Ik kan er goed kalm mee omgaan zonder er door in paniek te raken. Omdat ik bijna zeker weet dat het “slechts” ontregeling van zenuwstelsel / uitputting is. Maar ben ergens wel bang dat het niet meer over gaat. Tegelijk wil ik eigenlijk niet naar de huisarts ermee omdat ik een beetje de overtuiging heb daar niets mee op te schieten, of juist erger; verkeerde diagnoses krijgt waardoor je jezelf daar mee gaat identificeren / het in stand houdt.
Gedachtes of ervaringen hierover?