Steeds meer voel ik de leegte

Beste Anoniem,

Ik begrijp ongeveer in welke situatie u zich bevind.
Ik ben mijn beste vriend (23 jaar, we waren sinds we 10 jaar oud waren beste vrienden) iets langer dan een half jaar geleden verloren.
In het begin kreeg ik nog steun van vrienden & familie, maar nu voel ik me toch alleen.

Een paar weken gelden was zijn verjaardag en ik kan eerlijk zeggen ik heb mij nog nooit zo alleen heb gevoeld. De tijd verstrijkt verder en het gevoel verergerd zich alleen.

Ik kan er moeilijk zelf over beginnen bij vrienden & familie. Met het idee een zeurpiet te lijken. Het vertrouwens persoon dat ik had om over mijn persoonlijke gevoelens te praten is overleden en naarmate de tijd verstrijkt merk ik dat alleen maar verder op.
Ik hoop dat u ondertussen een oplossing of een outlet gevonden heeft.

Ik hoor graag tips over hoe ik toch een beetje hier overheen kan komen.

Mvg,

Ik kan zo met je meevoelen. Ik ervaar precies hetzelfde mensen in mijn omgeving ook van de kerk vragen nog maar heel af en toe hoe het is .Mijn man is nu anderhalf jaar geleden overleden aan een hartstilstand . Ik ben slecht ter been. Dus ik ben niet allen mijn maatje maar ook mijn mantelzorger kwijt . Mijn man deed heel veel voor mij. Dus ik weet wat je doormaakt. Veel sterkte en kracht gewenst !

Mijn man is net een jaar geleden overleden.
In het begin word je geleefd, er is van alles te regelen en het dringt nog niet tot je door dat hij NOOIT meer terug komt.

's Morgens als je wakker wordt komt alles in alle hevigheid binnen, het is zo'n gevoel van pijn. Het leven wordt nooit meer hetzelfde er is een stuk van jezelf weg.

Inderdaad denken heel veel mensen nu, ook de familie, een jaar geleden, nu is het toch wel wat minder met het verdriet, maar het wordt bij mij alleen maar erger.

Ik zat net naar de TV te kijken naar: ik mis je en hoorde dus dat je naar die site kunt gaan.
Het is al fijn dat ik het van me af heb kunnen schrijven.
Heel veel sterkte.

Hallo Els, nu wij delen best met elkaar ik ben ook lichamelijk beperkt. ja ook daar in deed mijn man heel veel. Heb huishoudhulp maar die mogen ook niet veel brengt ook veel gezeur van ik woon in hoogeveen.

mijn man is nu 29 jaar geleden bij een geweldsmisdrijf om het leven gekomen. .ik mis hem nog elke dag en de zogenaamde vrienden die lieten het afweten na een bepaalde tijd want ja het leven gaat door...maar ze besefde niet dat ik een tweeling had had van 1 en een zoon van vier en ik al mijn energie daar aan moest geven...

gelukkig zijn mijn kids goed terecht gekomen en ben trots op ze en lieve kleinkinderen die mijn alliesie zijn maar had zo graag mijn man nog bij mij gehad.

Wat een herkenbaar verhaal. Die leegte kan je soms zo hard weer voelen. En dan maakt het helemaal niet uit hoe lang het geleden is.

Wat mij helpt zijn rituelen en momenten van herdenking. Door op bepaalde dagen specifiek tijd te maken om aan herinneringen met mijn dierbare te denken, of een kaarsje te steken oid, blijft hij in mijn leven.

Ookal is hij niet meer hier bij mij, toch is hij altijd in mijn hart. Juist door in het hier en nu momenten te creëren van herinneren blijf ik ook ZO dankbaar voor alles wat we hebben meegemaakt en ervaren samen.

Ik begrijp helemaal wat je voelt.
Het is bij mij nu 4 jaar geleden, maar het gemis is soms nog ontzettend. Je voelt je dan zo alleen.

Zo herkenbaar,mijn man na 42 jaar samen,in 2018 overleden.En jahoor rouwhulp van Humanitas,lees erveel over.Maar uiteindelijk zal je zelf door het proces moeten,opzoek naar jezelf.Zo raar was/ben heel zelfstandig,deed altijd al dingen alleen,film musea,maar nu letterlijk ALLEEN.Zo herkenbaar,na 1 jaar moet het verdriet,gemis over zijn,net als bij de meesten van jullie wordt alleen zolangzamerhand EENZAAM,in je gemis.
Willy

Mijn vrouw Hetty is een paar maand geleden overleden, de leegte die die zij achter laat is onvoorstelbaar. Een oude man, net als ik (80), loopt regelmatig langs ons huis en zei ik kan je niet troosten, het gaat nooit over.

Wij hebben er ons er wel naar toe kunnen leven en het het onvermijdelijke van die slopende ziekte kunnen accepteren na net geen 50 jarig huwelijk. Dat is de enige troost die mij rest.

Ja, zo werkt het. Terwijl het steeds harder wordt valt de steun weg en niemand begrijpt nog dat je na 4 jaar nog steeds stuk zit. Je merkt de geïrriteerdheid van mensen als je telkens over je overleden partner praat. Sorry maar voor mij is het nog zo kort geleden terwijl het voor anderen een eeuwigheid lijkt. Ik kan niet wachten tot ik naar hem toe mag en wij eindelijk weer samenzijn. Mijn soulmate en ik waren onafscheidelijk en zo ook de pijn.

Mijn man stierf ook plots aan een hartinfarct. Dat is nu 4 jaar geleden en hij was pas 54. Zo veel pijn, zo veel gemis. Het gaat nooit meer over. Wij waren 37 jaar samen en 20 jaar getrouwd. Ik mis hem nog elke seconde. Ik wens je kracht en sterkte. Het is het zwaarste wat ene mens kan overkomen.

Mijn man is komende zeven oktober een jaar dood door kanker
Hij was net met pensioen mijn twee oudere uit huis wonende dochters en ons nakomertje van toen acht bleven achter
Mis hem zo vreselijk en weet vaak niet hoe ik verder moet
Werk in de zorg maar voel me vaak vervreemd tussen mensen, ben erg onzeker geworden en snap nog steeds niet waarom hij dood is.
Jesse mijn zoontje vind het ook erg moeilijk ik ben 56 Bert zijn vader was 58 toen hij geboren werd
Mis hem zo en door het verdriet en mijn werk ben ik ook niet echt vaak een leuke moeder

Als 2 kinderen aan elkaar gekomen en 62 jaren dag en nacht waren wij bij elkaar zonder spanning of onenigheid onverwacht is mijn Greetje overleden in het ziekenhuis in Leiden in het begin veel bezoek nu soms weken alleen wel wat telefoontjes maar geen bezoek. Iedere dag verlang ik dat het leven voorbij is. De eenzaamheid is verschrikkelijk. Het is nu 14 maanden geleden

Beste mijnheer.
Ik kan jou gevoel heel goed begrijpen ook ik kamp met deze gevoelens .Annie is nu 4 jaar en 9 maanden dood en ik ga haar steeds meer missen . Ik ben kinderloos en voel dit nu heel sterk als een gemis .ik heb wel een grote vrienden kring maar die kennen niet het gevoel van Het alleen thuis komen en je verhaal niet kwijt kunnen en nu de avonden weer wat langer worden wordt het steeds moeilijker en een vrouwelijk maatje vinden valt op mijn leeftijd ook niet meer ik ben een bijna 83 jarige vitale man die nog volop in het leven staat maar het blijft eenzaam
Ik wens jou veel sterkte
Met vriendelijke Groet Peter

Ik herken mij heel goed in jou situatie .ik ervaar hetzelfde ik sport 2 of drie keer in de week fiets wandel maar de thuiskomst is elke keer weer klote de omgeving zegt knap van je Peter ik heb moeten leren koken en nog wat huishoudelijke klusjes maar het gevoel van alleen zijn daar heeft de omgeving geen weet van ze zeggen wel dat ze het snappen maar dat is niet zo als ze thuiskomen wacht er een partner op hun en kun je je verhaal kwijt en dat missen wij ik zou graag vrouwelijk maatje willen hebben waar ik mijn energie in kan steken
Ik wens jou heel veel succes maar het valt niet mee

mijn vrouw overleed na 59jaar huwelijk
ze had haar lichaam beschikbaar gestels aan de wetenschap
2uur om afscheid nemen, geen crematie,geen herdenking
het is meer dan 1jaar geleden, het is verschrikkelijk
maar wie denk aan mij. niemand
ik treur in mijn eentje

Ik voel ook een verschrikkelijke leegte.mijn man overleed 5 mnd geleden aan de gevolgen van Corona.Het is de 2e keer dat ik dit meemaak.Maar de laatste keer nog heftiger dan de 1e keer.Ik moest ook nog ons huis verlaten omdat ik na dat hij 65 jaar was met hem trouwde en dus geen recht op zijn pensioen hebt. En ik alleen aow heb en de huur 870 euro was.gelukkig heb ik een sociale huurwoning gevonden.Daarnaast woont mijn dochter in Australie en mijn zoon is alleenstaande vader en woont ook niet in de buurt.Ik ben nu 68 en soms weet ik niet hoe het verder moet al probeer ik het wel.

Hallo ik ben 58 en heb mijn vrouw aan kanker verloren in twee maanden tijd.ik ben nu 4 jaar verder en ben er nog steeds kapot van.ik mis haar elke dag en vind er niks meer aan zonder mijn soulmate.

Ben nu 9 jaar alleen .Voel me steeds eenzamer .Heb kinderen ,maar die leven hun eigen leven .Ze denken dat ik me wel red .Dat lijkt ook zo . Ik laat het maar .Anders maak ik het voor hen ook steeds moeilijker .Heel vaak denk ik het hoeft voor mij niet meer

Hoi ja dat herken ik heel goed
Mijn man is 1 mei 2022, 4 jaar overleden.
Lijkt wel hoe meer de jaren vorderen hoe meer ik mijn man mis,
Ja vind moeilijk, lastig
Mis mijn man heel erg.
Ja ik ken hem al vanaf 1986.
En hoop zo op een nieuwe echte liefde, maar ja waar en hoe ga je dat aan.
Niet gemakkelijk. Groetjes liefs en blijf positief en hou vol.

Ik ken dit gevoel .mijn man is na een slopende ziekte na 5jaar gestorven
De eerste jaren ging het best goed met me .maar de laatste tijd voel ik me zo alleen en mis ik hem heel erg.voel me hierin heel alleen.

Hoi Lotgenoot,

Ik ben Rebekka van Hartskamp en ben mijn vader verloren. Tot op de dag van vandaag mis ik hem vreselijk en zoek ik naar een manier om daarmee om te gaan. Inmiddels ben ik zelf moeder en weet ik hoe erg een zoon of dochten op een ouder leunt. Mijn vader overleed toen ik 12 was en dat was veel te jong. Zelfs nu heb ik daar nog last van.

Omdat ik hem zo miste ben ik Lofdicht gestart. Door herinneringen weer tot leven te brengen gaat hij voor mij weer een beetje leven en dat werkt troostrijk. Het zorgt voor een luikje naar ongedwongen gesprekken met mijn moeder en andere familieleden die hem ook nog kennen. Omdat ik dit iedereen gun, vraag ik aan alle mensen op dit forum of je ook een herinneringen van de persoon die je zo mist tot leven wil brengen? Het kan echt een beetje helpen. We praten niet over de dood, maar dat zou wel moeten kunnen als je daar behoefte aan hebt.

Wil je ook een levende herinnering? Stuur een mooie foto met daarbij de herinnering, voornaam en leeftijd van de persoon die je mist. Als je op facebook (Lofdicht) of instagram (Lofdicht_film) kijkt zie je nog meer herinneringen van mensen.

Zo zorgen we ervoor dat onze dierbaren toch nog een beetje bij ons zijn. Doe je mee? En deel dit bericht mocht je iemand kennen die die ook nodig heeft.

Liefs!

ja die leegte ik kan er niet mee leven nu
Ben de wanhoop nabij . Wat gebeurt er met mij ik weet niet wat te doen

Vrouw overleden in april
Weet niet wat ik moet doen