Meer mensen die het leven als vreemd ervaren?

Hee Sam!

Ik herken dit zeker. Dit gevoel past bij derealisatie/depersonalisatie. Het bestaat in zwaar en minder zware mate. Je kunt de term eens googelen.

Het is een mechanisme van het lichaam om je af te sluiten voor prikkels en het past zeker bij de symptomen van overbelasting door stress/burn-out. Ik ervaarde dit zelf vooral als beangstigend en erg in mezelf gekeerd, ik voelde afstand tot m’n emoties en gedachten en de wereld lijkt niet echt. Bij mij helpt het om even een rondje te wandelen of andere lichte inspanning. Goed je zintuigen gebruiken, ruiken, voelen, om je heen kijken en dergelijke. Probeer je focus te verleggen. En vooral in je achterhoofd houden dat het niet iets ergs is. Het komt goed!

Nee bin mij is anders om was 21 jaar getrouwd en plots naamen ze me alles af belangrijkste mijn kinderen

Ik had zelf een angststoornis toen mijn moeder mij vertelde dat ze het vroeger zelf ook had. Ze vertelde mij iets wat ik niet helemaal begreep. Ze was eens in een buurtsuper en dacht toen ze bij wat ruziënde mensen stond bij de kassa, waar maken jullie je toch druk over? We gaan toch allemaal dood. Ik moest daar vaak aan denken maar begreep nooit helemaal wat ze eigenlijk bedoelde. Nu ik jou verhaal en ook de reacties lees begin ik te denken dat het weleens hetzelfde fenomeen kan zijn.
Tot slot vraag ik mijzelf af of een angststoornis en burnout in de genen zit. Of word het misschien doorgegeven na trauma van een ouder?

Beste,

Dit is heel herkenbaar. Kun je vertellen wat je bron is?