Ik ben al 17 jaar weduwnaar eenzaam en alleen, ben wel 64 jaar maar mis een aanraking, liefwoordje en een babbel. Ik lig af en toe in het ziekenhuis soms als de verpleegsters vriendelijk zijn ben ik de gelukkigste man. Het is zover gekomen als ze bloed nemen en mij pijn doen voel ikhet niet, zo gelukkig ben ik dar er mij iemand aanraakt. Zoveel mis ik het fiziek contact. Onozel he maar waar. Ik onzie mij de feestdagen hoop dat alles vlug voorbij is.
IVAN
> 2 jaar geleden
