Ptss

Ik heb al zowat mijn hele leven ptss en ook last van veel nachtmerries het is een tijdje beter gegaan, maar nu zit ik er weer volop in. Het doet me veel verdriet en het maakt me wanhopig ik voel me er ook kwetsbaar door terwijl ik dat niet wil zijn. Ik heb gewoon behoefte aan iemand die er voor me kan zijn en die me begrijpt. Ik voel me alleen en weet niet goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik wordt er ook kwaad van en wil dat het nu eindelijk eens een keertje afgelopen is. Maar wanneer houdt het op?
Wanneer is het genoeg geweest en mag ik deze hel verlaten? Maar ik blijf vechten, vechten, vechten tot ik het licht vindt!