Sinds de basisschool voel ik me vaak een buitenbeentje. Ik ben ook veel gepest vroeger. Ik trek me daardoor veel dingen persoonlijk aan en voel me al snel minder als iemand anders.
Ondank dat ik een lieve vriend heb, is dit altijd zo gebleven. Ik baal daar zo van dat ik hulp ben gaan zoeken bij een psycholoog. En na een paar gesprekken was het net alsof er een lampje ging branden.
Ik besefte ineens dat ik zèlf de hele tijd zo negatief over mij zelf denk. En dat als ik dit denk - erg negatief - dat ik dan ook iets anders kan denken. Dat ik een keuze heb.
Misschien raar maar voor mij is dit echt een verlichting. Natuurlijk denk ik nog wel eens iets zoals eerst maar ik weet nu dat ik ook anders kan denken. Ik heb een keus en dat lucht op.