Ik heb sinds begin v/dit jaar te kampen met burn-out klachten. Waarbij op zich de eerste periode van 5-6 weken qua slapen niet al teveel problemen opleverde. Vaak juist lange nachten van 8-10 uur. Waarbij ik dan vaak gewekt moest worden door de wekker.
Sinds een week of 1,5-2, was er 'opeens' weer een enorme activering van mijn zenuwstelsel waarbij mijn adrenaline/hart/interne systeem continue aan het rennen was. Wat resulteerde in steeds minder slaap, eerst nog wel een uur of 4, maar de laatste nachten mag ik van geluk spreken als ik met veel moeite 2 uur slaap. En dan weer wakker met alle stresslevels door het dak. Ik heb een aantal dagen wat slaapmedicatie gebruikt, waardoor het slapen toch wel weer 6-7u uur is en mijn systeem overdag weer wat kalmer voelt.
Echter, heb ik gevoelsmatig het idee dat ik die slaapmedicatie na 3-4 dagen toch ook maar weer links moet laten liggen i.v.m. tolerantie/verslaving. Maar dus vannacht wederom 2-2,5u slaap en klaar ermee... Qua leefstijl is de schermtijd, cafeïne, alcohol, laat eten e.d. allemaal uitgesloten.
Zijn er meer mensen die hier soortgelijke ervaringen mee hebben? En hoe ga je hiermee om? Tips? Er zal ook wel (wederom) een component angst/druk om te willen slapen bijzitten, maar ik krijg dit zelf helaas nog niet omgebogen qua overtuiging.