Mijn vader is 2 weken geleden overleden. Hij is 87 jaar geworden.
Na jarenlang mantelzorger te zijn geweest van mijn moeder die vasculaire dementie heeft, zagen we dat het hem uitputte. Mijn moeder is opgenomen in een verzorgingshuis en mijn vader wist zich geen raad met alle tijd die hij nu had. Alle structuur viel weg bij hem en we zagen dat hij steeds vergeetachtiger werd. Een geheugentest liet zien dat hij cognitieve geheugenproblemen had. Geen dementie.
Aangezien hij al jaren met een versleten knie liep vond hij het nu tijd daar iets aan te doen. Na de operatie kwam hij in een delier terecht. Vreselijk. Hij heeft in zijn verwardheid e catheter eruit getrokken. Na 5 dagen toch naar het revalidatiecentrum. Hij heeft leren lopen maar kon door zijn vergeetachtigheid de opdrachten niet opvolgen. Tevens kreeg hij een urineweginfectie met daarop een nieuw delier. Afschuwelijk.
Tijdens dat delier is hij 's nachts gevallen bij toiletgang. De bewegingssensor is niet afgegaan waardoor hij daar alleen lag. Hij is na veel roepen zelf het bed weer in gekomen maar het bleek dat zijn bovenbeen gebroken was en hij moest geopereerd worden. Vervolgens een heel heftig delier waar hij maanden in is blijven zitten volgens de deskundigen. Veel medicatie voor zijn constante onrust. 4 Maanden na de operatie ging het echt niet meer. Hij was zo verward en moest naar een PG afdeling. Afschuwelijk was dat. Tevens een vreselijke afdeling met slechte zorg die vooral bestond uit het geven van veel medicatie. Gelukkig was er een plek in zijn oude woonplaats. Hij blij, wij blij. Op de dag voor verhuizing bleek hij corona te hebben. Hij zat 5 dagen op een kale kamer waar hij niet meer vanaf mocht.
Ook de corona heeft veel schade in zijn hersenen aangebracht. Hij werd echter in het nieuwe huis erg liefdevol verzorgd. We zagen wel dat de achteruitgang voort bleef gaan. Kon niet meer uit zijn woorden komen, vergat alles, kon niet meer lopen en had vooral 's nachts veel onrust.
Na het krijgen van een doorligplek mocht hij niet meer op die kant liggen. Hierdoor heeft hij ws rugklachten gekregen die zo snel heftig werden dat hij aan de morfine moest. Na 4 dagen is hij ingeslapen.
Het was een afschuwelijk heftig jaar. Nu is hij er niet meer. Eindelijk heeft hij rust maar ik moet dit hele jaar verwerken maar heb geen idee hoe.
Misschie helpt het al om dit verhaal op te schrijven. Dank je wel voor het lezen.
Na jarenlang mantelzorger te zijn geweest van mijn moeder die vasculaire dementie heeft, zagen we dat het hem uitputte. Mijn moeder is opgenomen in een verzorgingshuis en mijn vader wist zich geen raad met alle tijd die hij nu had. Alle structuur viel weg bij hem en we zagen dat hij steeds vergeetachtiger werd. Een geheugentest liet zien dat hij cognitieve geheugenproblemen had. Geen dementie.
Aangezien hij al jaren met een versleten knie liep vond hij het nu tijd daar iets aan te doen. Na de operatie kwam hij in een delier terecht. Vreselijk. Hij heeft in zijn verwardheid e catheter eruit getrokken. Na 5 dagen toch naar het revalidatiecentrum. Hij heeft leren lopen maar kon door zijn vergeetachtigheid de opdrachten niet opvolgen. Tevens kreeg hij een urineweginfectie met daarop een nieuw delier. Afschuwelijk.
Tijdens dat delier is hij 's nachts gevallen bij toiletgang. De bewegingssensor is niet afgegaan waardoor hij daar alleen lag. Hij is na veel roepen zelf het bed weer in gekomen maar het bleek dat zijn bovenbeen gebroken was en hij moest geopereerd worden. Vervolgens een heel heftig delier waar hij maanden in is blijven zitten volgens de deskundigen. Veel medicatie voor zijn constante onrust. 4 Maanden na de operatie ging het echt niet meer. Hij was zo verward en moest naar een PG afdeling. Afschuwelijk was dat. Tevens een vreselijke afdeling met slechte zorg die vooral bestond uit het geven van veel medicatie. Gelukkig was er een plek in zijn oude woonplaats. Hij blij, wij blij. Op de dag voor verhuizing bleek hij corona te hebben. Hij zat 5 dagen op een kale kamer waar hij niet meer vanaf mocht.
Ook de corona heeft veel schade in zijn hersenen aangebracht. Hij werd echter in het nieuwe huis erg liefdevol verzorgd. We zagen wel dat de achteruitgang voort bleef gaan. Kon niet meer uit zijn woorden komen, vergat alles, kon niet meer lopen en had vooral 's nachts veel onrust.
Na het krijgen van een doorligplek mocht hij niet meer op die kant liggen. Hierdoor heeft hij ws rugklachten gekregen die zo snel heftig werden dat hij aan de morfine moest. Na 4 dagen is hij ingeslapen.
Het was een afschuwelijk heftig jaar. Nu is hij er niet meer. Eindelijk heeft hij rust maar ik moet dit hele jaar verwerken maar heb geen idee hoe.
Misschie helpt het al om dit verhaal op te schrijven. Dank je wel voor het lezen.
Loes
> 2 jaar geleden
