Hallo ben een meid van 45 jaar en voel mij erg eenzaam. Daardoor ook niet lekker in mijn vel, huilbuien enz. Woon op dit moment nog bij mijn ouders. Helaas kan ik nergens naar toe. Mijn vader heeft narcistische trekken. Alles draait om hem. Onze behoeftes tellen niet. En als we iets aangeven dan is er gelijk weer strijd. Mag niemand thuis ontmoeten. Ook wil mij pa dat ik het liefste steeds thuis blijf en niet uit ga met mijn vrienden. Steeds gezeik als ik ga en als ik thuis kom. Ook is er geen 1 man goed voor mij. Ben te goed. Ze willen alleen maar misbruik van mij maken en zitten achter mijn geld aan. Belachelijk gewoon. Ook vertrouwt hij niemand. Mag niet gelukkig zijn. Alleen zijn eigen behoeftes zijn belangrijk. Nu heb ik sinds kort iemand ontmoet waar ik graag mee samen wil zijn. Maar durf niks te zeggen omdat ik geen zin heb in gezeik. En mijn moeder daar steeds tussen zit. Maar ik heb toch ook recht op gelukkig zijn en een arm om mij heen?? Praten helpt niet. Eindigt gelijk weer in een strijd en als ik weerwoord geef word er gelijk gedreigd met mij eruit te gooien. Hij zegt dat hij van mij houd en mij zo wil beschermen. Ik snap dat hij zich zorgen maakt omdat ik enigs kind ben maar dit gaat wel heel ver. Hij wil steeds de controle over mij hebben. Geeft mij een verstikkend gevoel.
Monica
17-02-2024
