Ik ben 19 en voel mij lange periode niet zo fijn of lekker in mijn vel, heb last van rollercoaster effecten in mijn humeur. Soms wat minder last van verdriet/eenzaamheid of ongelukkig dan de andere dag.
Ik wordt eind deze maand 20 en zie mij niet gelukkig zijn op die dag en de toekomst. Wat moet ik doen? Ik weet het gewoon even niet meer.
Ik ben een harde werker maar de vruchten vallen voordat ik ze pluk uit de boom of zijn verrot. Ik werk hard voor school en om profwielrenner te worden, maar met wielrennen verbeter ik niet en ik zie mijzelf geen prof meer worden, terwijl ik alles probeer en geld en tijd erin steek maar mijn ouders willen het niey geloven.
Wilde altijd piloot worden, nog steeds maar dat gaat niet meer, heb na mijn middelbare geen aanvullende natuurkunde cursus gedaan en na mijn huidige opleiding zie ik niey dat ik die zal slagen met het weggezakte deel missend. Mijn pa vooral wilt dat ik een normale baan doe en geen piloot of prof vanwege mogelijke risico's terwijl ik anders wil.
Boos of verdrietig worden mag ik niet zijn en zelf aangeven al sinds mijn 11e dat ik bepaalde dingen wil bereiken mag niet van mijn ouders, ik moet het maar zien te combineren met een normale baan. Ik haat ze, vooral mijn pa het meeste. Hij doet vrij weinig en wilt mij gewoon niet helpen om dingen te bereiken die ik wil. Hierdoor ben ik diep ongelukkig over mijn toekomst en wil ik niks meer.
Iemand tips? Het is een lang verhaal maar voor mij kort.
Ik wordt eind deze maand 20 en zie mij niet gelukkig zijn op die dag en de toekomst. Wat moet ik doen? Ik weet het gewoon even niet meer.
Ik ben een harde werker maar de vruchten vallen voordat ik ze pluk uit de boom of zijn verrot. Ik werk hard voor school en om profwielrenner te worden, maar met wielrennen verbeter ik niet en ik zie mijzelf geen prof meer worden, terwijl ik alles probeer en geld en tijd erin steek maar mijn ouders willen het niey geloven.
Wilde altijd piloot worden, nog steeds maar dat gaat niet meer, heb na mijn middelbare geen aanvullende natuurkunde cursus gedaan en na mijn huidige opleiding zie ik niey dat ik die zal slagen met het weggezakte deel missend. Mijn pa vooral wilt dat ik een normale baan doe en geen piloot of prof vanwege mogelijke risico's terwijl ik anders wil.
Boos of verdrietig worden mag ik niet zijn en zelf aangeven al sinds mijn 11e dat ik bepaalde dingen wil bereiken mag niet van mijn ouders, ik moet het maar zien te combineren met een normale baan. Ik haat ze, vooral mijn pa het meeste. Hij doet vrij weinig en wilt mij gewoon niet helpen om dingen te bereiken die ik wil. Hierdoor ben ik diep ongelukkig over mijn toekomst en wil ik niks meer.
Iemand tips? Het is een lang verhaal maar voor mij kort.
Pavel
> 2 jaar geleden
