Symptoom B. O of toch iets ernstig degeneratief ... ?

Misschien een kleine geruststelling;
Woordvindingsproblemen had ik enorm. Ik stond voor de klas en stamelde het ene verkeerde woord na het andere eruit. Ik was enorm bang en dacht aan de ergste dingen.
Een paar maanden verder heb ik nog steeds weleens. Met name als ik werk em dus veel moet praten en denken tegelijk of probeer te multitasken.
De arboarts gaf aan dat dit zeker een symptoom van een burnout Out is. Wel een van een vergevorderd stadium.
Zo min mogelijk tegen verzetten en gewoon tegen jezelf zeggen; dit komt weer goed.
Zorg dat je meerdere keren iets op een dag doet wat je hersenen echt tot rust brengt. Dus volledig prikkelarm

Hi, herkenbaar, ik ben sinds mijn BO heel erg vergeetachtig geworden.
Ik het begin kon ik vaak niet op woorden komen en gooide ik spreekwoorden door elkaar. Het niet goed kunnen spellen van woorden heb ik nog steeds. Ook een grammaticaal kloppende zin maken, vind ik een hele uitdaging.

En dan nog andere zaken:
Laatst vergat ik hoe ik moest schakelen terwijl ik in de auto zat en er al een paar ritjes op had zitten.
Ik vergeet ook vaak waar mijn tas/sleutels liggen, of ik loop naar boven om iets te pakken en eenmaal boven ben ik weer vergeten waarvoor ik kwam.

BO laat een gedeelte van je hersenen krimpen, dit veroorzaakt denk ik al dit soort problemen.
Ik speel elke dag een spelletje om mijn geheugen een beetje te trainen (patience, Wordfeud) en een dagboekje bijhouden hoe je je voelt kan ook helpen, als is het maar om alles van je af te schrijven.

Probeer deze klachten te accepteren; het hoort erbij. Je lijf heeft al stress van de BO, als je daar nieuwe stress aan toevoegt (de lichamelijke klachten/angsten die je voelt) word je steeds meer gestrest en wordt het erger en erger.

Zijn er ook dingen die wel goed gaan of die zich verbeterd hebben? Ik schrijf ze regelmatig op, het geeft toch een beetje hoop 🩷

Ik heb dit ook allemaal! Ook bij BO/angst

Het hoort er allemaal bij denk ik. Ik heb zelf geen afasie achtige problemen gehad. Maar wat ik wel heb geleerd is dat het vooral vage, moeilijk te duiden klachten zijn. Je zenuwstelsel staat in verbinding met al je organen en dat kan bizar vreemde klachten veroorzaken. Maar houd moed! Het gaat over! De kunst is je niet te focussen op de klachten. En zoals ik het schrijf is dat echt een kunst, want ooh het kan je zo overspoelen.

Ik heb ook veel last van niet op woorden kunnen komen. Meestal komen ze op een later moment dan toch. Vergeet ook veel dus maak lijstjes van dingen die ik moet doen. Je hersens zijn overbelast, problemen met cognitie en geheugen, concentratie horen erbij.

Hallo, zeker herkenbaar. Jammer genoeg kan dat er allemaal bij horen. Je brein is zo vermoeid en overprikkeld dat simpele dingen niet meer zo goed lukken. Op het ergste punt van mijn burn-out had ik last van soortgelijke klachten. Ik vergat simpele woorden zoals 'tafel' ben meerdere keren bijna aangereden omdat ik vergat uit te kijken. Kon me niet meer herinneren wat ik een paar uur geleden deed. Het zal echt beter worden, maar daar heb je wel hulp voor nodig. En probeer lief voor jezelf en je lichaam te zijn.

Stress zal de klachten alleen maar verergeren. Rust, therapie en jouw manier van ontspanning vinden hielpen voor mij het beste.

Hoi,
Ik ben blij jou klachten te herkennen!
Ik heb nl hetzelfde…
Nu een jaar burn-out en gaat het wat beter!
Voor jou beterschap gewenst en blijf positief het komt goed maar heeft tijd nodig pfff

Hay,
Ja heb ze ook allemaal.
Woordblok midden in een zin tegen een muur oplopen.
Echt struikelen in cognitieve taalvinding met klinkers.
Woord vindingsproblemen, niet op het juiste woord kunnen komen of er net niet bij komen en met gekke synoniemen klooien.
Gewoon kwijt zijn wat je wou zeggen midden in een zin.
Uitspraak van klinkers die verkeerd gaat en erg stotteren (nog nooit eerder gehad)
Een tijdje kon ik zelfs helemaal niet praten.
Mijn stem zelf is 9 maanden hees geweest.
Kno arts gaf aan dat er teveel spanning is op stembanden vanuit gespannen nekspieren en “te veel mijn best deed” om mij uit te kunnen spreken.
Dit was een flinke metafoor voor wat zich op alle vlakken afspeelde. Misschien heb je er wat aan. Als dit je grootste struikelblok is, is het misschien ook je eerste weg.

Dus zoek de wijsheid van je stilte waar je voelt dat je te veel tegen jezelf in spreekt, of meer hebt moeten uitspreken voor anderen dan goed voelt.
En spreek je uit waar je dat niet deed of jezelf verzweeg.
Wat zich uit in thema communicatie , geeft vaak iets aan over je relatie (s). Word je gehoord en voel je dat je jezelf kunt vrijelijk uitspreken ? Of is iets van dat vermogen, belast? Wat gebeurt er, als jij het overbruggen even niet meer kan? Wat of wie blokkeert jouw levensweg?

Van alle klachten bij BO vond ik dit en extreme hartkloppingen het beangstigste.
Ik leef dus met je mee.
Maar : Het gaat nu iets beter. Na 9 maanden.
En ik ontspan me in alle stilte, die ik als een warm bad kan omarmen.
Ik ben er achteraf blij mee, waar ik niet (meer) uit mijn woorden kwam. Ik moest mijzelf daar overschreeuwen en werd ook niet gehoord. Ik vertrouw nu mijn eigen stem, vooral mijn stemblokkade en mijn stilte. Waar ik niks te zeggen heb of last krijg van woordblok en stotteren daar ben ik dan niet of niet geheel thuis bij mezelf.
Een andere stem in mij klinkt dan sterker en die ben ik dankbaar. Hopelijk heb je daar ook wat aan als je angst voelt. Angst is ook de weg van Moed door hem aan te gaan. Zo te lezen bent je dapper op weg. Bel de Luisterlijn maar eens om te oefenen of je echt woordvindingsproblemen hebt of er minder last van hebt omdat iemand je tegrmoet komt of een scrabbleletter bijlegt. Een fijne ervaring.

Lieve groet en heb vertrouwen, u klinkt als een ontvanger van eenzelfde stille kracht.

Hay,
Ja heb ze ook allemaal.
Woordblok midden in een zin tegen een muur oplopen.
Echt struikelen in cognitieve taalvinding met klinkers.
Woord vindingsproblemen, niet op het juiste woord kunnen komen of er net niet bij komen en met gekke synoniemen klooien.
Gewoon kwijt zijn wat je wou zeggen midden in een zin.
Uitspraak van klinkers die verkeerd gaat en erg stotteren (nog nooit eerder gehad)
Een tijdje kon ik zelfs helemaal niet praten.
Mijn stem zelf is 9 maanden hees geweest.
Kno arts gaf aan dat er teveel spanning is op stembanden vanuit gespannen nekspieren en “te veel mijn best deed” om mij uit te kunnen spreken.
Dit was een flinke metafoor voor wat zich op alle vlakken afspeelde. Misschien heb je er wat aan. Als dit je grootste struikelblok is, is het misschien ook je eerste weg.

Dus zoek de wijsheid van je stilte waar je voelt dat je te veel tegen jezelf in spreekt, of meer hebt moeten uitspreken voor anderen dan goed voelt.
En spreek je uit waar je dat niet deed of jezelf verzweeg.
Wat zich uit in thema communicatie , geeft vaak iets aan over je relatie (s). Word je gehoord en voel je dat je jezelf kunt vrijelijk uitspreken ? Of is iets van dat vermogen, belast? Wat gebeurt er, als jij het overbruggen even niet meer kan? Wat of wie blokkeert jouw levensweg?

Van alle klachten bij BO vond ik dit en extreme hartkloppingen het beangstigste.
Ik leef dus met je mee.
Maar : Het gaat nu iets beter. Na 9 maanden.
En ik ontspan me in alle stilte, die ik als een warm bad kan omarmen.
Ik ben er achteraf blij mee, waar ik niet (meer) uit mijn woorden kwam. Ik moest mijzelf daar overschreeuwen en werd ook niet gehoord. Ik vertrouw nu mijn eigen stem, vooral mijn stemblokkade en mijn stilte. Waar ik niks te zeggen heb of last krijg van woordblok en stotteren daar ben ik dan niet of niet geheel thuis bij mezelf.
Een andere stem in mij klinkt dan sterker en die ben ik dankbaar. Hopelijk heb je daar ook wat aan als je angst voelt. Angst is ook de weg van Moed door hem aan te gaan. Zo te lezen bent je dapper op weg. Bel de Luisterlijn maar eens om te oefenen of je echt woordvindingsproblemen hebt of er minder last van hebt omdat iemand je tegrmoet komt of een scrabbleletter bijlegt. Een fijne ervaring.

Lieve groet en heb vertrouwen, u klinkt als een ontvanger van eenzelfde stille kracht.

Deze klacht herken ik ook. Soms heb ik het idee dat mijn werkgeheugen de boel niet meer tegelijkertijd geprocessed krijgt. Ik heb ook last van korte momenten van out zijn. Dan sta ik op een kruispunt en weet niet of ik nou door rood of groen gegaan ben...