Hoi lotgenoten,
Benieuwd of er mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen.
November 2022 thuis komen te zitten na een jarenlange roofbouw op mijn eigen lichaam. Én maar doorgaan, én alles maar goed willen doen, én carrière maken, én altijd de gezellige peer uit willen hangen, plus mijn perfectionisme.. totdat het toen niet meer ging, de koek was op. Gloeihoofd, pijn in de nek, gejaagd, prikkelbaar, enorm neerslagtig en op dat moment zelfs een ontregeld darmstelsel.
Na een periode van 2 maanden thuis zitten begonnen met een coach (na 3 kennismakingen, de juiste gekozen). Daar enorm veel aan gehad, ondanks dipjes zat er een stijgende lijn in. Februari 2023 gaan reïntegreren en juli 2023 zat ik weer aan mijn 40 uur. Wel met een rustigere insteek, dat wel. Het ging toen redelijk tot goed, het bleef wel wisselen.
Ik zocht destijds de oorzaak in mn werk, daar zat veel frustratie en onenigheid. Daarom gaan zoeken naar iets anders en na een extra maandje rust (december), januari dit jaar elders begonnen.
Ik ben echter nog nooit zoveel ziek geweest als afgelopen winter. Wel 10x ziek, zwak of misselijk geweest. Huisarts verschillende keren, bloed geprikt en verschillende andere zaken onderzocht, maar ik ben gelukkig gewoon een fitte jonge vent van 33. Daarover geen zorgen dus, maar de ongelukkige situatie van het ene virus in het andere over te rollen. April 2024 de laatste keer 'beroerd' geweest, daarna gelukkig weer fit (met dank aan Echanicea weerstandspillen en Yakult, of het daar nu wel of niet aan ligt...). In de tussentijd op advies van de HA toch in gesprek gegaan met een psycholoog. Alle ballen in de lucht houden zou voor onbewuste/innerlijke stress kunnen zorgen, en daarom leek haar dit goed. De psycholoog was vooral een fijn klankbord, waarin ik alles kon spiegelen, maar of ik inhoudelijk veel aan de gesprekken gehad heb, betwijfel ik.
Ondertussen vergde de nieuwe job veel, te veel. Terwijl ik mezelf in bescherming nam, werd er meer van me verwacht. Het werk bleek inhoudelijk ook niet mijn ding, dus na 8 maanden besloten ook daar weg te gaan.
Inmiddels bijna 2 maanden elders aan de gang, iets heel anders als voorheen. Meer rust en regelmaat, maar wel volledig nieuw dus moet ik veel leren. En ook hier wordt er het een en ander van me verwacht, wat ik toch als druk ervaar.
Inmiddels geen 'hulp' meer (coach of psycholoog), echter is het nog steeds niet top. We zijn dus 2 jaar verder en ik kan de klok er bijna op gelijk zetten dat ik elke 3-4 weken een terugval heb; de ene keer heftiger als de andere keer. Momenteel zit ik ook weer in zo'n terugval, dit keer helaas een behoorlijke. Ben wel aan het werk (want ben net 2 maanden hier aan de slag en ze weten niet over de situatie), maar merk af en aan weer een gloeihoofd, prikkelbaarheid en soms met vlagen ook paniekerig. Paniekerig voor een mogelijke terugval naar november 2022. Het lijkt alsof ik een soort overalertheid op mn eigen lichaam heb ontwikkeld; bij elk signaal gaat er een panieklampje aan, 'ik zal toch niet weer...?'.
De contrasten zijn groot; 3 weken geleden echt een topweek gehad, zo goed dat ik me voelde, en nu dus dit. De nieuwe job, een drukke (jong) gezinssituatie thuis, het voelt alsof ik niet weer terug kán vallen.
Zijn de klachten van nu een signaal dat ik weer bijna 'aan' zit of heb ik, met mijn overalertheid, inmiddels meer veerkracht dan 2 jaar terug?
Iemand die zich hierin (deels) herkent? Ik gebruik overigens (gelukkig) geen medicatie. Iemand die volmondig durft te zeggen; het hoort erbij, het kost nou eenmaal tijd, maar heb vertrouwen, "het komt goed"?
Benieuwd of er mensen zijn die zich in mijn verhaal herkennen.
November 2022 thuis komen te zitten na een jarenlange roofbouw op mijn eigen lichaam. Én maar doorgaan, én alles maar goed willen doen, én carrière maken, én altijd de gezellige peer uit willen hangen, plus mijn perfectionisme.. totdat het toen niet meer ging, de koek was op. Gloeihoofd, pijn in de nek, gejaagd, prikkelbaar, enorm neerslagtig en op dat moment zelfs een ontregeld darmstelsel.
Na een periode van 2 maanden thuis zitten begonnen met een coach (na 3 kennismakingen, de juiste gekozen). Daar enorm veel aan gehad, ondanks dipjes zat er een stijgende lijn in. Februari 2023 gaan reïntegreren en juli 2023 zat ik weer aan mijn 40 uur. Wel met een rustigere insteek, dat wel. Het ging toen redelijk tot goed, het bleef wel wisselen.
Ik zocht destijds de oorzaak in mn werk, daar zat veel frustratie en onenigheid. Daarom gaan zoeken naar iets anders en na een extra maandje rust (december), januari dit jaar elders begonnen.
Ik ben echter nog nooit zoveel ziek geweest als afgelopen winter. Wel 10x ziek, zwak of misselijk geweest. Huisarts verschillende keren, bloed geprikt en verschillende andere zaken onderzocht, maar ik ben gelukkig gewoon een fitte jonge vent van 33. Daarover geen zorgen dus, maar de ongelukkige situatie van het ene virus in het andere over te rollen. April 2024 de laatste keer 'beroerd' geweest, daarna gelukkig weer fit (met dank aan Echanicea weerstandspillen en Yakult, of het daar nu wel of niet aan ligt...). In de tussentijd op advies van de HA toch in gesprek gegaan met een psycholoog. Alle ballen in de lucht houden zou voor onbewuste/innerlijke stress kunnen zorgen, en daarom leek haar dit goed. De psycholoog was vooral een fijn klankbord, waarin ik alles kon spiegelen, maar of ik inhoudelijk veel aan de gesprekken gehad heb, betwijfel ik.
Ondertussen vergde de nieuwe job veel, te veel. Terwijl ik mezelf in bescherming nam, werd er meer van me verwacht. Het werk bleek inhoudelijk ook niet mijn ding, dus na 8 maanden besloten ook daar weg te gaan.
Inmiddels bijna 2 maanden elders aan de gang, iets heel anders als voorheen. Meer rust en regelmaat, maar wel volledig nieuw dus moet ik veel leren. En ook hier wordt er het een en ander van me verwacht, wat ik toch als druk ervaar.
Inmiddels geen 'hulp' meer (coach of psycholoog), echter is het nog steeds niet top. We zijn dus 2 jaar verder en ik kan de klok er bijna op gelijk zetten dat ik elke 3-4 weken een terugval heb; de ene keer heftiger als de andere keer. Momenteel zit ik ook weer in zo'n terugval, dit keer helaas een behoorlijke. Ben wel aan het werk (want ben net 2 maanden hier aan de slag en ze weten niet over de situatie), maar merk af en aan weer een gloeihoofd, prikkelbaarheid en soms met vlagen ook paniekerig. Paniekerig voor een mogelijke terugval naar november 2022. Het lijkt alsof ik een soort overalertheid op mn eigen lichaam heb ontwikkeld; bij elk signaal gaat er een panieklampje aan, 'ik zal toch niet weer...?'.
De contrasten zijn groot; 3 weken geleden echt een topweek gehad, zo goed dat ik me voelde, en nu dus dit. De nieuwe job, een drukke (jong) gezinssituatie thuis, het voelt alsof ik niet weer terug kán vallen.
Zijn de klachten van nu een signaal dat ik weer bijna 'aan' zit of heb ik, met mijn overalertheid, inmiddels meer veerkracht dan 2 jaar terug?
Iemand die zich hierin (deels) herkent? Ik gebruik overigens (gelukkig) geen medicatie. Iemand die volmondig durft te zeggen; het hoort erbij, het kost nou eenmaal tijd, maar heb vertrouwen, "het komt goed"?
Sander
15-11-2024
