Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog
  • Toch verlang ik ernaar om te gaan werken

    Al 39 jaar werk ik als meet en regeltechnieker in hetzelfde bedrijf. Eerst in shifts ook in de weekends na een tiental jaar overgeschakelt naar dagdienst en na 18 jaar gemuteerd naar de dienst engeneering waar ik projecten uitvoer van scratch over de uitvoering tot nazorg. De laatste 35jaar steeds met hetzelfde diensthoofd. Een zeer correcte heer in omgang maar een workaholic om U tegen te zeggen. Een zeer veeleisend man . Ik ben zelf een perfectionist en een controlefreak. Door de jaren heen werdt de werkdruk steeds hoger, alles moest direct uitgevoerd worden , de nieuwe werken kregen steeds meer voorrang op op de projecten waar ik mee bezig was. Ik begon last te krijgen van fysieke vermoeidheid en ik dacht dat de oplossing 4/5werk was. 6 jaar geleden ben ik dan 4/5 beginnen te werken.Aanvankelijk ging het goed tot ik meer en meer begon te beseffen dat ik eigenlijk het werk van een voltijdse job er op ,4 dagen er aan het doorhaspelen was. De vermoeidheid begon zich op te stapelen. Ik had al jaren last van schouder nek en lage rugpijnen. In het verleden had ik al enkele sessies bij een kinesist doorlopen tot de brave mens vertelde dat hij er niets kon aan verbeteren indien ik niet minder gestresseerd zou zijn. De weekends werden slaapweekends en verlof ging steevast op aan slaap. Meer en meer kon ik s'avonds niet in slaap geraken en lag ik mijn werk te plannen voor de komende dagen. Het werd zo erg dat ik rond de middag dood op was. Vergaderingen kon ik niet meer volgen, ik geraakte niet meer uit mijn woorden. Ik kreeg last van diarree. Meestal ging ik voor ik naar het werk vertrok 2 keer naar de wc. Ik begon dingen te vergeten ,meestal werken die ik reeds uitgevoerd had want het werk zelf vlotte goed ook al sleepte ik me de dag door. Eind maart nam ik een week verlof ik was doodop. De week daarop was de hel ik kon terug niet meer slapen, werdt misselijk van vermoeidheid moest s'nachts opstaan om over te geven. Overdag haalde ik de middag niet meer,ik ben zelfs een keer op mijn bureau in slaap gevallen terwijl ik s'nachts wakker lag.
    Overdag had ik constant diaree en was misselijk van moeite en het werk bleef maar komen ..... De 2 laatste dagen stond ik op weg naar het werk met mijn fiets in de hand over te geven mij afvragend of ik wel zou gaan werken. De maandag daarop ben ik naar de dokter gegaan. Ik was gewoon ingestort mijn bloeddruk schommelde constant tussen de 190 en 85 mm. Ik deed de eerste 14 dagen niets anders dan slapen. Als ik wakker was was ik misselijk van de moeite. Sociale contacten mijdde ik als de pest. Was prikkelbaar, ik kon niet tegen licht, drukte of geluid. We zijn nu 6maanden verder, 100% ben ik niet maar toch verlang ik ernaar om te gaan werken, Het idee blijft me de voorbij weken steeds volgen. Alhoewel ik besef dat ik het waarschijnlijk nog niet zal aankunnen..........
    Prosper
    > 2 jaar geleden
    Prosper 7 Laatste bericht: 17-02-2023
    • Ben je al terug op et werk? Ik kan ook weinig prikkels hebben en drukte vraag me af hoelang et duurt voordat et weg is.

      Anoniem
      > 2 jaar geleden
    • Update: Bijna 8 volle maanden thuis. Het gaat vrij goed maar als ik een twee a drie uur bezig ben in de tuin of een klus steekt die misselijkmakende vermoeidheid terug de kop op. Wel minder heftig dan vroeger maar toch niet om verder te werken. Wat wel opvalt: ik recupereer veel sneller dan vroeger een kwartje tot een halfuurtje in de zetel met mijn ogen dicht doet wonderen. Groepsgesprekken zijn nog altijd uitputtend.Na een paar uur ben ik gewoon uitgeput. Slapen is terug slechter aan het worden meestal meerdere keren wakker worden op een nacht, nooit langer in bed dan een zestal uren. Terug last van kou net zoals vorige winter terwijl ik dat vroeger nooit gehad heb. Gaan werken zit er voorlopig echt nog niet in.

      Prosper
      > 2 jaar geleden
    • Update 10 maanden thuis.....alle hoop opgegeven om terug aan de slag te gaan. De winter heeft zijn tol geeist te kort aan slaap amper 5a 6uur per dag. Alle dagen oververmoeid gaan slapen (misselijk makende vermoeidheid steekt in enkele minuten de kop op) en onder de ochtend moe opstaan ook steekt de prikkelbaarheid weer de kop op..licht, geluid en drukte zijn mijn grootste vijanden geworden.

      Prosper
      > 2 jaar geleden
    • Update 16 maanden thuis waarvan reeds 3 met pensioen terug in een neerwaartse spiraal ik slaap mijn 8 uur per nacht wordt doodmoe wakker en slaap nog 3 a 4 uur in de namiddag. Ik doe nog wat ik graag doe alles wat ik moet doen zijn onoverkomelijke hindernissen waar ik enorm tegen opkijk. Nog eenmaal contact gehad met mijn werk om mijn ontslagpapieren te tekenen. De collega's hadden nog iets willen regelen voor mijn pensionering maar ik heb dat vriendelijk afgewimpeld. Ik heb 40 jaar voor het bedrijf gewerkt ben uitzonderlijk goed betaald geweest maar een dank u wel heb ik niet gekregen.

      Prosper
      > 2 jaar geleden
    • Nog een update? Dat koude gevoel heb ik nu ook!

      Taco
      03-12-2022
    • Update ruim 21 maanden thuis.......het wordt nooit meer zoals het ooit geweest is. De stresspijnen in schouder en nek zijn verdwenen. Van lage rugpijn heb ik soms nog last maar dit heeft zijn reden altijd een zwakke rug gehad door het zware werk in mijn jeugdjaren. Concentreren lukt me goed maar als er dingen verteld worden zonder dat ik aandachtig luister gaan ze aan mij voorbij. Vergeten doe ik ook nog gemakkelijk situaties gaan snel aan mij voorbij. Lezen doe ik niet veel meer om de haverklap moet ik bladzijden herlezen omdat ik te snel afgeleid wordt. Vermoeid ben ik nog steeds de ene dag wat meer dan de andere en slapen ....amper 5 a 6 uur per nacht. Het enige verschil met vroeger is dat ik nu in bed kan blijven liggen terwijl ik vroeger overal pijn had en daardoor moest opstaan. Trazodone heb ik proberen af te bouwen maar dan sliep ik nog minder dus blijf ik het van oudsher weer nemen. Conclusie: voor zover ik me kan herinneren ben ik mijn ganse leven opgejaagd geweest. Zowe thuis als op het werk. Nooit was er een moment van rust want ik moest dit nog en dat nog. Vakantie was een hel want ik had thuis en op het werk nog vele nuttige dingen te doen. Gelukkig ben ik daar veel in veranderd ik ben op pensioen de kinderen zijn de deur uit ik heb geen kleinkinderen dus alles kan en niets moet. Regent het vandaag dan doen ,e morgen het gras wel af............maar die verdomde burnout beinvloed na bijna 2 jaar nog altijd mijn mentale en lichamelijke gezondheid

      Prosper
      13-01-2023
    • Alle reacties weergeven...
    • Sterkte!

      Lies
      17-02-2023
    • Reacties verbergen...

Forum Burnout - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Burnout.
Lees meer verhalen over Burnout

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Burnout

Op zoek naar tips?
Tips bij burnout