-
Eenzaam en ongelukkig
Ik ben eenzaam in mijn gevoel,ik durf na zovele teleurstellingen in mensen mij niet meer bloot te geven want ze begrijpen het toch niet . Mensen zijn zo oppervlakkig en veoordelen je snel,vriendinnen heb ik en zij mij ook laten vallen. Het leven is voor mij dagelijkse sleur, heb geen plezier meer in niets , echt lachen is al jaren geleden. Mijn partner luistert niet echt naar mij ,ik bedoel daarmee emotioneel, weet niet wat hij moet zeggen of reageren dus word er niets over gezegd ,ik leef in mijn eigen wereldje en speel de tradionele vrouw. Sex wil ik niet meer,en ook niet van iemand anders. Ik heb rationeel een heel goed leven kom materialistisch niets tekort. Ik kan tegen niemand mijn verdriet vertellen.Capricorn12-04-2024-
Hoi Capricorn,
Er zijn veel meer mensen dan je denkt die eenzaam zijn waaronder ikzelf.
Wat ik ook aanraad is blijven praten met je partner, niet communiceren maakt het alleen maar erger en blijven zitten met eenzaamheid vernietigd je van binnen.
Geef je partner een knuffel zeg dan eerlijk waarmee je zit en leg je hart bloot. opkroppen helpt niemand.Almeerder12-04-2024 -
Ik praat al jaren met mijn partner over wat ikvoel wat ik zie en wat ik meegemaakt heb, het probleem is dat hij een geweldige jeugd en leven gehad heeft en dat hij zich ook maar niet kan inbeelden emotioneel gezien dan hoe het aanvoeld om dat door te maken. Resultaat geen inlevingsvermogen, ik heb verschillende partners gehad en als het er niet inzit dan zal het er nooit inzitten, daarvoor zijn ze te oud geworden om noch te hervormen. Daarbij ik ben bij verschillende psychologen geweest om mij te helpen,ik vind het leven heel oppervlakkig en meestal kunnen ze hun eigen problemen nog niet oplossen . Ik heb boeken over Freud en andere gelezen, ik heb veel inzichten in patronen van mensen en analyseer ook mijn problemen , maar kan er met niemand over praten. Heb geen goesting om weer wekelijks 60 euro te betalen om geen stap verder te komen. . Ik bouw gewoon muren op om niet meer gekwetst of onbegrepen te voelen. Er moeten toch meer mensen zijn zoals ik die gewoon iemand nodig hebben die emotioneel begrijpen wat ik bedoel.
Capricorn12-04-2024 -
Hoi Capricorn,
Ik snap je gevoel, de mens gaat automatisch muren bouwen om zichzelf te beschermen. Dat doe je in de maatschappij en sociale omgevingen etc. Vergeet niet dat emotie iets moois is.
Ik heb muren sinds de basis school en dat maakt mij zeer geisoleerd en dat wil je absoluut niet dus hou emotie vast, maak jezelf niet onmenselijk ookal is het zwaar zeker op dit moment.
Het is echt jammer dat je partner niet kan of wil inleven in jou maar misschien ligt het issue niet eens aan jou kant.
Heb je wel eens gesuggeerd dat je partner misschien de persoon is die hulp moet krijgen?
Het is natuurlijk wel fijn als je wederkerigheid kan verwachten.
De situatie waar je in zit is natuurlijk geen pretje en is voor jou ook slopend lijkt me.
Je zou misschien op discord kunnen komen. daar zijn verschillende mensen met verschillende problemen gewoon om mee te kletsen of je hart te luchten.
Ik doe er ook zelf aan mee en het is geheel vrijblijvend en anoniem.
je kiest zelf wat je wilt vertellen.
https://discord.gg/xpqA6trW
En als je wilt kan ik je wel een luisterend oor geven.
GroetjesAlmeerder13-04-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Even kort mijn $0.02
- het probleem is inderdaad niet dat we iets tekortkomen, maar dat we gewoon niet kunnen genieten van wat we wel hebben. Dat zit heel diep, dat kun je niet "even" aanpassen. Het jammer is dat we dat best doorhebben en dat onszelf ook weer aanrekenen en dat helpt niet echt.
- het is inderdaad lastig om een partner te hebben die je niet goed begrijpt (omdat ze het niet leven niet hetzelfde ervaren, kunnen ze niks aan doen). Aan de andere kant, een relatie met twee HS'ers heeft denk ik ook wel uitdagingen. Ik denk dat je even naar de voordelen moet proberen te kijken in plaats van de nadelen.
- HS'ers hebben (las ik net) vaak geen geweldige eigenwaarde. Dat herken ik ook. We moeten vaak bevestigd worden en de kleinste opmerking kan ons dagen of wekenlang van streek brengen en heel veel positieve feedback compleet vernietigen. Zo heb ik al decennia het gevoel dat ik in allerlei verbanden meer "getolereerd" wordt dan dat men echt prijs stelt op mijn aanwezigheid. Maar ik zie nu ook wel in dat dat voor een deel mijn eigen perceptie is. En ook voor een deel de introvertheid die wij als HS'ers vaak hebben. Als je introvert bent, zien mensen je niet. Ik heb intussen geleerd dat je meer aanzien krijgt door duidelijk aanwezig te zijn en dan op z'n tijd iets echt stoms te doen, dan met alle macht proberen dat te voorkomen, wat wij vaak geneigd zijn te doen. Alles om afwijzing te voorkomen. De realiteit is dat als ik zo was doorgegaan, dat ik nu nog steeds alleen en eenzaam was geweest, ben nu twintig jaar getrouwd :-)
Helaas zijn dat dingen die wij als HD's extra op ons bordje krijgen en iets mee moeten zien te doen, maar het alternatief is wegkwijnen, de vraag is of je dat wilt.
Toch iets langer geworden ;-)Erik17-04-2024
-
Forum Hooggevoeligheid - forum lotgenoten
Dit is een verhaal uit het forum Hooggevoeligheid.
Lees meer verhalen over Hooggevoeligheid
Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Hooggevoeligheid
- ✓ 350+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie