Wanneer starten met re-integreren?

Ik herken je situatie en zat er zelf een jaar geleden net zo in. Wanneer je de stap echt moet zetten krijg je van niemand te horen, maar neem de stad als jij denkt dat het kan. Onthoud vooral ook dat jij bepaald. Gaat het niet goed, dan doe je een stap terug. En wees waakzaam voor het opbouwschema vanuit de Bedrijfsarts, deze zijn sturend en vooral niet bepalend. Jij trekt aan de touwtjes.

Voor je beeld, ik ben inmiddels 'klaar' na een jaar opbouwen en zit dus weer op mijn oorspronkelijke uren. Echter is nog geen enkele dag klachtvrij geweest en is het vaker bikkelen dan dat de dagen me makkelijk afgaan. Maar dit hoort er bij en heel geleidelijk gaan veel dingen eenvoudiger. Een jaar geleden zag ik op tegen een uur per dag werken, inmiddels werk ik weer 36 uur, doe ik de boodschappen en probeer ik er zoveel mogelijk voor het gezien te zijn. Conclusie: voel zelf aan wat kan, accepteer tegenslagen en blijf doorgaan. Werken kan juist ook goed werken!

Hallo Leo,

Ik herken mezelf in jouw klachten. 1 op 1 contacten. ( wat gebeurd er dan met jou? )?Beeldscherm. Drukke plekken.
Ik ben een maand geleden begonnen met re-integreren..1x per week ongeveer 2/3 uur.
Ik merk dat ik het wel weer heel leuk vindt( na 6 maanden thuis) ik weet alleen nu nog niet of het verstandig is. Voel me de laatste week weer vaag en last van hyperventilatie. Ik heb wel een baan waarbij ik veel in beweging ben, maar ook te maken heb met veel mensen om me heen. Hoe zit dat bij jou? Het is enorm lastig inschatten wanneer het weer de tijd is . Ik begon met eigenlijk nog wel lichte klachten.. maar wanneer is het moment wel. Ik wou het een kans geven.
Soms ben ik ook bang dat doordat ik juist thuis ben, mijn klachten erger worden. Dat is verwarrend. Ik merk iig ondanks ik nu een klein stapje zet ik me nog niet volledig goed voel. Misschien zou je een poging kunnen wagen en jezelf goed observeren in hoe je je voelt.

Dank Marcel en Chantal voor jullie bericht.

Fijn om te horen dat jij zulke goede stappen hebt gezet het afgelopen jaar Marcel. Je geeft aan dat je ongeveer in een jaar hebt opgebouwd. Na hoeveel maanden in je burn-out ben jij begonnen met deze re-integratie?

Chantal: Bij intensieve één-op-één gesprekken merk ik dat ik in het begin de gesprekken kan aangaan zoals vanouds, maar ik na verloop van tijd moe begin te worden. Mijn energie neemt dan heel snel af, ik word moe en kan mij moeilijker concentreren en focussen op het gesprek. Ook de rest van de dag blijf ik dan erg moe als ik mijn energie in dit gesprek heb verspeeld. In groepsverband is het beter, omdat ik dan niet de hele tijd op het gesprek hoef te letten, niet mee hoef te praten en je ook met je gedachten kan afdwalen. Na een maand of 3-4 was een intensief één-op-een gesprek van een half uur het maximale en inmiddels is dit verhoogd naar een uur. Het gaat dus met kleine stapjes. Dezelfde klachten krijg ik bij drukke plekken, zoals een winkelstraat. Vooral in de weekenden met veel mensen vermijd ik deze plekken.

Met betrekking tot beeldschermen kon ik in het begin van mijn burn-out nog geen 5 minuten naar een scherm (telefoon,tv) kijken. Op dat moment kreeg ik erge hoofdpijn en duizeligheidsklachten. Inmiddels kan ik dat een uur of 2-3. Op een gegeven moment krijg ik een stressgevoel in mijn lichaam en lichte duizeligheidsklachten, waardoor ik merk dat het voor dat moment genoeg is. Het vreemde is dat dit in de ochtend sneller gebeurt dan in de avond. Ik heb een kantoorbaan, waardoor ik eigenlijk vrijwel de hele dag op een beeldscherm kijk.

Goed dat jij alweer de stap naar re-integratie hebt kunnen maken. Ik hoor van veel mensen dat werken inderdaad ook herstelbevorderend kan werken. Wel denk ik dat als je weer last krijgt van vage klachten en hyperventilatie de stap wellicht te snel is. Probeer hier goed op te letten en als de klachten erger worden om dan toch een stap terug te doen. Liever iets te lang doen over de re-integratie dan weer terugvallen in klachten en herstel. Het blijft al met al een lastig proces.

Hi Leo,

3 weken geleden zat ik in precies hetzelfde schuitje. Inmiddels ben ik 3 weken geleden begonnen met reïntegreren. Ik was toen ook nog duizelig als ik me in grote groepen mensen begaf of naar beeldschermen keek (voornamelijk met lezen). Je begint rustig met reïntegratie en kan altijd terug in uren. Nu werk ik 2 x 3 uren. Zelf vind ik het heel fijn om weer naar kantoor te gaan, het geeft me ook veel energie. Daarnaast merk ik dat ik ook steeds minder duizelig ben als ik naar mijn beeldscherm kijk, misschien moet je er ook weer even aan wennen ofzo? Ook is er minder focus op klachten als je lekker aan het werk bent. Je kan je leidinggevende ook vragen voor andere taken, dus bijvoorbeeld 1 uur computerwerk 1 uur ander werk wat nuttig is voor het kantoor. Voor mij is de reïntegratie tot dusver erg positief.