Op 16 september is m i jn man en maatje overleden na een gevecht van 5 jaar tegen non hodgkin. Wat in het begin zo hoopvol leek is uiteindelijk een nachtmerrie gebleken. Hij wilde zi graag bij ons blijven. Ik mis hem verschrikkelijk. Vooral bij het opstaan. Soms wil ik iemand zien maar als ze dan geweest zijn wil ik weer rust. Ik sleep me door de dag. Ook voor onze 3 kinderen. Maar ik wist niet dat ik zoveel verdriet kon hebben. Er zijn mensen die nog veel meer meemaken. Dat realiseer ik me wel. Wist ik maar hoe ik hiermee om moet gaan. 53 jaar samen. Ik kan b i jna niet naar zijn foto kijken. Hoop dat het uiteindelijk minder wordt dat gemis
Christien
25-11-2022
