Wil gewoon slapen

Het enige wat ik gewoon wil is gewoon slapen en niet meer denken aan de realiteit waar ik nu in zit, en op dit moment weet ik dat mijnaandelijkse tijd er weer aan komt toch voel ik mij versrietig, want ik ben helemaal alleen en moet het helemaal alleen zelf rooien geen steun van niemand ik voel mijzelf als een paria als ik in een groep ben, want het lijkt soms alsof ik de verkeerde dingen zeg of doe, want het maakt niet uit ze kijken mij soms raar aan en daar voel ik mij dan weer ongemakkelijk bij, en ik wil nu ook het lirfst verstoppen geen zin meer om eruit te gaan, maar helaas waarschijnlijk moet ik nog wel de deur uit terwijl ik weet dat ik voor mijzelf kan kiezen, maar als ik dat dan weer door thuis te blijven krijg ik schuldgevoelens en het idee dat ik de hoe noemen ze dat ik de slechterik ben, en dat gevoel heb ik met veel situatieaz en ook al weet ik dat niet alles mijn schuld is toch voelt het alsof allea mijn schuld is, en hoe mijn leven nu loopt gewoon niet goed en ik weet niet hoelang ik dit nog ga volhouden, maarja dat rowp ik al jaren en het is heel moeilijk om vooruit te gaan als je niemand om je heen hebt die steun aan je wilt bieden of geen hou vast geen relatie, en wat fijn zou dat eigenlijk zijn een relatie waar je je verbonden voelt met elkaar een oprechte relatie waarin beide respect voor elkaar hebben, maar ook liefde voorzichzelfz maarja hoe kan ik ooit een relatie aangaan als ikn geen liefde voor mijzelf voel? Het voelt op dit momemt hopeloos en ik val voor de 100000ste keer in een donkere gat ik zie geen periodes meer met lichtpuntjes ik blijf wel hoop houden af en toe nog vertrouwen, maar vandaag was het ook weer een drukke dag en ik kan al gauw merken dat het dan qeer te veel word, maar op dit moment kan ik niet stil zitten want als ik dat doe dan sta ik binnen de kortste keer op straat en dat lijkt mij geen pretje om te leven en vooral niet met deze kou ik hoop dan ook dat ik zo snel mogelijl een baan ergens kan krijgen ik zal dan ook superblij zijn, maar ik ben slecht in het solliciteren en ik vind het nogal spannend om jezelf te laten zien.

En ik heb ook het idee dat ik onrustig over kom op iedereen, en ik ben ook snel geireiteerd, maar ik weet voor de 100ste procent dat wanneer ik lekker in mijn vel kom te zitten dat ik weer de rust kan uitstralen voor mezelf, maar ool voor anderen, maar het is waarschijnlijk mijn hele leven lang daarvoor werken, en het leven kost mij eigenlijl best veel energie en het is echt verdomd lastig da als ook nog eens mensen gaan vragen waar ik blij van word als ik alleen maar kan denken waarom het mij niet lukt om mij blij te voelen en gelukkig ben rustig, maar wat is rustig? Ik denk eerder terug getrokken met een hele lage zelfbeeld van zichzelf en wat ik ook probeer om mijzelf meer vertrouwen te geven en voor mijzelf te zorgen ik draai ik rond in een cirkel terug naar waar ik begon