Vrijwel alles wat je zou kunnen doen om minder eenzaam te zijn heb ik gedaan. Als kinderloze single vrouw van boven de veertig vorm je een uitzondering. Daardoor sta je er vaker naast dan je wenst. In coronatijd nóg meer dan normaal. Ik vind er geen bal aan. Als ik wat wil doen moet dat alleen of met wildvreemden. Heel af en toe eens met een vriendin, maar meestal doen zij alle leuke dingen met hun gezin, of andere stelletjes, en in de tijd die daarna over is word ik gepropt. En kom ik meestal niet verder dan hun bank ofzo. Niks aan. Ik mis gewoon een potje lol maken met leuke lui. Ik mis knuffels. Ik mis het doen van leuke dingen met leuke mensen. Ik mis troost en samen vieren op relevante momenten. Denk dat single zijn een stuk leuker zou kunnen zijn als je verder wel een wenselijk sociaal leven hebt. Dan denk ik…straks word ik honderd, met zo’n stom eenzaam rotleven…ik hoop niet dat ik honderd word.
Cisky
> 2 jaar geleden
