Ik kamp al jaren met onzekerheid. Ik voel mij minderwaardig dan anderen. Ik ben namelijk erg gepest en hierdoor ben ik niet in mijzelf gaan geloven. Dit heeft veel impact op mijn leven, voor namelijk op mijn hbo studie, waar ik erg veel moeite mee heb.
Ik ben op mijn 18e begonnen met mijn hbo studie bedrijfseconomie. In 4,5 jaar heb ik mijn tentames zo goed als behaald. Maar de moed bij mekaar verzamelen om mijn scriptie te doen ging maar niet. Ik bleef het maar uitstellen. Heb pas in mijn 8e jaar mijn scriptie afgerond. In de jaren tussendoor (4,5-8e jaar) heb ik wel ongeveer twee jaar gewerkt. Toen ik
Mijn hbo studie gehaald heb was ik 25, bijna 26.
Ik heb als de dag van vandaag nog steeds moeite met dat ik er zo lang over heb gedaan.
De laatste jaren ben ik erg ambitieus. Ik ben in september 2021 (leeftijd 31 jaar, heb een kind van 2,5 jaar oud) begonnen met een eenjarige premaster in de finance. Deze hebben ik binnen het termijn van een jaar gehaald, zonder herkansingen met een gemiddelde van een 7,2. Ik ben blij met dit resultaat, maar dan begin ik weer te denken aan mijn hbo studie die ik onnodig vertraagd heb. Als k mijn premaster met zo een resultaat gehaald heb, had ik hbo ook binnen de gestelde termijn van 4 jaar kunnen halen. Heb er erg veel moeite mee dat ik mijzelf zoveel heb aangetrokken van anderen. Ik begin nu wel steeds meer in mijzelf te geloven, maar ben toch nog erg onzeker. En blijf maar aan het verleden denken. Elke keer maar weer, waarom ben ik zo dom geweest.
Ik ben net 32 geworden en begin in september met mijn twee jarige master. Na het behalen van deze master ben ik 34 en wil ik mijn 2e kind. Ik heb nu een dochter van 2,5 jaar oud.
Ik zou graag nog een postmaster willen doen, maar helaas gaat dat lastig. Deze gelijk na mijn master doen is geen optie, want dan kan ik pas op mijn 36e beginnen aan mijn tweede kind en dit vind ik te oud. Als ik hieraan denk heb ik nog meer moeite met het verleden, want als ik die vertraging niet had op het hbo dan zou ik eerder klaar zijn met al mijn studies en had ik de postmaster allang al kunnen doen.
Ik heb erg veel moeite met het verleden. Ik kan het moeilijk een plekje geven. Mijn psycholoog en mijn partner geven altijd aan dat ik het goed gedaan heb en dat ik trots mag zijn op mijzelf. Mijn psycholoog geeft aan dat mijj onzekerheid niet past in wat ik doe en bereikt heb. Toch blijf ik mijzelf dom vinden en heb ik een grote minderwaardigheidscomplex. Iemand enig idee hoe ik toch blij kan zijn met mijzelf en trots kan zijn op mijzelf?
Ik ben op mijn 18e begonnen met mijn hbo studie bedrijfseconomie. In 4,5 jaar heb ik mijn tentames zo goed als behaald. Maar de moed bij mekaar verzamelen om mijn scriptie te doen ging maar niet. Ik bleef het maar uitstellen. Heb pas in mijn 8e jaar mijn scriptie afgerond. In de jaren tussendoor (4,5-8e jaar) heb ik wel ongeveer twee jaar gewerkt. Toen ik
Mijn hbo studie gehaald heb was ik 25, bijna 26.
Ik heb als de dag van vandaag nog steeds moeite met dat ik er zo lang over heb gedaan.
De laatste jaren ben ik erg ambitieus. Ik ben in september 2021 (leeftijd 31 jaar, heb een kind van 2,5 jaar oud) begonnen met een eenjarige premaster in de finance. Deze hebben ik binnen het termijn van een jaar gehaald, zonder herkansingen met een gemiddelde van een 7,2. Ik ben blij met dit resultaat, maar dan begin ik weer te denken aan mijn hbo studie die ik onnodig vertraagd heb. Als k mijn premaster met zo een resultaat gehaald heb, had ik hbo ook binnen de gestelde termijn van 4 jaar kunnen halen. Heb er erg veel moeite mee dat ik mijzelf zoveel heb aangetrokken van anderen. Ik begin nu wel steeds meer in mijzelf te geloven, maar ben toch nog erg onzeker. En blijf maar aan het verleden denken. Elke keer maar weer, waarom ben ik zo dom geweest.
Ik ben net 32 geworden en begin in september met mijn twee jarige master. Na het behalen van deze master ben ik 34 en wil ik mijn 2e kind. Ik heb nu een dochter van 2,5 jaar oud.
Ik zou graag nog een postmaster willen doen, maar helaas gaat dat lastig. Deze gelijk na mijn master doen is geen optie, want dan kan ik pas op mijn 36e beginnen aan mijn tweede kind en dit vind ik te oud. Als ik hieraan denk heb ik nog meer moeite met het verleden, want als ik die vertraging niet had op het hbo dan zou ik eerder klaar zijn met al mijn studies en had ik de postmaster allang al kunnen doen.
Ik heb erg veel moeite met het verleden. Ik kan het moeilijk een plekje geven. Mijn psycholoog en mijn partner geven altijd aan dat ik het goed gedaan heb en dat ik trots mag zijn op mijzelf. Mijn psycholoog geeft aan dat mijj onzekerheid niet past in wat ik doe en bereikt heb. Toch blijf ik mijzelf dom vinden en heb ik een grote minderwaardigheidscomplex. Iemand enig idee hoe ik toch blij kan zijn met mijzelf en trots kan zijn op mijzelf?
NH
> 2 jaar geleden
