Ik voel me zo leeg

Net zoals veel verhalen hier voel ik mij ook ontzettend eenzaam.
Ik ben een vrouw van bijna 30 jaar en heb 0 vrienden.
Van mijn familie hoor ik ook niet zo heel veel. Ik heb wel veel contact met mijn ouders en broer en mijn oma.
Maar ik mis een maatje om mij heen waarmee ik kan lachen en huilen en dat ik kan voelen dat het goed is.
Het maakt het voor mij lastig een contact zoeken want ik heb een vorm van autisme. Hoewel ik geen kees momma figuur ben en het bij mij amper opvalt. Voel ik zeker wel dat ik anders ben.

Vroeger werd ik ook erg veel gepest, vanaf me basisschool tot aan mijn laatste opleiding.
Ook kon ik me op school nooit goed concentreren waardoor ik in een lage opleiding bleef. Qua intelligentie kan ik wel veel hoger. Maar door het gebrek aan concentratie en door het vele gepest kon ik me er niet toe zetten om wat aan school te doen.
Ik kreeg daarom mijn hele jeugd te horen van wat ik allemaal niet goed deed.
En hoewel ik alles qua pesten enzo wel verwerkt heb.
Heeft dit mij erg onzeker gemaakt.

Dit onzekere gevoel is altijd blijven hangen. Ik heb altijd bij een ander het gevoel dat ik niet goed genoeg ben. ik denk dat andere mensen mij dom vinden.
Ik ben niet zo'n prater dus het is voor mij allemaal al wat lastiger.
En dan denk ik van mensen vinden mij toch wel saai.
Ik durf ook niet echt op mensen af te stappen.
En qua relaties die ik vroeger gehad had waren eigenlijk ook de verkeerde mensen. Niet in de zin van drank of drugs. maar meer mannen die claimerig waren en zich niet heel erg konden inleven. en in die zin niks aan ze had.

Maar op dit moment ik voel me zo alleen.
Net kreeg ik een reclame artikel in de bus van een thuisbezorgt restaurant.
Misschien iets heel stoms maar dan denk ik, ik scheur het toch doormidden. want in mijn eentje ga ik zoiets toch niet doen. En ik heb geeen vrienden om zo iets leuks mee te doen.
Ik voel me zo leeg.
Ik heb goed contact met mijn ouders maar ik zou toch zo graag iemand om mij heen willen hebben. Gewoon iemand waar ik samen mee op de bank netflix kan kijken, ik mis gewoon wat liefde van een ander om me heen.
Het is zo stil in huis en elke dag is dat hetzelfde.
En als ik wandel door de straten en iedereen binnen gezellig zie doen. Die momenten zijn het ergst.
Ik hoef niet 10 vrienden te hebben maar 1 iemand is genoeg.
Maar tegelijkertijd vind ik het ook dood eng om iemand te zoeken en me over te geven.
Ook bang dat ik teveel ben, gezien ik wat anders ben dan de meeste mensen. En dat de meeste mensen uit de weg gaan als iets even wat anders is dan het normale.