Totaal overwachts van het leven beroofd

4 januari j.l heeft totaal onverwachts mijn man,mijn allesie, zich van het leven beroofd.
Mijn zoon die tussen de middag thuis kwam eten,heeft hem gevonden.
Ik kreeg mijn zoon totaal in paniek aan de lijn en toen hij mij vertelde wat hij aantrof thuis ven ik gaan gillen dat hij 112 moest bellen.
Hij moest gered worden,we moesten op tijd zijn,dit was niet echt,maar ook meteen totale angst,inmens verdriet,schuldgevoel en letterlijk kotsmisselijk.
Gisteren was de crematie,het regelen,het laatste wat ik voor hem kon doen is nu klaar.
Vanmiddag gaan mijn zoon en ik naar de praktijkondersteuner van de huisarts voor psychische hulp.
Ik weet dat ik door MOET gaan voor mijn nog thuiswonende zoon van 25 die iets vreselijks heeft gezien en heeft moeten doen nl zijn vader lisssnijden en beginnen met reanimeren van zijn dode vader.
Ik ben zo ontzettend bang en kan me ook niet voorstellen dat ik ooit nog dit verdriet een plekje kan geven.
Ik ben nu 53 en we waren 35 jaar samen waarvan 32 jaar getrouwd. Hoe dan???