Ik ken nog steeds niemand van zijn vrienden

Mijn vriend doet sinds het begin van onze relatie soms nogal vreemd. Nu na ruim 1,5jr ken ik nog steeds niemand van zijn vrienden, voorheen door corona zei hij. Nu geeft hij aan geen reden te hebben. Zijn kinderen mag ik niet zien, reden ze zijn er niet klaar voor. Nu heeft hij geen reden zegt hij. Een jaar geleden rond deze tijd verdween hij vaker voor een dag of wat van de radar. Hij zat tegen een burnout aan en als het hem te moeilijk wordt steekt hij zijn kop in het zand en verdwijnt. We wonen te ver van elkaar om dan naar hem toe te rijden en daarbij is hij dan niet voor reden vatbaar, ongeacht of het wel/ niet iets met ons te maken heeft. Ik hou ontzettend veel van hem maar dit trucje heb ik in het verleden zo vaak meegemaakt als mannen er tussen uit gingen dat het nu een rode lap op een stier geworden is.
Recentelijk, het ging super tussen ons, was hij weer ineens een dag verdwenen, telefoon wordt niet opgenomen, er wordt niet terug gebeld. Radar stilte tot hij denkt dat hij weer boven water kan komen.
Het wordt me teveel, ik maal me zorgen, voel me onmachtig en het triggert onmacht en onzekerheid bij me. We hebben daarna ook weer een discussie omdat ik dit niet pik.
Een relatie is hard werken maar een relatie met iemand die zich wikkelt ingewapend beton is niet te doen.
De enige vraag die ik hem stel is, stuur me een appje als je even rust nodig hebt. Zeg gewoon ik kan het even niet, laat me. Dan weet ik iets, dit gedrag vreet me gewoon op.