Na de zomervakantie ging ik naar mijn werk, stond ik voor de klas en dacht dit gaat echt niet, ik kiep zo meteen om. Mijn teamleider heeft mij naar huis gestuurd. De dokter gaf aan dat het ernstige burn-out klachten zijn en sindsdien zit ik thuis. Ik volg therapie (schematherapie en alternatieve therapie). In beide therapieën komt de thuissituatie die ik heb gehad er mede voor zorgt dat ik nu in deze shit zit.
Het is momenteel in proces waarin ik uit aan het zoeken ben, wat ik wil en wat ik door voor nodig heb en hoe ik mij ga verhouden tot mijn familie. Ik vind dit vrij lastig, hoe ik met mijn familie om moet gaan en wat ik hierin wil.
Ik probeer inmiddels wel dingen te doen, maar ik vind het lastig om geduld voor mezelf op te brengen. Hoe moet ik de dagen doorkomen? Waarom kan ik niet zo veel?