Spontaan en positief, maar niemand zoekt ons op

Hoi Jes, Je verhaal is echt zo ontzettend herkenbaar. Met wel een heel groot verschil! Mijn man staat hier namelijk echt totaal anders in dan mij. En hier hebben we dan ook vaak ruzie over. Dat maakt mij enorm eenzaam.

Ook wij hebben geen vriendenkoppels (meer) om samen leuke dingen te beleven. We zijn nu beiden 54 jaar. Mijn man zegt dat hij genoeg heeft aan de sociale contacten op zijn werk, en dat hij blij is dat hij na alle drukte op de bank kan neerploffen. Hij doet zich dan ook totaal geen moeite om samen (nieuwe) sociale contacten aan te gaan.

Helaas ben ik zelf al jong afgekeurd, dus heb verder ook geen collega's. Mijn man zegt "als je zou werken dan zou je er anders over denken, dan ben je moe en heb je daar geen zin meer in " Maar dat betwijfel ik oprecht. Om mij heen zie ik toch allemaal mensen met gezellige vriendenkoppels, die tochna het werk, weekend of vakantie samen leuke dingen ondernemen.

Vroeger hebben we deze vriendenkoppels wel gehad, en dat was een leuke tijd! Maar ze zijn of bv gescheiden, of naar het buitenland verhuisd , overleden etc.

Ik mis die gezelligheid enorm, mede ook omdat ik enigskind ben en behalve mijn moeder, verder geen familie heb om op te bouwen. Nooit eens iemand die vraagt hoe het met ons gezin gaat.

Ook voor onze kinderen (nu 10 jaar en 12 jaar) vind ik het een groot gemis en geen goed voorbeeld. Ik merk dat ze het moeilijk vinden om hechte vriendschappen aan te gaan, omdat ze dit voorbeeld van ons niet hebben gekregen (vriendenkoppels waren er namelijk voor hun geboorte). Ook vind ik het heel erg dat ze buiten ons gezin bij niemand echt terecht kunnen, behalve bij mijn moeder die op leeftijd is, en dat er niemand is waarbij ze een speciaal plekje innemen en die naar hun informeert.

Mijn man ziet dit helaas dus echt totaal anders. Zegt dat ik niet zo moet zeuren. Maar ja, die trekt de deur achter zich dicht en gaat gewoon naar zijn werk en collega's.

Ik zou echt heel graag met jullie in contact willen komen, maar helaas gaat dat niet via deze website. Zo ontzettend jammer om verhalen vol herkenning te lezen, maar verder met niemand in contact te kunnen komen.

Ik hoop oprecht dat jullie samen leuke vriendenkoppels gaan vinden. Gelukkig staan jullie hier beiden hetzelfde in, dus gaat het zeker een keertje lukken.

Dag Charlotte, je schrijft dat je afgekeurd bent en daarom niet werkt.

Heb je weleens overwogen om op zoek te gaan naar vrijwilligerswerk of activiteiten in je omgeving (bijvoorbeeld een buurthuis of op de school van je jongste kind) waar je andere mensen kunt ontmoeten en je ook bijvoorbeeld 2 dagen per week andere mensen om je heen hebt. Wie weet wat daar uit kan komen? En je kunt er ook nog eens plezier en voldoening uit halen.

Goedemiddag ik ben 58 en ook jaren al eenzaam.
Ik doe vrijwilligers werk en nog ander betaald werk.
Het is heel moeilijk kennissen op te bouwen als je wat ouder bent en geen kinderen hebt.
Jammer idd dat hier geen gelegenheid is elkaar nader te leren kennen. Er zijn idd veel verhalen hier waarin ik mezelf herken.
Lieve groet allemaal.
Vio

Wil gezelligheid

Hallo Vio, het is inderdaad ontzettend moeilijk om een kennissen kring/vriendschappen op te bouwen als je (wat) ouder bent en geen kinderen hebt. Veel van de verhalen die ik hier lees spreken me aan....omdat ik in hetzelfde schuitje zit. Het is echt jammer dat er geen gelegenheid is/bestaat om 'lotgenoten' beter te leren kennen. Ik ben totaal niet 'technisch' ingesteld wat internet betreft dus kan ook niet echt helpen wat dat betreft. Maar misschien is er iemand die 'ons' met elkaar in contact kan brengen buiten deze 'site' om. Groetjes.

Ik zou hier geen telefoonnummer plaatsen (als het al mag)
Maar je zou een emailadres aan kunnen maken om zo een eerste contact te leggen bv.

Ze zouden hier mail moeten kunnen ontvangen met contactverzoek per verhaalnummer. Die krijgt dan een mail met een email adres en kan dan wel of niet contact zoeken met die persoon. Ja, zoiets als vroeger met die contactadvertentie's maar dan anders.