Ik zit helaas al dik 7 maanden in de shit. Ik was als kind altijd al bang voor ziektes enz. en dat is nu doorgeslagen. Op een keer werd ik totaal niet lekker duizelig, hartkloppingen, angstig, druk op de borst. Ik was doodsbang. Naar de dokter en er was niks aan de hand. Voor de zekerheid nog naar de cardioloog geweest, maar er was niks. Helaas ben ik dieper de put ingegaan. Kreeg ontzetten veel lichamelijke pijntjes. Zware en slappe benen, druk op ogen, hoofdpijn, duizelig, angst, paniek, niet kunnen slapen enz.
Toen kwamen er periodes waarin alles zwart was ik zag niks zitten kon niet genieten en was heel erg van de wereld verwijderd (derealisatie). Toen deze periode voorbij was ging het iets beter. Ik kon nog weinig, maar de kleinste dingen deden me goed. Nu zit ik in een rot periode. Eerst krijg ik lichamelijk klachten denk aan hoofdpijn/duizelig enz. Vervolgens wordt dit op ten duur een paniekaanval. Soms ben ik hele dage angstig en voel ik me afgescheiden van de wereld. Soms wordt ik wakker en gelijk is de angst. Dan ren ik naar de lamp en dan zakt het langzaam weer. Ook dat doffe gevoel in mijn hoofd is vreselijk. Als ik uit bed kom ben ik al zenuwachtig en bang hoe de dag zal gaan. Ik voel al van alles en het is echt overleven tot de avond. Pas voelde ik me oké en dacht ik even een rondje lopen. Maar de 10min die ik liep was de max. Kreeg op de helft al zware benen werd steeds duizeliger en had bijna angst. ook fietsen en autorijden is moeilijk of lukt amper. De paniek en de rare wereld overheerst dan zo.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Toen kwamen er periodes waarin alles zwart was ik zag niks zitten kon niet genieten en was heel erg van de wereld verwijderd (derealisatie). Toen deze periode voorbij was ging het iets beter. Ik kon nog weinig, maar de kleinste dingen deden me goed. Nu zit ik in een rot periode. Eerst krijg ik lichamelijk klachten denk aan hoofdpijn/duizelig enz. Vervolgens wordt dit op ten duur een paniekaanval. Soms ben ik hele dage angstig en voel ik me afgescheiden van de wereld. Soms wordt ik wakker en gelijk is de angst. Dan ren ik naar de lamp en dan zakt het langzaam weer. Ook dat doffe gevoel in mijn hoofd is vreselijk. Als ik uit bed kom ben ik al zenuwachtig en bang hoe de dag zal gaan. Ik voel al van alles en het is echt overleven tot de avond. Pas voelde ik me oké en dacht ik even een rondje lopen. Maar de 10min die ik liep was de max. Kreeg op de helft al zware benen werd steeds duizeliger en had bijna angst. ook fietsen en autorijden is moeilijk of lukt amper. De paniek en de rare wereld overheerst dan zo.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Tamara
19-02-2024
