jaar geleden
