Met hem is een stukje van mij gestorven

Afgelopen september is mijn beste vriend gestorven.

Omdat hij verder geen deel was van mijn vriendengroep en ik geen contact heb met zijn familie of vrienden voel ik me zo alleen in het rouwen.

We waren een apart stel samen. Hadden een bijzondere band die niemand eigenlijk echt begreep. En waar ook niemand zich echt bewust van is. Hij snapte mij helemaal en ik hem. Bij hem kon ik helemaal mezelf zijn.

Met hem is een stukje van mij gestorven. Iedere dag mis ik hem meer. Ik kan bij niemand terecht en niemand vraagt hoe het met me gaat.

Met alles wat ik nu voel zou ik normaal met hem praten maar hij is er niet meer. Het besef dat ik hem nooit meer ga spreken, nooit meer ga zien doet zoveel pijn.

Het voelt alsof ik steeds verder van alles af kom te staan en me steeds meer afsluit voor wat er om me heen gebeurt. Ik kan alleen maar huilen en hem missen.