Uitzichtloos

Hoi Fredje, ik zit nog niet in de opbouwfase, maar ik het dal. Zit er nu 6 maanden in en erken wat je zegt. extreme spanning, nie meer positief kunnen zijn, niet meer dagelijkse dingen kunnen doen denk aan wandelen of douche enz. Heb jij ook zoveel lichamelijke klachten? Dof hoofd, extreem moe, niet slapen, duizelig, slappe, zware benen, angstig, somber, huilbuien, nergens zin in hebben?

Hoi allen,

Ik begrijp helemaal wat je beschrijft. Een burnout heeft ook een groot emotioneel aspect. Wellicht wel groter dan fysiek of mentaal... Het eerste jaar zie je dingen vaak nog positief tegemoet of hou je de moed erin. Naarmate de tijd vordert wordt het emotioneel gezien steeds lastiger om met de klachten om te gaan. Dit is heel normaal. Je kan steeds minder, het leven van mensen om je heen draait gewoon door. En voor je gevoel ben je eenzaam aan het strijden tegen deze situatie. Het is makkelijk om je te verliezen in depressieve gedachtes en piekeren.

Probeer echter niet te vergeten dat negatieve gedachten en piekeren ook een grote bron van stress op het lichaam legt. Daarom is het herstellen van burnout ook zo lastig, je komt vaak vast te zitten in een vicieuze cirkel.

Mijn tips... probeer voor zover het lukt een routine te hebben. Op ongeveer dezelfde tijd naar bed (lokaal lukt in slaap komen of doorslapen niet) en op dezelfde tijd opstaan. Evenwichtig voedingspatroon en elke dag lekker naar buiten. Een stukje wandelen of fietsen kan al wonderen doen voor de gemoedstoestand. Daarnaast geloof ik dat dagbesteding van essentieel belang is voor herstel. Heb je geen werk? kijk of je vrijwilligerswerk kan vinden dat je vol houd. Een mindfullnesscursus kan ook helpen om op een andere manier naar het leven te kijken.

Dit heb ik over de afgelopen 3 jaren geleerd ik hoop dat jullie er iets aan hebben

Hoi allen
Ben t met F eens dat dagstructuur ontzettend belangrijk is! Ik zit nu 16 mnd in bo na een jarenlange aanloop. Heb ook elke dag pijn (door spierspanning) mn in kaken/hoofd. Het 1e jaar was ik ook nog heel positief, vooral in de zomer, lekker fietsen en wandelen met de hond. Ik zit nu al weken in een soort stagnatie, doodmoe, slaap weer heel slecht, hoge spierspanning vreet energie. Dan is t moeilijk om de moed erin te houden....voel me soms moedeloos.
Probeer echter toch elke dag kleine dingetjes te doen in mn huishouden, ff naar de supermarkt met de fiets. Wandel elke ochtend met de hond etc. Ga toch naar pilates ook al ben ik moe (weer ff t huis uit). Zo kom ik mn dagen wel door. Ik wil vooralsnog geen verplichtingen van vrijwilligerswerk oid daarvoor ben ik nog veel te moe en niet stabiel genoeg. Maar ik ben alle grijze regenachtige dagen ontzettend zat en verlang hevig naar t voorjaar en de zon!

Beste anoniem,
Ik kan dus niet eens een rondje wandelen of fietsen. De angst/zware, slappe benen, duizeligheid enz. slaat dan toe.
Af en toe op een goed moment kan ik hooguit 10min lopen.
Hoe doe jij dat?

Ik snap volledig wat je zegt. Ik denk dat het goed is om (samen met een psycholoog) aan de angst te werken. Deze angst belemmert je om dingen te ondernemen en vreet ook nog eens energie. Ik weet precies hoe het voelt, als je eenmaal ‘de angst’ een beetje uit kan schakelen kan je wellicht meer dan die 10 minuten die je aangeeft. Ook ik kon vroeger door de angst bijna niet wandelen, gevoel van duizelingen, wegvallen, onwerkelijkheid, brainfog, kan je overweldigen. Nu voel ik me vaak objectief gezien hetzelfde, maar omdat ik de angst er niet bij voel kan ik toch een flink stuk wandelen. Het is wel onaangenaam, maar soms gaan je gedachtes toch de wat vrolijkere kant op.

Ik zou dus aanraden met die angst aan de slag te gaan en dan langzaam met kleine stapjes je energie (met ups en downs) weer terug te vinden.

Angst is een enorme belemmering

@Frank, bedankt voor je bericht. Geef me een geruststelling dat ik niet de enigste ben met deze klachten. Het is zo beangstigend. Momenteel heb ik heel de dag door lichamelijk klachten waardoor ik angst krijgt. Zo zo vervelend voel me gewoon ziekjes. Hoe ga jij daarmee om. Zoals je verteld met lopen heb je ook last alleen geen angst meer. Hoe is het bij jou gelukt om met je lichamelijk klachten om te gaan en er geen angst door te krijgen?

Ja ik snap je vraag,

Sowieso is het denk ik goed om met angstklachten een professional op te zoeken. Dit kan via de huisarts bij een psycholoog of de POH. Daarnaast heeft het mij geholpen om medisch de angstpunten te laten onderzoeken. Mijn angst zat bij mn hart. Dus deze laten onderzoeken en is prima. Je kan de meeste onderzoeken ook gewoon via de huisarts aanvragen.

Daarnaast leer je met verloop van tijd de klachten herkennen. Hoe vervelend / pijnlijk / ongemakkelijk ook. Ook is het denk ik goed om de klachten (deze heb ik op dit moment ook weer zo ongeveer de hele dag door) te aanvaarden en er een beetje stoicijns mee om te gaan. Probeer niet emotioneel de draaikolk in te gaan. Dit zorgt voor stress en maakt de klachten vaak alleen maar erger.

Uiteindelijk herstel je door op de juiste manier met je klachten om te gaan. Op fysiek mentaal en emotioneel gebied. Dus heb je weinig klachten? Ga wat doen! Krijg of heb je veel klachten? Rust (ook emotionele rust)

Het is verschrikkelijk lastig allemaal maar je kan er absoluut beter in worden

Hoi Frank,

Bedankt voor je antwoord. Ik moet zeggen dat mijn hart al nagekeken is en die werkte prima. Maar ondanks dat heb ik momenten dat ik het nog niet gelooft. Zojuist nog ik was iets aan het tillen en liep best hard en had al slappe benen en last van de rare wereld. Ineens kreeg ik hoofdpijn en zakte bijna door mijn benen en enorme hartkloppingen de angst kwam bijna op. Toen ik ging zitten zakte de hartkloppingen en werd ik eigenlijk gelijk weer rustig. Maar ja ben nu weer gelijk bang dat mijn hart het is. Moet zeggen dat ik bij elke lichamelijke sensatie bang ben voor het ergste.

Ik heb zelf wel goede ervaringen met antidepressiva. Verwacht er geen wonderen van, maar het is eerder een steuntje in de rug.
Het is zo begrijpelijk dat je na zo'n lange tijd in burn-out te zitten, merkt dat je somber wordt en daardoor geen zin of puf meer hebt om dingen te ondernemen... de beste remedie is dan om toch dingen te blijven doen (anderen hebben al hele goede tips gegeven hierboven!!) . Gedragsactivatie wordt dat ook wel genoemd. Denk aan naar buiten gaan, sociale contacten onderhouden, kleine klusjes doen in huis (bv een la opruimen) , voldoende bewegen.
En wat Frank al zegt, voor die angsten kun je het beste een professional zoeken. Ik ben zelf psycholoog en help mensen o.a. met dit soort klachten. Het kan echt goed helpen om daar meer controle over te krijgen
Groet tamar

Hoi Tamara,

Ik loop bij een psycholoog nu denk 5x geweest. Maar zelfs buiten lopen is voor mij moeilijk. De wereld is raar en angstig ik krijg zware benen en wordt duizelig waarop angst volgt. Heb heel de dag door lichamelijke klachten waardoor ik amper wat kan doen. Heb een dof gevoel in mij hoofd en kan gewoon bijna niks.
S avonds knap het soms wat op. Ik probeer thuis zeker dingen te doen maar zelfs dat is moeilijk alsof m'n hoofd de prikkels niet meer verwerkt. Wat moet II dan hiermee dien?

Ik loop nu 6 maanden thuis en ik merk dat weer enorm wegzak. Ben in groepstherapie maar ook daar moe, paniekaanvallen, hartkloppingen, duizeligheid en huilen. Weet het gewoon niet meer en denk eraan om ermee te stoppen. Iemand nog tips....ben er gewoon zo verdrietig en moedeloos van 😔

Ook vanaf mij geen flauw idee.
Ik zit er nu bijna 5 maanden in en wordt met de dag somberder. Elke dag een dof hoofd, slappe benen, angsten,etc.
Geen idee hoe je als mens hierin positief moet kunnen blijven..
Mensen met tips? Mensen die deze fase al doorleeft hebben?

Ik ben wel aan de antidepresieva gegaan
Er wordt gezegd dat het bij een burn out niet zou werken
Ik slik een lage dosis en hier haalt het wel degelijk de scherpe randjes vanaf

Niet meer zoveel paniek en langzaam verandert met active stand ik was hele dagen nerveus of ik altijd aan stond

Het opbouwen was geen pretje maar ben
Blij dat ik het allemaal gedaan heb
Ik volg hier naast wel therapie