Ik ben een vrouw en had 3 kinderen. Mijn dochter is vorig jaar om het leven gekomen. Zij is tegen een boom aangereden. Ik mis haar enorm.
Ik kan niet meer zo genieten van het leven als toen zij nog leefde. Ik voel me depressief. Waar doe ik het nog voor? Ik ben op vakantie gegaan, maar ja..... was het nou echt zo leuk? Het leven wordt nooit meer zoals het was. Ik moet proberen de draad weer op te pakken.....
je heb nog andere kinderen, wat een geluk, ik heb mijn enig kind moeten begraven en heb ook geen familie meer, ook geen vreidnen, sta alleen te huilen tussen 4 muren ieder dag, morgen 22 July word het 2 maanden dat mijn lieve Christine haar laste adem liet. IK mis haar ieder minuut, zo jong en zo levendig, zo inteleigent, zo hard werkend, zo lief en zo charmant. ik vraag mij ieder dag waar is God?
Het is niet te doen
Je zal net als ik met je verdriet leren leven dat kost tijd. 1 goede vriendin is al genoeg.
Praten met iemand. Een.wandeling. De natuur mooie muziek aanzetten.
Het de tijd geven.
HeTot kost zoveel energie.
Over een poosje ga dan vrijwilligerswerk doen. Waar er mensen zijn waar het mee klikt. In de zorg dat ik zo dankbaar werk.
Gewoon in de eetzaal of koffiedrinken met wijze oude mensen allen die ook van verdriet weten. Je leert ervan en je voelt je nuttig en.geliefd. Zo heb ik het gedaan. Het gaat nu. Maar weet het wordt niet meer zoals het was. Ze is bij je altijd
Het is niet te doen
Je zal net als ik met je verdriet leren leven dat kost tijd. 1 goede vriendin is al genoeg.
Praten met iemand. Een.wandeling. De natuur mooie muziek aanzetten.
Het de tijd geven.
HeTot kost zoveel energie.
Over een poosje ga dan vrijwilligerswerk doen. Waar er mensen zijn waar het mee klikt. In de zorg dat ik zo dankbaar werk.
Gewoon in de eetzaal of koffiedrinken met wijze oude mensen allen die ook van verdriet weten. Je leert ervan en je voelt je nuttig en.geliefd. Zo heb ik het gedaan. Het gaat nu. Maar weet het wordt niet meer zoals het was. Ze is bij je altijd
Zo kort geleden nog.....
Om te rouwen moet je door de pijn heen.
Je moet t voelen. Je lijf doet pijn en je hebt geen energie....
Er komt een dag en dan zie en voel je de zon weer echt. Het kost tijd voor een ieder verschillend. Neem die tijd Hoe lang dat is maakt niks uit. Laat het verdriet toe. Dat mag er zijn. Schrijf in een boekje waarom je haar mist en hoe je er mee omgaat.of een brief aan haar schrijven. Echt het heeft mij geholpen.
Heel veel sterkte
Rita
Dit is een verhaal uit het forum Rouwverwerking.
Lees meer verhalen over Rouwverwerking
Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Rouwverwerking
