Ik was zelf 6 en zij 30

Je moeder verliezen op zo´n jonge leeftijd moet verschrikkelijk zijn. Ik kan het me niet voorstellen. En natuurlijk denk je vaak aan haar. Zeker bij belangrijke gebeurtenissen. Zoals de geboorte van je eerste kindje. Want dat zijn toch zaken die je het liefst met je moeder zou willen delen. Toen mijn jongste zoontje werd geboren, was mijn vader ook reeds overleden. Ik vond het toen ook heel jammer dat hij zijn kleinzoon nooit gekend heeft. Mijn jongste zoon is homo en soms vraag ik me af of hij dat wel zou aanvaard hebben enz...
Jammer dat je weinig herinneringen aan haar hebt.

Zo herkenbaar wat je deelt. Ik was 6 toen mijn vader op 31 jarige leeftijd door een ongeval overleed. En ook mijn herinneringen aan hem zijn minimaal, 2 momenten kan ik herinneren. Wat mij uiteindelijk heeft geholpen is te zoeken naar wie hij was, foto's opgezocht, mensen gesproken die hem kende en trots op hem te zijn om wie hij was. Te praten tegen hem en te voelen dat hij trots op mij was. Inmiddels was ik wel 50.Toen mijn zoon 6 werd dacht ik, hij kent me toch heel goed, wat gek dat ik mijn vader niet goed meer ken. Nu is een vader misschien net iets minder in beeld dan een moeder. Zeker 54 jaar geleden. Ik weet zeker dat jouw moeder ook supertrots op jou en je gezin zou zijn. Maak haar misschien ook meer zichtbaar. Zoek leuke foto's op, misschien komen de mooie herinneringen ook terug! Sterkte!

Mijn moeder is inmiddels 37 jaar geleden overleden. Nog steeds denk ik aan haar elke dag. Ik heb al diverse therapieën gehad maar niets lijkt te helpen. Ik was 15 jaar en had haar nog zo nodig. Zij zelf was 56. Nu ben ik 52 en kan het maar geen plekje geven. Ik hoop voor je dat het bij jou wel lukt. En tja nu een gezin met 2 kinderen en wat zou ze trots zijn geweest op al gaat kleinkinderen.
Heel veel sterkte.