Onze liefde was eens zo magisch maar nu diep beschadigd

21 jaar geleden leerde ik mijn man kennen in Australië! Hij Zwitser ik Nederlandse.... hij was de man waar ik mezelf eindelijk goed bij voelde bijna alles klopte. Het was een Zwitser. Kon ik mijn land verlaten. Uiteindelijk won de liefde ook al stak vaak het gemis naar vrienden en familie en het land zelf. Maar ik vocht we kregen twee prachtige kinderen kochten een pracht droomhuis. Maar daar begon het je veranderede na de hartoperatie van je vader. En dan opeens die woorden... ik hou niet meer van je.... ik wil weer vrij zijn. Nog geen maand later heb je een nieuwe vriendin. Neujahr eerst wat het een gesprekspartner met ook veel leed net als jou. Je had het zooo slecht gehad in die tijd met mij het verhaal werd steeds erger. De nieuwe vriendin bleek een moeder van een kindje op het kdv waar ik als begeleidster werk. Ik heb een tijd niet meer kunnen werken ik zag haar dochter aversie en haar moeder. Wat deed dit mij pijn dat ook dit vernietigd werd mijn plek voor afleiding was nu een plek waar ik me ellendig voelde. Je ouders accepteerden je keus en vonden dat ik ook weer gelukkig moest gaan worden. Vonden het vreemd dat ik dat niet kon inzien jij had mij verlaten en wenste een nieuw leven zonder mij. Ik daarentegen hoopte op een gesprek op therapie ik vond niet dat we uitgeklaard gegroeid waren we waren een normaal gezin. Je kwam terug na 3 maanden maar niet voor mij maar voor de kids. Ik bleef geduld houden gaf je je vrijheid je woonde beneden in het gastverblijf maar we waren als gezin altijd samen en deden leuke dingen. Je vader overleed toen geheel plotseling. Een paar maanden na zijn dood maak je defensief je keuze je wil alleen verder niemand die jou moet zeggen hoe je je leven lijdt je wilt kunnen doen en laten wat je wilt en ja graag toch samen met een donker langharige vrouw, je manipuliert dreigt en draait alles om vergeet andere belangrijke dingen.
Jeetje onze liefde was eens zo magisch maar nu diep beschadigd. Wat doet dit gigantisch veel pijn. Heb heel vwel moeite met loslaten. Je grijpt naar de fles en dreigt soms met zelfmoord. Maak me zorgen. De man die ik getrouwd ben is een vreemde. Ik moet leren loslaten om mezelf weer een nieuw leven te gunnen. Ik begrijp het gewoon niet hoe zijn deze gevoelens zo uit het niets ontstaan. Dat ik zeg dat je aan jezelf moet werken met hulp, lag je me breed uit...... ik nee hoor ben helemaal gezond.
En mij doet het pijn.... ik zit vast in dit land kan niet terug naar Nederland. Dubbel pijn, zo ik moest het kwijt——-