Mijn allerliefste schat van de wereld.
We waren 35 jaar getrouwd allebei kok van beroep,allebei keiharde werkers
geweest samen dag en nacht gewerkt allebei altijd dezelfde interesse.
Toen we op 13 oktober 2020 te horen kregen dat je A L S had stond de wereld stil. Daar kunnen we niets meer aan doen slaap er eens over en je mag anders 14 januari terug komen voor jou papier te teken van euthansie.We zijn niet bij de pakken blijven zitten en zijn de alternatieve toer opgegaan;
Maar op 1november dit jaar heeft hij een hartstilstand gehad waarbij hij een lange tijd is gereanimeerd en in een diepe coma is beland,door een te groot zuurstoftekort. Waarbij hij is weggevoerd met de ambulance, vraagje van zijn vrouwtje mag ik a u b mee met de ambulance antwoord nee mevrouw je mag niet mee omwille van corona kom op gemak achter jullie wij gaan door rood jullie mogen niet kom gewoon naar spoed in UZ gent;
Eens op spoed vraagje van zijn vrouw mag ik bij mijn echtgenoot nee mevrouw we zijn er volop aan bezig.Na lange tijd mogen we naar K 12 intensieve zorgen in de wachtzaal komt de verpleegster langs je moet nog even wachten terug vraagje van zijn vrouwtje mag ik mee bij mijn echtgenoot nee antwoord ze meneer ligt nog in zijn blootje zeggen ze tegen zijn vrouw die er al 35 jaar met getrouwd is ik vind dit niet kunnen.
Na lange tijd zijn we er toch naar toe gemogen maar hij lag in een zeer diepe coma.Op 3 December begin ik er tegen te praten en zeg a u b ik zie je graag kan je niet missen als je sterk genoeg bent laat een mirakel gebeuren
en geef mij nog eens een teken van leven op dit moment is hij beginnen wenen en snikken een heel emotioneel moment de dochter die juist binnen komt heeft het ook gezien.Volgens de dokters horen coma patienten u toch niet wij zeggen coma pat horen u zeker wij hebben het gezien en meegemaakt .
Dat verlies dat ik mijn echtgenoot moet missen is zo hard en ondraaglijk dat doet zoveel pijn,iemand die hetzelfde meemaakt verstaat dat heel goed.
Ik heb hem dan ook twee jaar verzorgd dag en nacht en er alles voor gedaan
vandaar dat ik met dit enorme verlies niet kan leven.
Ik kan gewoon niet zonder mijn allerliefste schat
Aan alle mensen die hetzelfde meemaken veel sterkte ik weet hoe moeilijk alle dagen en nachten zijn.
2 december 2020
Marijke
We waren 35 jaar getrouwd allebei kok van beroep,allebei keiharde werkers
geweest samen dag en nacht gewerkt allebei altijd dezelfde interesse.
Toen we op 13 oktober 2020 te horen kregen dat je A L S had stond de wereld stil. Daar kunnen we niets meer aan doen slaap er eens over en je mag anders 14 januari terug komen voor jou papier te teken van euthansie.We zijn niet bij de pakken blijven zitten en zijn de alternatieve toer opgegaan;
Maar op 1november dit jaar heeft hij een hartstilstand gehad waarbij hij een lange tijd is gereanimeerd en in een diepe coma is beland,door een te groot zuurstoftekort. Waarbij hij is weggevoerd met de ambulance, vraagje van zijn vrouwtje mag ik a u b mee met de ambulance antwoord nee mevrouw je mag niet mee omwille van corona kom op gemak achter jullie wij gaan door rood jullie mogen niet kom gewoon naar spoed in UZ gent;
Eens op spoed vraagje van zijn vrouw mag ik bij mijn echtgenoot nee mevrouw we zijn er volop aan bezig.Na lange tijd mogen we naar K 12 intensieve zorgen in de wachtzaal komt de verpleegster langs je moet nog even wachten terug vraagje van zijn vrouwtje mag ik mee bij mijn echtgenoot nee antwoord ze meneer ligt nog in zijn blootje zeggen ze tegen zijn vrouw die er al 35 jaar met getrouwd is ik vind dit niet kunnen.
Na lange tijd zijn we er toch naar toe gemogen maar hij lag in een zeer diepe coma.Op 3 December begin ik er tegen te praten en zeg a u b ik zie je graag kan je niet missen als je sterk genoeg bent laat een mirakel gebeuren
en geef mij nog eens een teken van leven op dit moment is hij beginnen wenen en snikken een heel emotioneel moment de dochter die juist binnen komt heeft het ook gezien.Volgens de dokters horen coma patienten u toch niet wij zeggen coma pat horen u zeker wij hebben het gezien en meegemaakt .
Dat verlies dat ik mijn echtgenoot moet missen is zo hard en ondraaglijk dat doet zoveel pijn,iemand die hetzelfde meemaakt verstaat dat heel goed.
Ik heb hem dan ook twee jaar verzorgd dag en nacht en er alles voor gedaan
vandaar dat ik met dit enorme verlies niet kan leven.
Ik kan gewoon niet zonder mijn allerliefste schat
Aan alle mensen die hetzelfde meemaken veel sterkte ik weet hoe moeilijk alle dagen en nachten zijn.
2 december 2020
Marijke
Marijke
02-12-2022
