Soms ben ik het vertrouwen volledig kwijt

Hoi Maureen,

Ik herken mijn verhaal in dat van jou wat betreft je klachten en je gevoel. Ik ben twee maanden thuis geweest, terug aan de slag gegaan omdat ik me "beter" voelde en dacht dat ik het aankon. Maar na een paar moeilijke momenten op het werk die mijn zelfvertrouwen schaadden, ben ik dit weekend terug hervallen met paniekaanvallen - kokhalzen, opgejaagd voelen,....Ik wil ook zo graag mijn leven terug en ik wou ook dat ik de oplossing had of zag. Dus ik begrijp je volledig. Ik denk dat niemand ons kan helpen met tips, we zullen zelf moeten leren relativeren en zorg dragen voor onszelf. Maar dat is makkelijk gezegd he.

Dikke knuffels,

Nancy

Ik herken het de eerste 2 maanden bleef ik ook nog van alles doen de angst en paniek aanvallen komen denk ik vooral omdat je geest niet tot rust komt , ik sliep helemaal niet meer en de ochtenden waren het ergste ik was heel opgejaagd in de ochtend.
Ik heb er veel over gelezen en wat mij geholpen heeft is gezond eten helemaal geen koffie en suiker , 3x per dag eten en daar ook een moment van maken .
Weinig tv , meer dingen met me handen doen als bakken of breien.
Ik dacht ook dit komt nooit goed maar als ik terug kijk ben ik al heel ver , en dat helpt mij
Ik zit nog in de burn out heb het inmiddels een half jaar dus ja het duurt lang , maar het duurt ook lang om het te krijgen , accepteren is het moeilijkste .
Zet hem op !

Hoi Maureen,
Ik ben het volledig eens met de reactie hierboven.
Begin met goed voor jezelf te zorgen, probeer dingen te doen waar je plezier en rust in vindt.( sporten, wandelen in de natuur, hobby's)
Ik kan mezelf redelijk goed helpen met ademhalings meditatie.
Neem niet teveel hooi op de vork maar doe het stap voor stap.

Succes

Beste maureen

Toen ik je verhaal zo las raakte me dat heel erg.
Het gevoel angstig te zijn,verdrietig en eenzaam en alleen.
Helaas herken ik het ook,daarom weet ik hoe erg moeilijk het allemaal is.

De laatste tijd zoek ik ook meer de rust(wil meer alleen zijn)
omdat mijn energielevel soms erg laag is.

De beste tip die ik je kan geven is..
wees lief voor jezelf.
Gun jezelf af en toe echt een dagje tijd voor jezelf.
kijk een leuke serie,laat de boel de boel even en maak echt tijd voor jezelf.
Ik kon dat ook niet (ontspannen) maar heb geleerd als ik over mijn grenzen heen ga dat ik echt ziek ga worden.
probeer ook zoveel mogelijk(met de mensen waarmee het kan) af en toe je hart te luchten door te praten.
helaas zijn er ook weleens mensen waar je niet echt mee kan praten,maar de mensen waarvan je weet dat die naar je kunnen luisteren is heel erg belangrijk.
Kortom denk goed om jezelf.. gun jezelf tijd en wees lief voor jezelf.

Alles ook bij mij herkenbaar! Aangezien ik ook van mezelf dingen “moet” en dingen niet wil missen aangezien niet wil dat mijn leven stilstaat. Wat mij helpt is vooral proberen te begrijpen wanneer je klachten toenemen. Dus ik heb vandaag dit en dit gedaan, hoe vermoeid ben ik in de avond, hoe heb ik geslapen etc. Dus leren luisteren en zonder eerste instantie er iets mee te doen doen of te oordelen. Als je dat je in de gaten hebt wat energieslurpers zijn (en ja dat is alles in minder of meerder mate wat je doet, hoe leuk een activiteit ook is) leer je luisteren naar wat je voelt in je lichaam. Als dat goed gaat ga je naar de volgende stap. Als je 3 dingen aankan op een dag bv. bezoek ontvangen en een wasje draaien en boodschappen doen. Doe je 1 ding. Het andere is reserve bijv .wanneer er onverwachte dingen gebeuren (onverwacht bezoek, een telefoontje etc) , reserve is dus om mogen te herstellen. Deze mindset helpt omdat ik op deze manier mezelf op aardige manier begrens. En ja de eerste tijd zal dit heel onnatuurlijk voelen, misschien ben je daarna zelfs een tijd extra vermoeid maar je zult na enige tijd merken dat je bv sneller inslaapt, beter slaapt , minder piekert en minder lichamelijke klachten hebt. Geduld en niet afdwingen dus. Je lijf is aan het herstellen! Dus bij een burn out, hoe minder je doet hoe vermoeiender eerst, dit is dus helemaal normaal. Je pakt nu pas rust, dan ben je dus op de goede weg bezig 👍. En dat gaat niet werken als je de ene dag ontzettend veel doet en de andere dagen van wijze van spreken van een “zware inspanning” moet bijkomen. Dus reduceren en keuzes maken per dag. En als je deze tip gaat gebruiken, en je gaat over de grens, geef vooral jezelf niet op je kop. Dan pak je het gewoon de volgende dag weer op. Heel veel sterkte toegewenst.

Herkenbaar! Ik wil ook weer een " normaal" leven. Eerst dacht ik 5 weken dan ben ik uitgerust...toen een half jaar en nu ben ik al anderhalf jaar verder en vandaag weer een terugval die heftig is. Ik vind langdurig gedrag veranderen heel moeilijk want je weet soms niet beter...

Wat een heftig verhaal ik heb het vooral met perfectionisties zijn is ook vermoeiend en dan snachts niet slapen ervan.
Mindfulness oefeningen helpen goed

Ontzettend herkenbaar verhaal. Mijn burnout is mij ook, zoals heel veel anderen, overkomen. Opeens was de energie op en kon ik niks meer. Somberheid, huilbuien, hyperventilatie, paniekaanvallen, pijn in mijn hele lijf, hartkloppingen, niet kunnen slapen, rusteloosheid.. het ergste van alles was dat ik me niet meer mezelf voelde. Ik was toch altijd degene met energie? Die projecten oppakte, alles even combineerde op werk en daarnaast ook nog eens klaarstond voor vrienden en familie en gezellig vaak op stap was. Concerten, festivals, dagjes weg.. ik had zoveel zin in alles en die zin leek me opeens ontglipt te zijn. Zonder die zin moest ik weer opnieuw ontdekken wie ik was. En natuurlijk kwam ik erachter dat ik zoveel meer ben dan al die dingen die ik deed. Ik heb geleerd dat het écht teveel was, en ben ontzettend blij met de rust die ik nu steeds meer ervaar in mijn lijf. In het nu kunnen zijn en ontspannen. Zonder constant bezig te moeten zijn met de dag van morgen. Herstel zorgde er ook voor dat ik contact met mensen even op een lager pitje moest zetten. Lastig, want ik was gewend om altijd onder de mensen te zijn en vond het moeilijk om de tijd met mijzelf door te komen. Achteraf ontbrak het me aan zelfliefde, gaf ik veel meer van energie aan anderen dan aan mezelf. Ik kan eerlijk zeggen dat ondanks alle dipdagen en momenten (ik heb er nu een), ik een zoveel gezondere en leukere band met mezelf heb gekregen. Ik moet niet steeds van alles van mezelf, en ik ben zachter en liever geworden. Ik gun mezelf dezelfde manier waarop ik met vrienden en familie omga. Naast heeel veel wandelen op de hei en in het bos, en mezelf vermaken ga ik soms ook nog iets te vol gas op de dagen dat het goed gaat. Laatst voor het eerst naar een concert.. zo magisch na maanden vol spanningshoofdpijn en werkelijk waar in de tuin zitten met oordoppen om het vogelgeluid te dempen. Het is echt heel zwaar, een burnout. Maar ik geloof steeds meer dat outgoing mensen (letterlijk en figuurlijk) meer zichzelf leren vinden door deze nare periode. Heel veel sterkte met je herstel en je komt er wel!

Oh wat erg maureen,
Maar ik herken het helemaal,
Ik heb ook jaren de ballen hooggehouden, en nu heb ik een geweldige man ontmoet 2 jaar geleden. En november 2022...totaal in elkaar gezakt. Nu heb ik nog last van paniek aanvallen...als ik naar andere mensen kijk op straat ik ben totaal mezelf kwijt.
Zwaar allemaal. We komen hieruit, maar daar staat helaas geen tijd voor.
Wat mij helpt is energetische hulp. En ademhalingstechnieken.
Ik wens jou veel sterkte...jij bent niet alleen🙏

Hallo,

Heel herkenbaar jouw verhaal. Ik ben in burn-out sinds de kerstvakantie. De eerste maand zakte ik nog verder weg, hartbonzen, trillen, spierzwakte, paniekaanvallen, niet kunnen slapen, gejaagd, angst, geen eetlust… ik heb het eerst leren aanvaren en dat is een eerste stap in de juiste richting van genezing, ik doe nu aan yoga, trauma verwerking en ga bij een psycholoog. Het is een beetje zoeken é. Ik kijken wat je stress triggers zijn. Ik ga niet meer terug naar mijn oude job maar ga iets doen wat ik graag doe. De dokter schreef me nog enkele maanden rust voor. Ikzelf kom van heel ver. Ik bijna niks meer.,, geen levensvreugde, mijn lichaam was op. Komt goed. Stap per stap en dag tot dag. Niet te snel willen gaan.

Liefs Lien

Ik heb dit ook gehad, koude rillingen ziek gevoel duizelig lopen koppijn wazig zien paniek aanvallen angst flauwvallen zweten hart kloppingen druk op borst etc. Na 2 jaar werd t minder en bijna over. Het gaat over door iedere dag 30 min. - 1 uur buiten te lopen zoek de natuur op. Forceer niks, ga steeds iets verder. Loop op je gevoel. Schrijf iedrre dag op waar je dankbaar voor was die dag. Ook al was t t avondeten dat lekker was. Ik hoop je geholpen te hebben en gerust gesteld. Weet dat het ooit over gaat al vind je rust, balans, regelmaat en de natuur. Je moet wel je gezonde leven daarna aanhouden, terug naar je oude ik kun je beter loslaten.