Ik zit in een depressie en onlangs is :
Borderlinestoornis
Afhankelijkheidsstoornis
Dwangstoornis gediagnosticeerd.
Tevens heb ik al jaren ADHD.
Ik kan alleen maar huilen, boos worden of zijn, onvrede met mijzelf mede vanwege mijn lichamelijke beperkingen waardoor ik ook niet meerbkan werken.
Over 3 ,5 maand hoor ik ws pas hoeveel procent ik afgekeurd zal worden.
De arboarts en nog enkele zeiden 100 %.
Dus even een stuk wandelen is er niet bij, fietsen gaat ook niet lang....
Elke dag weer sta ik op met dezelfde nare gevoelens, wat ga ik doen?
Ga dan dingen ondernemen en hierbij over mijn grens ga en is de cirkel weer rond.
Ik heb ook al teveel medicatie, zonder maar ook met alcohol , ingenomen om even een poos te slapen en het in mijn hoofd rustig kon worden.
Ik ben 63 maar soms denk ik : het is goed zó, voor mij hoeft het allemaal niet meer.
Ik ben alleen en mis gewoon iemand naast mij die mij vasthoudt en nergens toe dwingt...zoals in mijn huwelijk wél het geval was.
Heb al hulp en ga verder in therapie maar pas in september, hoe kom ik die tijd door?!
Mijn vader is een half jaar geleden heel onverwachts overleden, heb ook geen afscheid kunnen nemen.
Een heel verhaal .
Eigenlijk nog niet alkes verteld maar dit is even genoeg.