Geen emotionele verbondenheid met mensen

Hé Lieke,

Wat vervelend om dit te lezen,…
ik ken het gevoel om op iemand af te stappen.
Heb je een idee hoe je dit hebt ontwikkeld??,.. dat je zo onzeker bent

Ik voel me ook regelmatig alleen ( terwijl ik van mensen hou )
Ben wat moeilijker te verstaan waardoor ik ook niet zo gauw met nieuwe mensen in contact kom,.
de mensen die me kennen (zeggen welnee jij onzeker, ik versta je gewoon prima 😐

Wil graag wat meer van je weten Lieke

Hoi Bilal,

Voor zover ik het kan herinneren, hadden mijn ouders verbaal agressieve relatie. Ze konden niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar leven. Ik werd dan vaak door beide gebruikt als uitlaatklep van hun frustraties en ongenoegen. Ze maken elkaar zwart bij me en vertellen lelijk dingen over elkaar wat een kind eigelijk niet hoort te weten. Ik zit dan middenin en durf niks te zeggen. Als kind zijnde ben je loyaal aan jouw ouders en ik wilde ook geen partij trekken. Maar daardoor heb ik wel een muur om mijn gevoelens opgebouwd waardoor ik nu dus moeilijk een goed gesprek kan voeren. Ik kan heleboel vertellen als ik een persoon net ken. Gewoon de oppervlakkig dingen. Vaak denken ze, o wat een leuke vrouw. Maar zodra het serieuzer wordt, wordt ik angstig. Omdat het gesprek dan dieper wordt en dat is iets wat ik niet kan.. ik heb zeker wel vrienden en familie naast me. Maar het verbondenheid gevoel voel ik niet. Ik kom opgegeven moment gewoon over als een oppervlakkige persoon. Een Persoon waar je wel even gezellig mee kan hebben, maar niet als er echt serieus gepraat moet worden. Dit alles zorg ervoor dat ik me dom voel. Ik vraag me ook vaak af, ben ik misschien gewoon niet intelligent genoeg. Waarom kan ik niet meepraten? Waarom komt er niks in me bovenop? Waarom voel ik me zo leeg ? Moet ik misschien meer gaan verdiepen in onderwerpen waar zij het overhebben zodat ik meer met ze mee kunt praten. Maar waarom gaat het bij hun zo makkelijk? Waarom heb ik een blanco gedachte? Ik loop tegen deze probleem al zolang. Professionele hulp gezocht, maar heb zelf niet het idee dat het me heeft geholpen. Ik durf ook met niemand erover te hebben? Want ik schaam me ervoor. Ik heb ook niet iemand waarvan ik denk, met die wil ik over mijn probleem praten. Soms wil ik zo graag een communicatieve sterk persoon die me wilt leren hoe het moet. Mijn gedachte en gevoelens uit me trekken. En door gaat vragen tot dat ik wat zegt.

Vind erg fijn dat je naar mijn verhaal wil luisteren.

Hoe is het ontstaan bij jou dat je je alleen voelt?
Je zegt dat je moeilijker te verstaan ben. Hoe is dat ontstaan? Als je dat niet wilt vertellen is ook prima hoor .

Lieke
18-2-2024

Hé Lieke

Ik vindt het ook prettig om jou kant te lezen,..

het is ook lastig om over gevoelens en problemen te praten ( dat heeft ieder mens ) waarschijnlijk draaien de meeste mensen er gewoonom heen.!
waarschijnlijk ben jij , ik en de rest van onze lotgenoten weer beter in wat anders!!!

Jaa toch,..
ik ben ook niet altijd blij,.. maar dan bedenk ik me (wacht eens effe )
Het leven is veels te kort om bij de pakken neer te gaan zitten )
Er zijn overal en in alles kleine geluks momenten is genoeg voor mij !!
Ik wordt !! en wil niet meer die ene belangrijke man zijn ( ratrace )

Probeer meer positief te zijn, jezelf nooit en nimer meer neerhalen !!
Als jij al over jezelf denkt ga je dat ook geloven ,..
In je bericht zei je dat je een leuk uitziende vrouw bent ( hou dat vast )

Waarschijnlijk ben ik zo geboren om iets minder verstaan te zijn ..
Geboren bij een alleenstaande moeder die de taal en cultuur niet kent ,..
Dus je gaat niet effe uitzoeken wat er nou aan de hand is ( ik kan het me lieve moeder ook niet kwalijk nemen )
Heb eigenlijk ook geen behoeften meer om stil te staan ( dat sommige mensen me niet leuk vinden )
Tegenwoordig heeft toch iedereen op alles een mening

Gr

Voor de meeste mensen lijken het allemaal zo voor de hand liggend. Zoiets simpels, wat automatisch moet gaan, maar bij mij wilt het gewoon niet. Ja, ik wou dat ik ergens goed in was. Maar kan eigelijk niks bedenken waar ik hard kan opzeggen , daar ben ik trots op.
Ja, ik doe mij best om goed te blijven uitzien. Zodat ik een beetje waardig blik krijg. Voor bekende voel ik me zo minderwaardig.
Positief blijven lukt bij vlaggen. Ik kan heel positief naar andere kijken.. maar bij mezelf.. nee… vind mezelf op een of andere manier mislukt..

Maar wel fijn om te horen dat je een lieve moeder heb. En ja, ik ken dat.. ouders die de taal en de cultuur niet begrijpen. Waardoor dingen anders lopen dan het had moet zijn.
Vind knap hoe jij het doet. Dat je het kan loslaten..

Lieke
19-2-2024

He Lieke

Nee welnee,.. als we elkaar en onszelf mislukking gaan noemen.! Zijn er een heleboel mislukkingen op de wereld 😅!!
( iedereen noemt zichzelf wel eens zo )
Ik,jij de buurman, de leerling op school,..Ook een professor die 100 jaar heeft gestudeerd)
Alleen waarschijnlijk kan hij het wat beter vanzich zelf af schudden.

Ik kan wel zo praten,… ik heb ook nog eens kutdagen ( ik wil me ook bewijzen als jonge man,.. met alle cliché die er bij horen )
Doet pijn van binnen,😞 … jaaa, maar helaas ik moet het accepteren om nog een leuk leven te hebben!!!
Terwijl hoe gek het ook klinkt ( de meeste mensen zeggen Huh je bent een prima gast die ik gewoon makkelijk kan verstaan)

Nou ik heb al iets waar jij goed in bent
Positief naar mensen kijken,
jezelf opmaken neem ik aan
En je bent goed met woorden meid ik meen het echt.

Gr

Wou vragen,… wat doe je in het dagelijks leven?
Waar/wat vindt je leuk om te doen in je vrije tijd
Meer gesprek stof 😉

Klopt. Je heb gelijk. Er zijn vast ook andere mensen die zichzelf ook een mislukkeling vinden.
Maar het gevoel dat ik niet mee kan doen , het gevoel dat ik niet echt bijhoort, het gevoel van oppervlakkigheid , het sociaal handicap waarin ik zit, maak me iedere keer weer duidelijk dat er iets mis is met mij. Ik weet het, ik klink echt heel negatief. Ik voel me ook zo.
Ik vind het heel knap hoe jij het doet. Jezelf accepteren hoe je bent en proberen iets positiefs van te maken. Hoe moeilijk het ook is.
Als ik zo je verhaal lees, kan ik bijna niet voorstellen dat jij moeilijk nieuwe contacten kan maken.
Mensen die jou kennen, zal jou vast een heel leuk persoon vinden. Alleen de mensen die mij kent, vind mij waarschijnlijk minder leuk.

Lieke 20-2-204

Ik voel me ook vaak rot van binnen,… ( jaa er is wat anders met mij/jou en de rest die op dit forum zit )
Anders waren we nooit hier gekomen !!!
het geeft ook niet dat we iets anders zijn/voelen😅 .
Het is een gevoel.. gevoel dat je niet bij hoort!!! Maar is ( wil niet lelijk gaan doen ) dat wel zo tuurlijk hoor jij en wij allemaal erbij ) misschien niet bij de snelle hippe jongens en meiden ) so 🙂

Ieder heeft ze eigen demonen,…ik kan/wou belanden ergens in het top van het bedrijfsleven,… maar door het praten krijg ik de baan niet ,…. Punt uit! Doet pijn want als man is dat jou visitekaartje!!
Maar niet getreurd 🤣🤣 in het leven is overal magie en sluiproutes
Nu ben ik eigenlijk meer blij dan de hele dag maar lopen racen
jawel nieuwe mensen leren kennen is wat moeilijker voor me ( als ik praat kost het wat meer energie dan normaal waardoor ik wat boos kijk met het praten ) veel mensen lopen dan weg 🥶 ( ze begrijpen in eerste instantie niet wat er is ) omdat ze gelijk vooroordelen hebben !!! En het niet ( normaal )
Als ze me kennen zeggen ze ooo 😅😅
Je bent best gezellig en oké 🤣🤣🤣🤣

Het is beetje eng om die ene eerste stap te nemen denk ik iedereen is leuk
Ik je wel leuk ( nou die heb je alvast Hahahah )

Ja, het gevoel dat je er niet bij hoort. Het gaat voor mij niet om, om bij de snelle hippe jongens of meiden te willen horen. Bij z’o’n Groepje wil ik helemaal niet horen. Voel ik me ook niet op mijn gemak bij. Het gaat erom dat ik me ergens bij voelt horen. De connectie voelen met een kleine groepje.
Ja, je formuleert het heel mooi. Iedereen heeft zijn eigen demonen. Ik begrijp het ook heel goed dat jij je belemmerd voelt. Dat je heel graag anders had gewild. Maar jij staat daartegenover heel positief in. Dat is mooi om te zien. Ik zie zelf de positiviteit van mijn zelf niet in. Zo ben ik min of meer van mijn baan gewisseld omdat ik denk dat mijn collega’s me niet meer leuk vinden omdat ik nu in een fase zit met het idee dat ze me beter kent. Want de echte Lieke valt tegen. Ik vlucht naar een andere werkplek met nieuwe collega’s omdat ze me nog niet kent. Maar hoe vaak kan ik vluchten?
Mensen vinden jou een leuke persoon naarmate ze jou beter kennen. Mensen vinden mij op de eerste ogenblik heel erg leuk, maar daarna valt het tegen.
Dan heb ik liever de eerste ..

Lieke
25-2-2024

Daar hep ik ook last van zou jij met mijn in gesprek willen dan

Fijn om te horen dat ik niet de enige ben. Hoe is het bij jou ontstaan?

Lieke
9-3-2024

Ik zie mezelf vrijwel hetzelfde tijdens gesprekken met andere mensen.

En mn opvoeding komt ook overeen.
80% van de tijd was het ruzie en dan moest ik een soort van kant kiezen tussen 2 kwade en dan achteraf 1 van mn ouders die dan manipulatief mij aan hun kant probeerde te halen.
Dit heeft gezorgd dat ik gigantische muren om me heen heb gebouwd en het vrijwel onmogelijk is om connectie met mensen te zoeken. of mee te doen in de maatschappij aangezien het vooral veel praten is.

Ik ben begin 30 en de afgelopen 10 jaar heb ik mij alleen maar afgezonderd en afgesloten van mensen.
Mijn uitweg is eigenlijk films/series/gaming.

Dus mijn zogenaamd beste jaren afgezonder geleefd.
School verlaten en geen carriere nagestreeft.
En nu een bijzonder eenzaam bestaan.

Ik zie ook geen weg omhoog.
Want een positief persoon ben ik ook niet.

Hoi Ram,

Zo herkenbaar wat jij schrijft. Ik heb net als jij gigantisch muren opgebouwd. Wil heel graag mooie, diepe gesprekken voeren. Alleen er komt niks uit, omdat de muren zo aanwezig zijn. Ik heb dan zo’n zware opgekropte gevoel in mijn buik. Verder lijkt ook of ik een blanco gedachte heb. Er is gewoon geen gesprek met mij aan te knopen.
Ik heb gelukkig wel wat vrienden
om me heen waar ik eigelijk alleen maar wat oppervlakkig contact heb.
Ik probeer wat leuks van me leven te maken maar merk dat ik het heel lastig vind omdat ik de connectie niet kan vinden.
Ik lees dat je erg afgezonderd leef , school heb verlaten en geen carrière nastreeft en geen positief persoon ben. Grappig daarvan is, is dat ik ook vroegtijdig ben gestopt mijn school en ook geen bijzondere carrière nastreeft.
Ik zie ook geen positiviteit in me. Ik vergroot de kritiek altijd en verklein de compliment.
Ik volg nu wel een werk-leer traject bij een bedrijf. Het zorg ervoor dat ik contact blijft met mensen ipv van afzonderen.
Ik probeer een weg naar boven te zoeken. We zijn nog zo jong om het nu al te laten zitten. We hebben namelijk nog heel veel jaren te gaan.
Ik weet dat het heel lastig is. We komen er wel.. al is de vooruitgang een heel kleine stap..

Lieke
5-4-2024

Hey Lieke,

Goed van je om in contact met mensen te blijven.
Afzonderen valt zwaar dus mooi dat je wel wat van het leven probeert te maken.

Weg naar boven zie ik voor mezelf echt niet.
ben maar gaan wandelen maar dat is ook een eenzame bedoening
dus connectie met mensen wat voor dan ook is vrijwel uitgesloten.
Sociale familie gelegenheden ben en blijf ik maar de stille muis dus vermijd ik die maar.

(Ik vergroot de kritiek altijd en verklein de compliment).
Deze vindt ik wel mooi.

Ik ken je niet maar op basis van wat je schrijft zie ik toch een hoop positiviteit.
De weg omhoog gaat jou ook absoluut lukken.

Vraag me wel af wat jij als mooie en diepgaande gesprekken ziet want ik realiseer me dat
over je gevoelens praten best diepgaand en dat maakt het mooi.
Ondanks dat het anoniem is heb je het wel in je.

Dat opgekropte gevoel en blanco gedachte herken ik mij wel in,
het unieke moment wanneer ik dan wel iets bedenk hou ik dan maar voor me.

Ram
8-4-2024

Ik lees jouw tekst én denk echt letterlijk hetzelfde. Had het evengoed zelf kunnen schrijven. Zo ontzettend slopend, maar wel leuk om te weten dat je je exact hetzelfde voelt als ik eigenlijk., zijn we helemaal alleen in ons gevoel.

Groetjes,

Michael

Hoi Ram,

Ik vind het zo jammer dat we gewoon niet normaal mee kunnen doen. Het feit dat ouders niet in de gaten hebben hoeveel negatieve effecten zij hebben gecreëerd in onze leven.
Ik ben heel lang boos op ze geweest , maar weer het het geen zin heeft om daarin boos te blijven. Uiteindelijk heb ik ze vergeven en we hebben nu redelijk goed contact. Maar de connectie en band met ze heb ik echt niet. Ik ben benieuwd hoe de band is tussen jij en jouw ouders.
Net als jij zonder ik me vroeger ook altijd af bij sociale familie gelegenheden door te zeggen dat ik moe ben, eerder naar bed wilt etc..
Nu blijf ik wel gewoon, al heb ik niet heel veel te zeggen.. maar als ik zie hoe gezellig zij het hebben, voel ik me dan zo verdrietig..

Praten over je gevoelens is zeker een diepgaand gesprek, ik kan best met iemand over mijn gevoelens praten. Alleen ik ben zo snel uitgepraat.. wat ik ontzettend mis is eigelijk grwoon over koetjes en kalfjes praten zonder dat ik bang wordt dat er stiltes komt. Dat de gesprekken automatisch en vloeiend gaan zonder te beseffen dat tijd voorbij is gegaan. Ik hoor vaak mensen zeggen, we hebben zo leuk en lang gepraat, over niks eigelijk.. dat kan ik dus niet. Ik ben snel over gespreksonderwerp heen. Moet echt bedenken wat ik daarna wil zeggen.
De meeste mensen hebben wel iemand waar ze gelijk wil bellen of iets gelijk wilt vertellen als er wat is gebeurd. een persoon die ze belangrijk vind. Het lijk of niemand dat bij mij heb. Met zo’n persoon heb je meestal de beste connectie. Die connectie heb ik dus met niemand.

Die unieke momenten wat jij bedoelt wil ik juist heel graag met iemand delen. Dat opgekropte gevoel wil ik niet meer.. zal je uiteindelijk ook niet willen om jouw unieke moment met iemand willen delen?

Lieke
10-4-2024

Hoi Michael,

Ja precies, helemaal alleen in onze gevoel.. het gek daarvan is dat ik soms van alles hebben willen zeggen in mijn gedachte. Maar gewoon niks uit mijn mond komt.
Ik voel me echt vaak zo minderwaardig tegen over anderen terwijl ik weet dat het helemaal niet zo is.. :(

Lieke,

Op je vraag hoe de relatie is, ik denk gespannen vanaf mijn kant maar ook soort van doen alsof het niet bestaat.
Want mijn ouders hebben er totaal geen weet van en tot kort eigenlijk ik ook niet want ik ging terug denken het was gewoon het normaal beeld voor mij nu pas realiseer ik me wat het met me gedaan heeft.
Maarja er is nog niks opgelost.

Mag ik je dan toch nog sterker aanraden dan het vorige bericht om die groep te joinen.

Ik kan je dan een bericht sturen van ongeveer mijn jeugd dat ik op papier heb gezet.

Groetjes
Rm

Hoi Ram,

Ik weet van de bestaan van de whattapp groepje.. maar kom je gelijk in contact met iedereen die zich daar heb aangemeld?
Dus dat je gelijk in een groepje komt met bv 30 mensen ofzo?
Vaak doen we ook met heel veel situaties of het niet bestaat. Gewoon negeren, niet belangrijk.. terwijl het zoveel met ons doet… soms denk ik ook, ik moet mezelf maar gewoon accepteren hoe ik ben.. maar ik weet dat ik meer kan en ik weet dat ik niet zo ben.. het is gecreëerd door een verkeerde omgeving waarin ik was opgegroeid.. want van binnen voel ik me totaal een andere persoon die gevangen zit en niet naar buiten kan..

13-04-2024

He Lieke,

Gelukkig geen 30 man hoor stuk minder, dus het is ook niet zo dat je gek wordt van alle berichtjes die je dan binnen krijgt.
Iedereen heeft zo zijn/haar verhaal die hij/zij dan kan delen met de groep en er zijn dan andere mensen die je dan eventueel kunnen helpen
of gewoon even met je praten en dat kan dan in de groep of prive.
Het kan dan helpen om iets vanuit een ander perspectief te zien.
Ik zit er kort in maar heb wel iets geleerd over mezelf wat ik voorheen echt niet kon inbeelden.


Eventueel kan je ook naar discord gaan met deze uitnodiging: https://discord.gg/VZeWjBRM
Het is een andere vergelijkbare app alleen dan nog iets meer prive, altans daar kan je voor kiezen.
Er zijn dan kanalen waar jij je verhaal in kwijt kan en mensen kunnen dan specifieker reageren.
Ik zit hier ook in en er zijn wat meer mensen.

Je zegt dat er vaak wordt gedaan alsof de situatie niet bestaat,
dat is zeer afhankelijk van met welke mensen je praat. Dat zijn deze groepen absoluut niet.
Maar niet iedereen heeft direct een oplossing daar gaat zoiezo tijd in zitten maar ik denk
dat deze groepen zijn iedergeval een goeie stap en het geeft misschien een beetje connectie.

Het is goed dat je jezelf ziet in een beter daglicht dan eruit komt
dat is toch meer positief dan negatief en dat moet je vasthouden.

Ikzelf heb me zo afgezonderd en daardoor ook een waslijst aan issues ontwikkeld
die mij in een Vicieuze cirkel hebben geduwt die alleen maar naar beneden gaat.
Die cirkel is bij mij zo aanwezig dat ik eigenlijk totaal geen connectie heb met mensen buiten
een paar om. Vergelijkbaar met het gevoel van gevangen zitten en geen uitweg ziet.

Dus als jij zegt je kan meer en ziet waar het vandaan dan is er al een grote stap gezet
en kunnen we er wel aan werken.
Ik denk dat discord misschien een betere optie is als ik het zo lees.
Gezien je berichten en mn eigen ervaring is het zoals het nu is ook geen pretje en
op den duur wordt je er ook niet gelukkiger van.

Succes met je werk-leer traject, hopelijk bevalt het een beetje.

Groetjes,
Rm

Hallo Lieke,
Ik herken me in jouw beschrijving, ook mij is het nooit gelukt om diepgaande vriendschappen aan te gaan met mensen, gelukkig wel een lieve echtgenote, dat dan wel weer. Maar met andere mensen lukt dat op de een of andere manier niet. Ik heb me daar maar bij neergelegd. Ook omdat ik niet altijd verplichtingen wil hebben en mezelf prima kan vermaken zonder mensen om me heen. Maak het niet te groot, geniet van de dingen die je leuk vindt etc. Als je keer wilt sparren kan dat, daar ben ik namelijk wel goed in :-)

Hi Lieke

Gaat het inmiddels beter? Groet, Auke

Hoi Lieke,

Ik vind het wel knap van jou om dingen te schrijven.
Het toont wel aan dat je toch meer durft dan je zelf denk.
Ik moet zeggen dat ik het ook niet fijn vind als er stiltes ontstaan, maar ik heb in de jaren geleerd dat het soms niet uit maakt en zelf ben ik ook steeds creatiever geworden in het zoeken en vinden van leuke onderwerpen.
Het lijkt me wel leuk om samen te kijken of ik je een beetje kan helpen met wat ik aan ervaring heb opgedaan en misschien kan ik je wel wat tips geven?

hoi Lieke,

ik heb precies hetzelfde maar ik heb helaas geen sociale omgeving met wie ik echt kan praten en hulp eigenlijk ook niet wel woon ik op mezelf ben een vrouw van 40 jaar niets bereikt eigenlijk in mijn leven en opleiding en diplomas geen baan geen vrienden helemaal niks wel een vriend maar daar kan ik niet mee praten dus dat is ook echt heel super moeilijk.
weet gewoonweg geen uitweg waar ik verder moet kijken en zoeken want gesprekken met mensen kan ik ook niet voeren omdat ik ook niet weet waar ik het over moet hebben.
gewoonweg een hele moeilijke situatie en daardoor voel ik mij ook heel eenzaam.
ik kan heel goed op mezelf zijn maar af en toe mis ik wel gewoon hele goeie gesprekken.

star8

Hoi Star8,

Wat jammer dat jij je zo voelt.

Ik weet zeker dat jij ook talenten zal hebben al denk je zelf van niet.

Diploma’s en opleidingen hoeven niet altijd iets te zeggen.
Ik heb collega’s die het ook niet hebben maar die zijn ook zo goed in hun werk!!

Als je ooit wilt praten of sparren dan wil ik jouw gesprek/sparringpartner wel zijn hoor

Beste allemaal, ontzettend lief van al jullie berichten. Ik ben eventjes eruit geweest, omdat ik niet zo lekker in mijn vel zit. Ik voel me op dit moment beetje down. Ik ben namelijk weer op de vlucht geslagen vanwege mijn werk. Collega’s kennen me nu wat langer en ik weet dat ik veel minder leuk ben dan wat ze eerst van me dachten. Ik ben ondertussen aan het solliciteren geweest voor een andere baan terwijl ik mijn huidig baan ontzettend leuk vind. Maar de angst dat mijn collega’s me straks helemaal niet meer leuk vinden is zo groot, dat ik liever mijn huidige baan wilt opgeven zodat zij nog leuke herinneringen overhouden aan mij. Ik weet ook dat dit niet de manier is om mijn sociale angst op te lossen. Ik ben verder niet zo creatief als sommige van jullie. Mijn situatie accepteren wil ik ook niet, omdat ik weet dat ik meer kan . Het is gewoon verdomd kut dat ik zo met mezelf worstelt. Ik wou dat het me allemaal niks kon schelen en lekker mijn gangetje laten gaan in me eentje.. het idee dat ik de rest van mijn leven zo moet leven maak me zo verdrietig.. 😞

Lieke 18-6-2024

Hoi Lieke,
Ik vind het heel vervelend voor jou dat je zo voelt!
Ik kan je wel 1 ding zeggen. In het verleden durfde ik niet over mijn gevoelens en mijn gedachten te praten. Maar naar dat ik een burn-out heb gehad heb ik moeten accepteren dat het soms handig is over bepaalde emoties te praten. Ik merkte dat er meer begrip was dan ik voorheen zou verwachten. Mensen kunnen je beter begrijpen en hebben hierdoor ook vaak begrip voor de situatie.
En stiekem zijn er veel meer mensen die mee maken wat jij mee maakt.
De dingen die ik nu zeg klinken gemakkelijk maar het is een proces van begrijpen en accepteren wat er gebeurt.
Kijk als je ergens anders gaat werken dan weet je niet hoe je nieuwe collega’s zijn. Zijn ze aardig of vreselijk is het werken leuker of saaier, is je manger aardig of een …., persoonlijk denk ik dat het je veel meer energie zal gaan kosten en ergens moet je toch proberen te leren hoe om te gaan met die klote periode die je hebt.
Ik herken die periodes en ze zijn echt niet fijn en gemakkelijk maar wij moeten er toch iets van proberen te maken

Leuke echt meenemenden Levens
Story!