Reintegratie ondanks klachten normaal?

Hi M, heel lastig te bepalen wat nou goed voor je is he? Althans ik heb daar moeite mee. Ik zit momenteel ook 7 maanden in deze situatie en ben nu een maand 24 uur aan het werk (3 volle dagen) en ook zeker nog niet klachtenvrij (hartkloppingen, dichtgeknepen keel gevoel/slijm, oorsuizen en soms nog wel depri) Toch merk ik ook wel dat werken me ook afleiding geeft. Hoe is dat bij jou? Ik hoop dat de klachten naarmate de tijd vordert afnemen. Wellicht hebben andere mensen die langer in deze situatie zitten daar ervaring mee? Maar weet dus dat je niet alleen bent en echt al superknap dat je 20 uur werkt. Dat doe je al vrij snel (dat hoor ik ook vaak), dus dat je dit al kan is een hele opgave en zeker knap.

Bij iedere dag nog duizeligheid
Zou ik zeggen je werkt al teveel
Je hersenen kunnen het duidelijk nog niet aan

Ik zou hier heel voorzichtig mee zijn voor je er weer vol in schiet

Ik ga per half mei starten met reintegratie. Ik ga starten met 2 uur in de week, verdeeld over 2 dagen. En dan kijken we na 2 weken hoe het gaat. Ik lig er sinds november uit. Ben heel benieuwd hoe het voor mij gaat zijn. Ben volop ermee bezig in mijn gedachten. Ook met hoe ik me wil gaan opstellen. Zeker omdat 1 bron van mij op mijn werk zit.

Hi Amber, het werk geeft mij ook afleiding, alleen als ik thuiskom ben ik echt helemaal op en dan begint het piekeren weer door alle klachten die ik voel.

Hoi,
Ik heb mijn contract na jaar ziektewet opgezegd, wilde die druk niet meer. Zit ook in zeer zware burnout met forse overprikkeling, spierspanning, pijn. Ben nog steeds blij met mijn beslissing, ik zou nu echt nog niet kunnen werken, red mijn huishouden niet eens. Jouw reïntegratie lijkt mij vrij snel te gaan. Mijn psycholoog zei een keer: je start met 2x 2 uur p/wk en dan komt er iedere maand een uur bij. Als jij iedere dag bekaf bent na je werk lijkt me dat niet goed. Dan duik je dus weer "in t rood" en heb je weer hersteltijd nodig. Het is ook mijn ervaring dat bedrijfsarts maar 1 belang heeft en dat is het bedrijfsbelang.
C.

Beste M,

Het is bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees in wat jij plaatst.
Hier vorig jaar juni burn-out geraakt, en na 10 weken eigenlijk al weer met enkele uurtjes aan t werk gegaan, met inmiddels 20u per week, maar vanwege overprikkeling alleen werk vanuit huis.

Ik slaap nog steeds niet goed zonder medicatie, en veel last van knallende hoofdpijn, die met name de laatste weken enorm toegenomen lijkt te zijn.

Toch twijfel ik, want helemaal stoppen met werken betekent de hele dag weer in de piekdermodus, dan word ik op gegeven moment ook gek van mezelf.

Wat is wijsheid, dat is de grote vraag…

@Anoniem,

Hoe heb jij dit financieel kunnen managen dan, met het opzeggen van je contract?
In zo’n geval kom je niet in aanmerking voor een uitkering of iets toch?

Lang? 7 maanden in een burnout is niet lang... ik zit al op 2 jaar ondertussen, ook 20u en strakke kaken en ook duizelig nog vaak, zit een emotie tegen het plafond aan om te releasen. Daar moet je je op concentreren, niet de klachten. En nee niet verder opschalen, klachten moeten vrijwel weg zijn en dan kan je weer iets opschalen. Laat je niet rushen door een klote werkgever die er geen conjo van begrijpt!

Hoi M ik werk nu 12 uur per week schoonmaakster en herkenbaar ik ben ook nog duizelig en soms wazig zien en ook aan de linkerkant bij mijn hoofd migraine ik zit nu al bijna 1 jaar in de burnout en vaak bij de dokter geweest en angstig maar mijn werk lijd wel wat af anders pieker ik me eigen gek en wandel veel met de hond heb nu afspraak gemaakt met een psycholoog daar juni heen en veel naar de fisioterapie voor mijn nek en schouderklachten duurt allemaal erg lang ik kreeg dit omdat ze zeiden dat ik het verlies van mijn man niet kon verwerken nu 6 jaar overleden en zat bij haptotherapie maar kan daar helaas niet meer terecht ivm omstandigheden bij haar zo jammer ging daar echt 2 stappen vooruit en 1 terug 8 maanden lang vorig jaar nu 8 maanden daarna 1 stap vooruit 2 terug pfffffff sterkte ook en hopelijk komen we er straks allemaal eruit bij de een eerder zo te lezen als de ander 👍

Het lijkt wel alsof ik hier nooit meer uit kom. Bijna elke dag komt een huilbui naar boven en niemand die me begrijpt door wat voor zorgen en angsten ik ga. Wat een hel dit. En dat allemaal door stress. Ik vind een burnout voelt als een straf, terwijl je voor je gevoel niks fout heb gedaan behalve niet goed naar je lichaam geluisterd.

Het is zeker een hel en waar heb je het aan verdiend...geen idee! Kan maar 1 ding zeggen, hou vol, het wordt ooit beter ☀️

Het enige wat ik kan zeggen is, luister naar je lichaam. Als jouw lichaam je vertelt dat t eigenlijk wat teveel is, wat je duidelijk zegt in je bericht, zou ik eerder afschalen. Leer van mij, al bijna 3 jaar burnout doordat ik 2 keer weer volledig ben teruggevallen wegens te snel alles opbouwen. Doe het liever te langzaam dan te snel anders herstel je niet

Ik ben nu gestart deze week met 2 keer 2 uur. Ik wil het aangaan. Maar ik merk dat ik zo ontzettend moe ben. Is dat normaal? Moet je daar doorheen? Of moet ik gaan slapen?

Hi Eric, heel herkenbaar, ik heb het nog steeds bij de eerste 1-2 weken wanneer ik verhoog in mijn uren. Maar ben je echt doodmoe en wil je slapen of ben je vooral overprikkeld?
Als je na het werk wilt slapen, zou ik daar vooral aan toegeven. Gewoon lekker in bed gaan liggen, uitrusten.

Ik vond de eerste weken ook echt loodzwaar, maar rustig weer je ritme vinden en niet te snel willen is echt wat nodig is om het vol te houden.

Ik ben na 4 maand thuiszitten inmiddels weer 1.5 maand aan het werk voor 32 uur in een nieuwe baan, gelijk lekker veel uren. Ik heb echt geleerd om mezelf uit te dagen en thuis zoveel mogelijk de rust pak, naast wandelen. De eerste 2/3 weken waren mega zwaar. Daarnaast ook een gelukje met de feestdagen gehad. In ieder geval ben ik de afgelopen 3 werkdagen vrijwel probleemloos doorgekomen naast een kriebeltje in mijn hoofd. Ik heb echt het idee dat ik beter word door te werken. Mijn bo heb ik ook opgelopen vanwege studie en deadlines, dat heb ik nu niet op het werk.

Ik ben moe. Als ik me eroverheen zet gaat het wel. Op werk eenmaal merk ik dat er klachten komen. Deze zijn wel te behappen. Een hoofd vol watten is de beste omschrijving. Samen met meer vergeetachtigheid en wat adrenaline. Dit is de na een nacht slapen weer weg.

Bij mij is het mijn relatie wat voor mijn BO heeft gezorgd en het niet kunnen omgaan met een collega. De relatie is over. Maar die collega zie ik nog. En merk dat ik daar soms nog wel mee bezig kan zijn. Net als of ik daar wil blijven werken. Dat is niet bevordelijk. Maar ik moet reïntegreren en langzaam opbouwen. Ik weet anders ook niet wat ik moet doen.