Leren om alleen bij mezelf te blijven

Mijn dochter en klein kinderen fam. Verder 80%narcist. Het lijkt of dat soort mensen ons opzoeken. Doe hetzelfde als U. Voelt goed en ben zéér oplettend als ik nieuwe mensen ontmoet.
Ik heb een ernstig jeugd trauma en daar pakken ze mij op. Nu vetel ik vreemden niets meer over mijn kindertijd, en geen contact met fam. Zeg ik gewoon de waarheid en iedereen snapt tegenwoordig wat een narcist is. Klaar. Maar ik heb een grote foto in huis van mijn dochter, daar doe ik het mee. En die zegt niks. Soms neem ik een vriendin mee, als ik haar bezoek, dan wil ze de geweldige dochter zijn en heb ik het even leuk. Lieve groet van Marie-louise.

Waarschijnlijk zijn wij extra gevoelig voor het charismatische dat veel narcisten hebben. Ze kunnen je een erg goed gevoel geven, maar dat is vaak vooral in het begin ...

Ik heb inmiddels ook 2 narcistische exen gehad, mijn vertrouwen is weg voor een relatie. Andere mensen kan ik ook niet of amper vertrouwen. Ik heb 1 goede vriendin die is ook hsp bij haar voel ik me thuis, wij zijn het zelfde.

Ik zou zo graag met meer hspers omgaan.

Ik word altijd een beetje huiverig als mensen overal narcisten tegen lijken te komen.In mijn hele leven slechts één echte narcist ontmoet en juist hij boemde alles en iedereen narcist. Kan het niet zijn dat dit verward wordt met een sterke of uitgesproken persoonlijkheid die rationaliteit boven gevoel plaatst? De narcist die echt tot op het bot manipuleert en continu aan gaslighting doet is volgens mij relatief zeldzaam.. Anders trek je het zelf ook misschien aan. Niet rot bedoeld , maar als je overal wat ruikt heb je zelf misschien ook poep onder je schoen?

Lief mens, ten eerste héél herkenbaar. Ik ben 41 jaar en ik herken dit. Grenzen stellen hebben we nodig als je dat niet doet ga je eraan lijden met allerlei ziektes tot gevolg. Dat is ook het enige als eerste wat helpt. Het kan eenzaam aanvoelen maar als we naar binnen gaan bij onszelf zit daar in alle stilte een bron van pure liefde. Ik heb dat geleerd door op zoek te gaan naar bepaalde boeken, meditaties, qi gong en tai chi, en behandeling magnetiseren (alternatieve geneeswijze) om chackra’s te laten stromen, het hartchackra open te doen dan voel ik mij weer helemaal top zonder ook maar iemand in mijn buurt te hebben. Ik mis alleen soms wat lotgenoten om mee te spreken dat zou ik fijn vinden. Als we echt niet meer twijfelen aan ons zelf ook al hebben we allang grenzen getrokken dan is onze taak nog om daar onze gedachten bij neer te leggen en diepe vertrouwen te hebben dat dat nodig is geweest en dat we beter af zijn. Heel veel liefs!

Lief mens, ten eerste héél herkenbaar. Ik ben 41 jaar en ik herken dit. Grenzen stellen hebben we nodig als je dat niet doet ga je eraan lijden met allerlei ziektes tot gevolg. Dat is ook het enige als eerste wat helpt. Het kan eenzaam aanvoelen maar als we naar binnen gaan bij onszelf zit daar in alle stilte een bron van pure liefde. Ik heb dat geleerd door op zoek te gaan naar bepaalde boeken, meditaties, qi gong en tai chi, en behandeling magnetiseren (alternatieve geneeswijze) om chackra’s te laten stromen, het hartchackra open te doen dan voel ik mij weer helemaal top zonder ook maar iemand in mijn buurt te hebben. Ik mis alleen soms wat lotgenoten om mee te spreken dat zou ik fijn vinden. Als we echt niet meer twijfelen aan ons zelf ook al hebben we allang grenzen getrokken dan is onze taak nog om daar onze gedachten bij neer te leggen en diepe vertrouwen te hebben dat dat nodig is geweest en dat we beter af zijn. Heel veel liefs!

Herkenbaar, velen lijken op het eerste gezicht vriendelijk totdat je erachter komt dat degene niet is zoals hij/zij zich voordoet. Soms ligt het aan mezelf (zoek ik er niet teveel achter?), soms aan de ander (degene is nu eenmaal anders). Waar en bij wie voel ik me prettig? Is het teveel eenrichtingsverkeer of gaat het er eerlijk aan toe? Door dit voor ogen te blijven houden word je kritisch en bescherm je jezelf beter. Soms kun je de diepte in, soms niet bij anderen. Ik lees en luister tussen de zinnen door, merk lichaamstaal op, aan daden herken je de ander: is iem. eerlijk of autonoom of spiegelt degene steeds of aapt hij/zij je telkens na?
Heb me hierin verdiept en een roman geschreven over het thema. Verder heb ik veel gehad aan de boeken v. Iris Koops wat narcisme betreft.

Ja, de wereld heeft talloze narcisten.

Er zijn ook wezens, (alleen HSP zijn mensen)… die totaal op maatschappelijk succes gericht zijn, vaak super egoïstisch etc. , maar zijn haast niet van narcisten te onderscheiden.

Ik ben nu bijna 77 jaar, en een leven vol mooie vreugde en diepe ellende meegemaakt.
Op de een of andere manier heb ik kans gezien om mijzelf met succes in evenwicht te houden, tot nu toe…
…Nù is een ander verhaal.
Na 77 jaar ben ik totaal uit en opgebrand. Ik krijg nu de rekening gepresenteerd, mijn immer inner zeer sterke kracht die ik mijn leven lang had, gaat nu uit als een nachtkaarsje.

Na 2 jaar corona na het overlijden van mijn partner aan het begin van corona, na 2 jaar isolement en grote armoede, ja, die mensen bestaan écht,… voel ik mij super eenzaam en langzaam maar zeker instorten.

Ik schat dat ik het nog een paar jaar volhoud, hooguit, maar dan val ik gewoon dood neer.
En weet je wat, het kan mij niet meer schelen, ik heb het allemaal wel gezien.

Mijn advies is, probeer advies en hulp te vinden, anders kom je daar waar je niet wil zijn.
J.

PS.
Nog een advies, neem je hobby’s weer op. Heb ik ook gedaan, met succes, ben ik gaan schrijven / dichten.

Hier een gedicht uit 2017, ik wist toen niet dat ik dat zelf wel zou kunnen zijn.
'mijn gedicht:
"de gestalte"

grijs, een beetje gebogen
zachte vriendelijke ogen
op weg 87 jaar
en 134 paar schoenen later
slofte hij nu in nieuw paar
nummer 135 was lekker zacht van binnen en van buiten
net zoals hij had gewild
een leven lang van zachtheid in hart en ziel
op een landweg waar nog een stukje natuur was
87 jaar avontuurlijke geschiedenis
het kost niets om geschiedenis te maken
het gaat vanzelf en voor dat je het weet
ben je op die mooie landweg
omvat bij een blauwe lucht
zweefde hij verder lichter op de voeten
de zonnen stralen verwarmden zijn knokige lichaam
de zachte warme geurige wind
vloeide over 87 jaar
in vrede en gelukkig
een kort moment was het ‘eerie’ stil
daarna begonnen de jonge vogels weer te zingen.
J.

homo homini lupus,Latijns spreekwoord.
De mens is voor de andere mens een wolf.
(Het is helaas niet anders)

Hallo Anoniem,

Ik zie je verhaal nu pas en misschien heb je helemaal geen behoefte meer aan reacties. Maar ik herken eeg veel in je verhaal.
Zoek lotgenoten om ervaringen uit te wisselen.

Anoniem

Lief zijn voor jezelf en in jezelf geloven vrijwilligers werk doe ik en het gaat steeds beter ik ben 68 woon in huizen en ken het gevoel