Gedichtje voor Burnie (mijn burnout)

Voor iedereen die het zwaar heeft:

——

Voor Burnie,

Vandaag precies 6 maanden geleden stond je voor m’n deur
Vandaag precies 6 maanden geleden begon het gedonder en het gezeur

Nu, nog steeds, ben ik labiel en niet de oude
Nu, nog steeds, dagelijks potjes janken, ik kan nog niet op mezelf vertrouwen

Het leven dendert door, maar ik sta ergens stil
Ik zie het aan me voorbij gaan, dit is zó niet wat ik wil

Nu, nog steeds, ‘maar’ 16 uurtjes per week naar het werk
Nu, nog steeds, ‘heb geduld meisje, wees sterk’

Soms kleine lichtpuntjes en verbeteringen hier en daar
Ik voel soms een kleine beetje hoop, zou het, is het dan echt waar?

Nu, nog steeds, verdriet omzetten in hoop en geduld
Nu, nog steeds, sterk blijven, maar een hart wat verdrietig is en brult

Hoe lang nog? Alsjeblieft ik ben het zo zat
Hoe lang nog? Alsjeblieft ik wil uit dit donkere gat

En hoe moet het dan met dit en hoe loopt het dan af met dat?
Mijn hoofd steeds met voller met vrezen en angst, rustig aan nog, niet weer te hoog leggen die lat

Vandaag precies 6 maanden geleden stond je aan m’n deur
Vandaag ben ik er nog niet, maar het leven heeft soms iets meer kleur.