Hoi ik voel mij ook enorm eenzaam en een buitenbeentje. Ik ben een alleenstaande moeder van een zoontje van 5. Het altijd alleen zijn maakt mij echt depressief. Daardoor ben ik ook onzeker geworden in het contact maken met anderen. Ik denk altijd dat ze me raar vinden of niet mogen. Mijn energie level verschilt van een tijdje energie naar zowat overspannen en maak me dan veel zorgen omdat ik bang ben dat ze dan gaan vinden dat ik zo niet goed voor mn kind kan zorgen. Als ik contact heb met iemand dan kan ik het soms niet eens opbrengen om te reageren op een appje. Ik kan dan gewoon geen prikkels meer aan en ontwijk zoveel mogelijk prikkels. De energie die ik dan heb steek ik in mijn zoontje om vervolgens zodra hij in bed ligt onrustig te worden van de pijn in mijn lichaam (rug, schouders en nekspieren) en het gemis om tegen iemand in real life te kunnen praten (of tegen mij praat), dingen delen of eens een knuffel als ik even niet lekker in mn vel zit. Het gekke is dat sommige mensen mij zien als een sterke spontane vrouw, wat natuurlijk uiteraard gewoon mijn zelfbescherming schild is...terwijl ik moet vechten om alle ballen omhoog te houden en dan denk....je moest eens weten hoe ik me voel en hoe eenzaam ik eigenlijk ben. Doordat ik verschil van energie en dus soms spontaan of blij ben en vervolgens daarna er weer voor een tijdje uitlig voelt het voor mij als afwijzing als personen mij niet meer contacten en dat geeft ook een rot gevoel omdat ik juist zo graag zoveel wil maar er niks aan kan doen dat ik dan weer volledig terug getrokken ben.
Nanc
21-11-2023
