Ik ben een alleenstaande mama met de kids week om week bij mij. 3 maanden geleden ook volledig onderuit gegaan na jaren alles erbij te nemen en niets deftig te verwerken. Opgevoed door een vader waarbij emoties geen belang hadden, blijven doorgaan was zijn levensmotto dat ik dus had overgenomen. 2 maanden thuis en begeleiding bij een psycholoog is hetgeen wat daarna gevolgd is.
Nu ben ik genoodzaakt na de vakantie terug gestart, ineens voltijds. Mijn ziektedagen zijn op en financieel trek ik het niet wanneer ik op ziekenkas zou vallen. De dokter had me eigenlijk nog 2 weken thuis geschreven om dan eventueel deeltijds op te starten, maar zoals ik al zei is dit financieel niet haalbaar. Nu merk ik na 2 weken werken dat dit echt veel te zwaar is en weet ik niet meer wat ik nog kan doen. Ik vrees voor mijn plekje op school ,dat als ik nu weg val ik het kwijt ben. Hoe kan ik toch doorgaan zonder er aan onderdoor te gaan? Tips zijn altijd welkom!