Hi,
Tjah waar zal ik beginnen..
Ik leef al jaren zonder zin om te leven. Zonder streven. Ik probeer maar wat ervan te maken, zoals wij allen doen, maar ik zie het licht aan het eind al een tijd niet meer. Ik ben hier niet voor asnmoediging of om te horen dat het wel goed komt. Ik zit op een punt dat ik elke dag een paar keer mijn fanasie los laat op hoe fasinerend heg zou zijn als ik op een bepaalde maniet dood ging. Bus die verongelukt, trein die hevig ontspoort of iemand die middernacht uit het niets mijn kamer inloopt en mij door het hoofd schiet. Hmm.. ik schiet er niet veel mee op, maar er zijn niet veel andere dingen waar ik mijn gedachtes mee laat vullen.
Vanaf jongs af aan heb ik moeite gehad met het vertrouwen van anderen. Ik ben vaker teleurgesteld dan niet en heb op een gegeven moment de hoop opgegeven om dat ooit nog eens te kunnen doen. Zo ben ik zelf mensen als vervangbaar gaan zien, netzoals ik dat met elk voorwerp uit mijn verleden deed. Ik gooide het in de prullenbak en wilde nooit aan iets vast zitten van vroeger.
Nu ben ik op een punt dat ik 99% van mijn relaties met mensen zo verkloot heb of er zo nalatig mee ben opgegaan dat ik het niet aan durf om wat nieuws te beginnen. Ook al weet ik dat het voor zo'n 98% van die mensen niet eens wat uitmaakt. Ik ben maar een vlek in het spectrum van hun levens. Dat is ook eigenlijk hoe ik me ten alle tijden voel.
Ik vroeg me af of er anderen waren met een soort gelijke ervaring en ik was benieuwd hoe die er mee zijn om gegaan.
Soms weet ik niet of ik het mis, omdat ik gewoon geen stap wil ondernemen om er verandering in te krijgen.
Ik weet dat het niet makkelijk zou zijn, maar ik heb niet het gevoel dat het me weerhoud. Ik ben gewoon niet sociaal ingesteld en het zou gewoon fijn zijn om iemand in mijn omgeving te hebben die dat accepteerd en dezelfde rust als ik waardeer. Zo iemand ontmoet je niet in een bar of een ander uitgaans gelegenheid lijkt mij..
Nouja ik hoop dat iemand wat licht kan schijnen op de situatie waar ik me nu bevind.
Overigens ben ik 25 jaar en vrij uitgeput
Welterusten
Tjah waar zal ik beginnen..
Ik leef al jaren zonder zin om te leven. Zonder streven. Ik probeer maar wat ervan te maken, zoals wij allen doen, maar ik zie het licht aan het eind al een tijd niet meer. Ik ben hier niet voor asnmoediging of om te horen dat het wel goed komt. Ik zit op een punt dat ik elke dag een paar keer mijn fanasie los laat op hoe fasinerend heg zou zijn als ik op een bepaalde maniet dood ging. Bus die verongelukt, trein die hevig ontspoort of iemand die middernacht uit het niets mijn kamer inloopt en mij door het hoofd schiet. Hmm.. ik schiet er niet veel mee op, maar er zijn niet veel andere dingen waar ik mijn gedachtes mee laat vullen.
Vanaf jongs af aan heb ik moeite gehad met het vertrouwen van anderen. Ik ben vaker teleurgesteld dan niet en heb op een gegeven moment de hoop opgegeven om dat ooit nog eens te kunnen doen. Zo ben ik zelf mensen als vervangbaar gaan zien, netzoals ik dat met elk voorwerp uit mijn verleden deed. Ik gooide het in de prullenbak en wilde nooit aan iets vast zitten van vroeger.
Nu ben ik op een punt dat ik 99% van mijn relaties met mensen zo verkloot heb of er zo nalatig mee ben opgegaan dat ik het niet aan durf om wat nieuws te beginnen. Ook al weet ik dat het voor zo'n 98% van die mensen niet eens wat uitmaakt. Ik ben maar een vlek in het spectrum van hun levens. Dat is ook eigenlijk hoe ik me ten alle tijden voel.
Ik vroeg me af of er anderen waren met een soort gelijke ervaring en ik was benieuwd hoe die er mee zijn om gegaan.
Soms weet ik niet of ik het mis, omdat ik gewoon geen stap wil ondernemen om er verandering in te krijgen.
Ik weet dat het niet makkelijk zou zijn, maar ik heb niet het gevoel dat het me weerhoud. Ik ben gewoon niet sociaal ingesteld en het zou gewoon fijn zijn om iemand in mijn omgeving te hebben die dat accepteerd en dezelfde rust als ik waardeer. Zo iemand ontmoet je niet in een bar of een ander uitgaans gelegenheid lijkt mij..
Nouja ik hoop dat iemand wat licht kan schijnen op de situatie waar ik me nu bevind.
Overigens ben ik 25 jaar en vrij uitgeput
Welterusten
Alex
> 2 jaar geleden
