Het is nu 06.05 en Ik heb geen oog dicht gedaan. Er gaan zoveel gedachtes door mij heen dat ik het gevoel heb dat ik geleefd wordt en niet leef. Ik kamp al maanden met depressieve gedachtes. Wellicht een burnout, geen idee. Er zjn momenten dat ik het leven niet meer zie zitten. Niemand zal me missen, hoor ik in mijn gedachten.
Ik ben altijd positief geweest, kreeg vaak te horen dat ik echt te positief was soms. Begreep nooit wat er bedoeld werd, want ik voelde mij oprecht blij, gelukkig en zag altijd het positieve in situaties.
Nu voel ik mij verloren en vaak eenzaam. Ik kan moeilijk over mijn gevoelens praten. Er komt gewoon niks uit. Er zit zoveel in mij, zoveel verdriet, trauma's.en angst. Nu probeer ik ook.onder woorden te brengen wat ik voel. Zo lastig. Er zijn dagen dat ik opeens moet huilen om iets wat jaren geleden is gebeurd, kan echt niet. Ik wil mezelf weer vinden, de vrolijke vrouw die in haarzelf geloof, maar da tig keer sterker. Niemand over mij heen laten lopen, zegge wat ik denk en genieten van het Leve. Tot in hoeverre het nog kan "covid" voel me kut, k val af, voel me niet mooi en heb twee prachtige kinderen die naar mij opkijken.
Ik ben altijd positief geweest, kreeg vaak te horen dat ik echt te positief was soms. Begreep nooit wat er bedoeld werd, want ik voelde mij oprecht blij, gelukkig en zag altijd het positieve in situaties.
Nu voel ik mij verloren en vaak eenzaam. Ik kan moeilijk over mijn gevoelens praten. Er komt gewoon niks uit. Er zit zoveel in mij, zoveel verdriet, trauma's.en angst. Nu probeer ik ook.onder woorden te brengen wat ik voel. Zo lastig. Er zijn dagen dat ik opeens moet huilen om iets wat jaren geleden is gebeurd, kan echt niet. Ik wil mezelf weer vinden, de vrolijke vrouw die in haarzelf geloof, maar da tig keer sterker. Niemand over mij heen laten lopen, zegge wat ik denk en genieten van het Leve. Tot in hoeverre het nog kan "covid" voel me kut, k val af, voel me niet mooi en heb twee prachtige kinderen die naar mij opkijken.
Lua
> 2 jaar geleden
