Partner met HSP

Hoe kijkt je partner daar zelf tegen aan? Ikzelf ben hsp, mijn partner niet. Het maakt mij juist erg onzeker als hij steeds vraagt of het goed gaat. Natuurlijk is het fijn als hij er eens naar vraagt. Maat niet continue. We zijn volwassen. Als het me teveel word moet ik dat aangeven en zoeken we naar een oplossing.
Heb je hier weleens met je partner over gesproken? Wil hij die controle? (Of bemoeder je hem dan teveel?) Mijn man steunt me in alles, maar gaat soms ook lekker zelf op pad. Hij op pad, ik rust, zijn we daarna weer samen blij. Een andere keer doen we weer wat samen

Ik denk niet dat het zo moet gaan. Dat jij continu op je tenen moet lopen omdat je partner anders misschien geraakt zou kunnen worden. Dat geeft een ongezonde relatie, dat houd je niet vol.

Ik denk dat je naar een situatie moet waarin een half woord (vanaf zijn kant) genoeg is, dat hij dan weet dat hij begrepen wordt en dat er geen uitleg of verdediging nodig is. Dan hoef jij ook niet de hele tijd te vragen en kun je het ook eens over andere dingen hebben ;-)

Op zich wel goed om te horen dat je rekening wilt houden met je partner. Dat is lang niet altijd in een relatie tussen HS'er en niet-HS'er, aangezien niet-HS'ers zich vaak moeilijk kunnen inleven in de belevingswereld van een HS'er.