Ik heb mij sinds kort ziek gemeld, de vermoeidheid, constante hoofdpijn, brandende ogen, piekeren, slapeloze nachten, ik trek het niet meer. Mijn partner zag het al meer dan een jaar, maar ik bleef ontkennen dat er iets was tot de klachten een weekend weg hebben verpest.
Mijn manager was hel aan de telefoon. Loog dat ik nooit heb aangegeven dat er iets is (meerdere gesprekken met hem gehad die op niks uitlopen), dat hij wel zou bepalen hoe het loopt, dat dit de schuld is van mijn partner. De paniekaanval na dit gesprek was heftig. Ik kom maar niet in contact met een bedrijfsarts, alleen maar een welzijnsmedewerker die mij niet geloofd. Die je uitlacht als ik aangeef dat ik rust nodig heb. Ik kan niet rusten, wetende dat ik deze persoon weer niet spreken, ik blijf piekeren.
Het liefste houd ik er helemaal mij op, maar dat is geen optie. Ik wil gewoon rust, waarom mag ik dit niet?