Nooit helemaal eerlijk over mijn gevoelens

Ik heb nooit helemaal eerlijk durven zijn over mijn gevoelens. 2 jaar geleden voelde ik me slecht zag overal tegenop, alles was moeten en werd snel chagrijnig als me iets gevraagd werd maar ik deed het wel. Met een psycholoog gepraat maar altijd bewust mijn woorden gekozen. Na een tijdje ging het wel weer. Maar nu achteraf besef ik dat het nooit helemaal is weg geweest. Het gevoel dat ik altijd alles moest doen en dat niks leuk was en toch onaardiger zijn naar mijn partner is er gebleven. Nu dacht ik 3 maanden een burn out te hebben maar blij depressief. Werk niet meer en woensdag mijn relatie verbroken omdat ik ervan in paniek raakte en ik dingen mis in onze relatie. Vrienden en familie begrijpen me maar de twijfel of het niet door die depressie komt dat ik zo negatief kijk op onze relatie weet ik niet. Hij is heel erg verdrietig en nu heeft gisteren ook nog zijn moeder een hersenbloeding gehad. Ik voel me zo schuldig dat ik hem nu niet mag steunen. Door mij voelt hij zich al zo ellendig en nu dit er nog bij. En ik maak me natuurlijk ook veel zorgen om zijn moeder.
Nu is mijn put nog dieper en lijkt alsof ik er nooit meer uitkomt. Ik doe iedereen pijn en roep ellende op andere af.
En ik kan er nog steeds niet bij dat ik depressief zou zijn. Dit moest ik even kwijt